Η χαμένη υπεροχή της ΕΕ

Σε κατάσταση παροξυσμού ένας ταπεινωμένος από τον Σεργκέι Λαβρόφ, Ζοζέπ Μπορέλ και μάλιστα δημόσια κατά την διάρκεια των δηλώσεών τους στη Μόσχα (6.2), επιχείρησε να εξισορροπήσει τις εντυπώσεις και σε δήλωσή του, είπε λίγο πολύ, ότι αφού η Ρωσία δεν θέλει διάλογο με την ΕΕ, τότε θα συζητηθεί και πάλι θέμα κυρώσεων. Εδώ και καιρό η ΕΕ με το δάχτυλο σηκωμένο, σε ρόλο περίπου ιεροεξεταστή, πότε για την υπόθεση Ναβάλνι, πότε για πλήθος άλλων ζητημάτων, πότε απειλεί, πότε θέλει να συνομιλήσει, πότε επιβάλλει κυρώσεις, εμφανίζει δηλαδή μια εξωφρενική πολιτική, όσο και ανερμάτιστη. Η Γερμανία ενώ πρωτοστατεί στις επιθέσεις για τον Ναβάλνι, καταγγέλθηκε από τον Λαβρόφ ότι δεν έχει στείλει ακόμη στη Μόσχα τον ιατρικό φάκελο από τον οποίο προκύπτει η δηλητηρίαση. Ταυτόχρονα όμως το Βερολίνο, προωθεί τη δημιουργία του αγωγού Nord Stream, γιατί αυτό επιβάλλει το συμφέρον της, παρά την οργή των ΗΠΑ. Η Ελλάδα τι κάνει; Έχει φωνή ή ακολουθεί πειθήνια κάθε ρεύμα που δημιουργείται στους κόλπους της ΕΕ, ή στις ΗΠΑ, αν και έχει ιδιαίτερα συμφέροντα να προβάλλει τα δικά της εθνικά συμφέροντα στην ΕΕ και την Ουάσινγκτον και να διαφοροποιείται, όταν αυτό απαιτεί το εθνικό συμφέρον.