Η πρεμούρα ορισμένων, να «κηρύξουν τη λήξη» της διαμάχης μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών, μετά την υπογραφή της νέας Δανειακής Σύμβασης, θυμίζει την αγχώδη ρητορική περί του… τέλους της Μεταπολίτευσης.
Αν, στη δεύτερη περίπτωση, η ερώτηση είναι ολίγον παραπλανητική, αφού η αποκαλούμενη Μεταπολίτευση, νοούμενη ως διαδικασία μετάβασης από τη δικτατορία, σε ένα λειτουργικό κοινοβουλευτικό πολίτευμα, ολοκληρώθηκε, επί της ουσίας, με την ψήφιση του δημοκρατικού Συντάγματος, στο πρώτο εξάμηνο του 1975, η υπόθεση του Μνημονίου είναι εδώ και όσο θα εφαρμόζονται οι αντίστοιχες πολιτικές, η κυρίαρχη διαχωριστική γραμμή, θα διαπερνάται, εκ των πραγμάτων, από αυτό το δεδομένο. Όπως δε έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν, τα αποκαλούμενα Μνημόνια, δεν είναι ουδέτερα, τεχνοκρατικά κείμενα, όπως προσπαθούν κάποιοι να μας πείσουν, αλλά συμπυκνώνουν μια ορισμένη ιδεολογική αντίληψη, αυτή του νεοφιλελευθερισμού, στην πιο ακραία εκδοχή του. Θα προσθέταμε ότι, σε ένα δεύτερο επίπεδο, συμβολίζει την αποδοχή ενός μοντέλου λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδιαίτερα δε της Ευρωζώνης, ως, ενός προσαρτήματος του Βερολίνου. Τα δύο αυτά στοιχεία, αποτελούν, στην ουσία, αλληλένδετες όψεις, της σημερινής «γερμανικής» Ευρώπης. Αν υπήρχε, περί αυτού, η παραμικρή αμφιβολία, ήρθαν οι τελευταίες εξελίξεις, με τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες και την ονομαστική ψηφοφορία, για να επιβεβαιώσουν, με τον πιο πανηγυρικό τρόπο, την ύπαρξη δύο, απολύτως διακριτών, γραμμών, που διαπερνούν οριζόντια το πολιτικό σύστημα. Ας μη γελιόμαστε: Ανεξάρτητα από τη μετέπειτα στάση, επί παραδείγματι στην τροπολογία για την αναστολή του ΦΠΑ σε νησιά του Αιγαίου, η στάση των κομματικών σχηματισμών, καθορίστηκε από δύο γεγονότα: Αυτό καθαυτό το μέτρο, ενίσχυσης των χαμηλοσυνταξιούχων, αλλά και την αντίθεση του «συστήματος εξουσίας», που ελέγχεται από τον κο. Σόιμπλε-αν και η εικόνα είναι πιο σύνθετη-όχι τόσο στο μέτρο, όσο στη «μονομερή» λήψη του. Κατά συνέπεια το ΝΑΙ ή το επιτηδευμένο ΟΧΙ (αυτό, κατά τη γνώμη μας, σημαίνει το ΠΑΡΩΝ ή η ΑΠΟΧΗ), προσδιορίζουν μια συγκεκριμένη στάση, απέναντι στις προκλήσεις της συγκυρίας, επιβεβαιώνοντας, ταυτόχρονα, παλαιότερη διαπίστωση μας, για την οριζόντια διατομή των, προαναφερθεισών, διαχωριστικών γραμμών. Αξίζει να σημειωθεί, ως προς αυτό, αφ’ ενός η στάση της προέδρου του ΠΑΣΟΚ, που παρέκαμψε τις αντιρρήσεις του κ. Βενιζέλου, αλλά και η έντονη αντίδραση του καραμανλικού μπλοκ, στη ΝΔ, με την ασυνήθη, μάλιστα, προσωπική παρέμβαση του ίδιου, του πρώην πρωθυπουργού…
