Σε ό,τι αφορά στα μέτρα που ισχύουν για τους εμβολιασμένους από προχθές και ονομάστηκαν από την κυβέρνηση «ελευθερίες», υπάρχουν δύο σχολές σκέψης: η πρώτη που λέει ότι αυτές οι «ελευθερίες» θα λειτουργήσουν ως κίνητρα για όσους ακόμη διστάζουν να εμβολιαστούν, αφού θα μπορούν να συγκρίνουν πόσο απολαμβάνουν τη ζωή τους οι εμβολιασμένοι φίλοι και γνωστοί τους και πόσοι περιορισμοί συνεχίζουν να καταδυναστεύουν τη δική τους ζωή. Σε απλά ελληνικά, όταν ένας 25άρης δει ότι οι φίλοι του μπορούν να μπαίνουν χωρίς μάσκες και αποστάσεις στα κέντρα διασκέδασης ενώ για τον ίδιο απαγορεύεται η είσοδος, τότε θα το σκεφτεί δυο και τρεις φορές και θα εμβολιαστεί και ο ίδιος.
Η άλλη σχολή σκέψης υποστηρίζει ότι η ρητορική περί «ελευθεριών», σε συνδυασμό με το ότι δεν ξέρουμε ακόμη ακριβώς πόσο μεταδίδουν οι εμβολιασμένοι και πόσο ιικό φορτίο μπορούν να μεταφέρουν, είναι λάθος να θεωρούμε ότι αν κάποιος είναι εμβολιασμένος έχει «ξεμπερδέψει» με τον ιό. Βεβαίως, ο αριθμός των νοσηλειών και των θανάτων είναι απολύτως συνδεδεμένος με το ποσοστό εμβολιαστικής κάλυψης σε όλη τη χώρα –και, μάλιστα, με αντιστρόφως ανάλογη σχέση: όσο περισσότεροι είναι οι εμβολιασμένοι, τόσο λιγότεροι είναι οι σοβαρά νοσούντες, οι νοσηλευόμενοι, οι διασωληνωμένοι και, εν τέλει, οι νεκροί.
Το ποια από τις δύο σχολές σκέψης θα επιβεβαιωθεί από την πραγματικότητα, μένει να φανεί με αισιόδοξο ή με δραματικό τρόπο: ωστόσο, υπάρχει μία πρωτοτυπία που μόνο κακές εξελίξεις μπορεί να προοιωνίζεται: σε όλη την Ευρώπη αφήνουν πίσω τους τις μάσκες και τους περιορισμούς επειδή έχουν πετύχει τον εμβολιασμό. Στην Ελλάδα το κάνουμε για να… πετύχουμε τον εμβολιασμό. Ωστόσο, αν το «πείραμα» δεν πετύχει, τότε οι πολλές εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας άνω των 60 ετών που είναι ανεμβολίαστοι, θα κινδυνεύουν καθημερινά να πληρώσουν με τη ζωή τους την ψευδεπίγραφη «κανονικότητα» των εμβολιασμένων και το συνακόλουθο κλίμα χαλάρωσης που αναπόφευκτα αυτές οι «ελευθερίες» θα δημιουργήσουν σε όλους μας.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
