Η δημόσια δαπάνη για δεκάδες χιλιάδες αναγκαίες προσλήψεις αστυνομικών θα ήταν η μόνη παραγωγική!

Δεν μας φτανουν οι μνημονιακοί «κόφτες» στις συντάξεις και τους μισθούς και οι κρατικές φορολογικές επιδρομές στο εισόδημα, έχουμε και τις ανενόχλητες σχεδόν καθημερινές επιθέσεις των κακοποιών σε ζωές και ιδιοκτησίες, με καταστροφές και λεηλασίες, οι οποίες σαρώνουν όλη τη χώρα τα τελευταία χρόνια και είναι ιδιαίτερα αυξημένες κατά το πρώτο εξάμηνο του 2016, όπως προκύπτει από στοιχεία που ανακοίνωσε η Ελληνική Αστυνομία (ΕΛΑΣ).

Και, λοιπόν, τι έγινε; Διότι θα περίμενε κανείς ότι μετά την ανακοίνωση των εφιαλτικών στοιχείων για την εγκληματικότητα, τα οποία κάθε φορά μάς κάνουν την καρδιά μας περιβόλι με τις ανησυχίες συνεχώς εντείνονται και τους φόβους που συνεχώς διαχέονται σε όλα τα νοικοκυριά, οι Αρχές θα γρηγορούσαν ακόμα περισσότερο, θα κατάρτιζαν πιο συγκεκριμένα προγράμματα και, κυρίως, θα πύκνωναν τις τάξεις του «φρουρών του Νόμου», ώστε να ένιωθαν οι Έλληνες πολίτες – φορολογούμενοι έντονα την παρουσία τους και οι κακοποιοί θα το σκέφτονταν πάρα πολύ να διαλέγουν  εύκολους πια στόχους, ή στόχους χαμηλού ρίσκου, όπως είναι οι ληστείες, οι κλοπές – διαρρήξεις, η λεηλασία διαμερισμάτων, οι κλοπές οχημάτων, οι αρπαγές τσαντών, οι επιθέσεις σε σούπερ μάρκετ, σε καταστήματα, σε πρατήρια υγρών καυσίμων, σε στάνες και σε επιχειρήσεις κατά μήκος εθνικών οδών. Ο φόβος φυλάει τα έρμα, λέει η θυμόσοφη ελληνική παροιμία.

Την περασμένη εβδομάδα είδα τις καταστροφές σε σπίτια και σε καταστήματα από τρεις επιθέσεις στην περιοχή μου και άκουσα για άλλες τρεις που αφορούσαν γνωστούς μου. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις οι αστυνομικοί που έσπευσαν πολύ γρήγορα μας έλεγαν ότι με ένα περιπολικό και λίγους άνδρες προσπαθούνε να ανταποκριθούμε στο καθήκον τους και να προστατεύσουν τη ζωή και τις περιουσίες των πολιτών σε μια τεράστια περιοχή με έντονη οικονομική και επιχειρηματική δραστηριότητα και πυκνή από μικρά χωριά και οικισμούς.

Επειδή τα ίδια άκουγα και πριν από… είκοσι χρόνια, σε ένα άρθρο μου τότε πρότεινα στο εξής να διορίζονται, κατά χιλιάδες, μόνο αστυνομικοί και να σταματήσουν, για το λόγο αυτό, οι διορισμοί στην Κεντρική Διοίκηση, σε δημόσιες επιχειρήσεις και στα σχολεία για πολλά χρόνια, διότι, όπως τόνιζα, είναι η μόνη δημόσια δαπάνη που είναι στην ουσία παραγωγική και έχει σίγουρα συντελεστή οικονομικής και κοινωνικής απόδοσης. Η απόδοση της δημόσιας αυτής δαπάνης θα συνίστατο στην αποτελεσματικότερη ασφάλεια των πολιτών, στην προστασία επενδύσεων που έχουν γίνει από τους πολίτες για την κατασκευή των σπιτιών τους, την αγορά οικιακού εξοπλισμού, στην εξοικονόμηση δαπανών από την τοποθέτηση ακριβών συμπληρωματικών θυρών και παραθύρων, την εγκατάσταση ηλεκτρονικών μέσων φύλαξης (συναγερμοί, κάμερες κλπ) μεγάλου κόστους και, φυσικά, στη διαφύλαξη του κομποδέματος των νοικοκυριών και ειδών ιδιαίτερης οικογενειακής αξίας και σημασίας.

Αλλά, φευ! Σε όλα αυτά τα είκοσι χρόνια πάνε σύννεφο οι διορισμοί σε τομείς όπου δεν χρειάζονται και δεν γίνονται εκεί όπου είναι χρήσιμοι για τη ζωή, την κοινωνία και την ιδιοκτησία…