Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής κ. Δημήτρης Σιούφας σε ένα νέο ογκώδες βιβλίο του υπό τον τίτλο «Ελλάδα ανταγωνιστική, Ανάπτυξη και Ποιότητα παντού» παρουσιάζει με πληθώρα στοιχείων το μεταρρυθμιστικό έργο του υπουργείου Ανάπτυξης, του οποίου ήταν υπουργός, κατά την πρώτη περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας από τον κ. Κώστα Καραμανλή, δηλαδή την περίοδο 2004-2007.
Με την ευκαιρία υπενθυμίζουμε και τις μεταρρυθμιστικές επιδόσεις του ιδίου και κατά την περίοδο 1990-1992 που έδωσαν το «φιλί ζωής» στο εφιαλτικό ασφαλιστικό πρόβλημα για μερικά χρόνια! Πρόκειται για ένα πολιτικό βιβλίο αναφοράς σε μια περίοδο και σε ένα συγκεκριμένο κυβερνητικό τομέα, ο οποίος, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που παραθέτει σε αυτό ο κ. Σιούφας, ήταν μια «όαση» δραστηριότητας ή τουλάχιστον σκληρών προσπαθειών για να υλοποιήσει τον στόχο – σύνθημα, το οποίο ήταν ακριβώς εκείνο του τίτλου του βιβλίου του.
Αυτή την επισήμανση έκανε κατά την ομιλία του στην παρουσίαση του βιβλίου ο κ. Σιούφας, αναφερόμενος σε ένα κεφάλαιο που δεν υπάρχει σε αυτό, τονίζοντας τα ακόλουθα: «Είναι το άγνωστο κεφάλαιο των δυσβάστακτων κόπων, των άγρυπνων αγωγιών, του δημιουργικού πάθους, της μάχης με το χρόνο, του αγώνα του τέλειου με το εφικτό, όλων των συνεργατών, όλες τις ημέρες, σε όλη τη διάρκεια της θητείας μας στο υπουργείο Ανάπτυξης…»
Πράγματι, από τα στοιχεία που παραθέτει στο βιβλίο του ο κ. Σιούφας προκύπτει ότι όλοι αυτοί οι κόποι και οι προσπάθειες οδήγησαν στην επίτευξη του στόχου, με το γνωστό σύνθημα «Ελλάδα Ανταγωνιστική, Ανάπτυξη παντού» κατά την ίδια περίοδο. Συγκεκριμένα:
-Κατά την περίοδο 2004 – 2007 οι ρυθμοί ανάπτυξης στην Ελλάδα ήταν πάντα υψηλότεροι από τον αντίστοιχο στην Ευρωζώνη. Το 2004 το ΑΕΠ παρουσίασε αύξηση κατά 4,4%, το 2005 κατά 2,3%, το 2006 κατά 5,5% και το 2007 κατά 3,5%, έναντι 2,2%, 1,7%, 3,3% και 3,3% στην Ευρωζώνη αντίστοιχα.
-Οι επενδύσεις, που προσδιορίζουν ή στηρίζουν αντιπροσώπευαν ένα ποσοστό σταθερά πάνω από το 22% του ΑΕΠ (το 2007 έφθασε το 26,6%!).
Κι όμως, παρά τις προσπάθειες αυτές κι ενώ ήδη από το τέλος του 2007 και τα μέσα τα 2008 τα πρόδρομα σημάδια της επερχόμενης κρίσης ήταν έντονα, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις (κι εκείνη της ίδια περιόδου) συντηρούσαν, λόγω του περιβόητου κομματικού κόστους ή πολιτικού οφέλους, περιπαθώς όλες τις διαρθρωτικές στρεβλώσεις και δημοσιονομικές ανισορροπίες, οι οποίες χλεύαζαν τη γνωστή διαβεβαίωση ότι «λεφτά υπάρχουν». Η κρίση αποκάλυψε για μιαν ακόμη φορά ότι τέτοιες μεμονωμένες και μάλιστα βραχύβιες προσπάθειες για μεταρρυθμίσεις δεν είναι αρκετές, με αποτέλεσμα η ελληνική οικονομία να είναι πάντα ευάλωτη από τις κρίσεις και να καταρρέει. Την απουσία τέτοιων μεταρρυθμίσεων πληρώνει και μετά το 2008 ο ελληνικός λαός με τη λεηλασία του εισοδήματος και την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας.
