Η κυριOτερη προϋπόθεση για τη σημαντική μείωση των κρατικών ελλειμμάτων και άρα του δημοσίου χρέους, είναι η δραστική συρρίκνωση των δαπανών του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), το 2015 το σύνολο των δαπανών της γενικής κυβέρνησης ανήλθε σε 97,4 δις ευρώ (€) ή 55,3% του ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) της ελληνικής οικονομίας. Αναμφίβολα, οι κρατικές δαπάνες των 97,4 δις € θεωρούνται πολύ υψηλές, για μια οικονομία που μετά το 2007 βρίσκεται σε φάση παρατεταμένης ύφεσης και μια ελληνική κοινωνία που επιβαρύνεται με υπερβολικούς φόρους. Το βάρος της ασκούμενης δημοσιονομικής πολιτικής πρέπει να πέσει στο ψαλίδισμα των κρατικών δαπανών, οι οποίες ελέγχονται από το βαθύ κομματικό κράτος, που αποτελεί το διαχρονικό αίτιο της δημοσιονομικής κακοδαιμονίας. Και όταν λέμε ψαλίδισμα των κρατικών δαπανών, δεν αναφερόμαστε σε μισθούς, συντάξεις, παροχές υγείας, επιδόματα ανεργίας, ιατροφαρμακευτικές καλύψεις, κ.λπ., αλλά εννοούμε δαπάνες κομματικού ψηφοθηρικού και κρατικοδίαιτου χαρακτήρα, όπως είναι οι απλόχερες επιχορηγήσεις σε φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα, σε ΜΚΟ, σε εγκάθετα φυσικά πρόσωπα, κ.ά., σε επιδοτήσεις ύποπτου χαρακτήρα, σε στημένες αναθέσεις κρατικών προμηθειών, κ.λπ.
Με βάση τα στοιχεία του 2015, οι δαπάνες για συντάξεις ανήλθαν σε 31,5 δις €, για μισθούς σε 15,6 δις €, για τόκους εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους σε 5,8 δις € και για παροχές ασθενείας και πρόνοιας σε 7 δις €. Οι προαναφερθείσες δαπάνες μας δίνουν ένα σύνολο ύψους 59,9 δις €. Αυτό σημαίνει ότι απομένει ένα αξιοσημείωτο ποσό της τάξης των 37,5 δις € (97,4-59,9=37,5), το οποίο περιλαμβάνει επιχορηγήσεις σε φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα και φυσικά πρόσωπα, επιδοτήσεις, λειτουργικά έξοδα, κ.λπ. Οι δαπάνες των 37,5 δις € έχουν αρκετά περιθώρια περαιτέρω μείωσης, με την βασική προϋπόθεση το μαχαίρι να μπει βαθιά στο κόκκαλο του κομματικού κράτους. Ο κόφτης των δαπανών πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα στο κομματικό κράτος εξουσίας και στους επαγγελματίες θεσιθήρες της κομματικής-πολιτικής νομενκλατούρας. Σε χρονικό ορίζοντα τριετίας, οι δαπάνες της γενικής κυβέρνησης θα πρέπει να πέσουν κάτω από τα 85 δις €. Ωστόσο, η βασική συνθήκη για την επίτευξη αυτού του καίριου στόχου, είναι η πάταξη της διαφθοράς στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Μετά τη μεταπολίτευση, τα παραδείγματα διαφθοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος από τους καρεκλοκένταυρους της εξουσίας και τα κομματικά κυκλώματα τρωκτικών, είναι πάμπολλα και μόνιμο θέμα συζήτησης της τρέχουσας πολιτικοοικονομικής επικαιρότητας.
Πριν μερικές μέρες δημοσιοποιήθηκε ένα σκάνδαλο στο οποίο εμπλέκονται εργατοπατέρες της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας (ΓΣΕΕ) και στελέχη του Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ). Ως γνωστόν, το Ινστιτούτο Εργασίας (ΙΝΕ) υπάγεται και ελέγχεται από τη ΓΣΕΕ. Σε πρόσφατο πόρισμα του Σώματος Επιθεωρητών-Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης (ΣΕΕΔΔ), αναφέρεται ότι ο ΟΑΕΔ επιχορήγησε το κύκλωμα ΙΝΕ/ΓΣΕΕ με 16.784.000 €, χωρίς όμως να αποσαφηνίζεται το ποσό αυτό που διατέθηκε και ποιοι το επωφελήθηκαν. Στο συγκεκριμένο σκάνδαλο υπάρχουν υποψίες ότι εμπλέκονται και στελέχη του ΟΑΕΔ, καθότι ο ΟΑΕΔ απέφυγε να προσκομίσει στο ΣΕΕΔΔ τα απαιτούμενα παραστατικά, που να αιτιολογούν την εκταμίευση του χορηγηθέντος ποσού στο συνδικαλιστικό κατεστημένο ΙΝΕ/ΓΣΕΕ. Σαν το συγκεκριμένο σκάνδαλο των 16,84 εκατ. € έχουν καταγραφεί χιλιάδες, επιβαρύνοντας τις κρατικές δαπάνες και άρα το δημόσιο χρέος της χώρας με αρκετά δις €. Εσύ χαμηλοσυνταξιούχε, μισθοσυντήρητε, τίμιε ελεύθερε επαγγελματία και συνεπή με την εφορία επιχειρηματία, φάε τα χαράτσια και από πάνω πλήρωνε τα κλοπιμαία και τις μίζες των εργατοπατέρων και των κομματόσκυλων της κρατικής εξουσίας. Στην εποχή των απάνθρωπων μνημονιακών πολιτικών, στην εποχή της αυξανόμενης φτωχοποίησης της ελληνικής κοινωνίας, η διαφθορά του κομματικού κράτους ζει και βασιλεύει.
