Είτε κάποιος είναι υπέρ ή κατά των μνημονίων, η κοινή λογική λέει ότι μακάρι το τρίτο μνημόνιο να πετύχει τους στόχους του, η εθνική οικονομία να σταθεροποιηθεί, η χώρα να μπει σε αναπτυξιακή τροχιά, το δημόσιο χρέος να καταστεί βιώσιμο και το γέλιο να επανέλθει στο πρόσωπο των πολιτών. Δεδομένου ότι το καλοκαίρι του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και οι ΑΝΕΛ, με τις ευλογίες του προέδρου της Δημοκρατίας κ. Παυλόπουλου ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο, καθίσταται φανερό ότι η επίτευξη των στόχων του τρίτου μνημονίου είναι δρόμος χωρίς επιστροφή. Αν το τρίτο μνημόνιο αποτύχει “κλάφτα Χαράλαμπε”.
Το πιθανότερο θα ήταν η χώρα μας να εξέλθει “προσωρινά” (π.χ. για πέντε χρόνια) από την Ευρωζώνη, χωρίς όμως ουδείς να μπορεί να μαντέψει τι μέλλει γενέσθαι. Η περίπτωση της ελληνικής οικονομίας είναι διεθνώς πρωτόγνωρη και γι’ αυτό τα αποτελέσματα του πειράματος προσωρινής εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη θα ήταν πλήρως αβέβαια.
Μελετώντας προσεκτικά τις 51 σελίδες και ιδίως τους 13 στατιστικούς πίνακες του προσχεδίου του ΓΚΠ, αρκετές φορές διερωτήθηκα αν οι τεχνοκράτες που επεξεργάστηκαν τους μακροοικονομικούς ποσοτικούς στόχους του 2016, είχαν επαφή με τη ζωντανή πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας και κυρίως αν είναι συνειδητοποιημένοι ως προς την πολυπλοκότητα του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας.
Η δημοσιονομική πολιτική του 2016 έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα, που στο παρελθόν δεν είχε κανένας κρατικός προϋπολογισμός. Πιο συγκεκριμένα, ενώ το κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο αποδέχεται ότι την διετία 2015-2016 το πραγματικό ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) θα συρρικνωθεί -3.6%, ταυτόχρονα προσδοκά σε επιπρόσθετα κρατικά έσοδα 4 δις ευρώ (€). Δηλαδή, οι τεχνοκράτες της κυβέρνησης και του κουαρτέτου προσδοκούν στην επιπρόσθετη φορολόγηση νοικοκυριών και επιχειρήσεων, σε συνθήκες παρατεταμένης κρίσης του οικονομικού μας συστήματος και ενός φοροεισπρακτικού μηχανισμού ο οποίος παρουσιάζει εμφανή σημάδια κόπωσης.
Ωστόσο, το προσχέδιο του ΓΚΠ κρύβει την αλήθεια σχετικά με τις τρέχουσες εξελίξεις της φορολογικής πολιτικής.
Η ακόλουθη συλλογιστική παρουσιάζει ενδιαφέρον και εκπέμπει σήματα SOS για τις τύχες του τρίτου μνημονίου. Με κριτήριο τους δημοσιονομικούς στόχους του 2015, το Υπουργείο Οικονομικών προσβλέπει σε σύνολο εσόδων της γενικής κυβέρνησης της τάξης των 82 δις €. Εντούτοις, την περίοδο Ιανουαρίου-Σεπτεμβρίου 2015 τα έσοδα της γενικής κυβέρνησης ανήλθαν μόλις σε 47 δις ή 5,22 δις € ανά μήνα. Άρα, για να επιτευχθεί ο στόχος των 82 δις € θα πρέπει το τρίμηνο Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου 2015 να μπουν στα κρατικά ταμεία 35 δις ή 11,67 δις € ανά μήνα. Και το ερώτημα που ανακύπτει είναι: Ποιος λογικός τεχνοκράτης με γνώσεις Δημοσίων Οικονομικών, θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι μόλις σε τρεις μήνες το κράτος δύναται να μαζέψει 35 δις €;
Το κλειδί επίτευξης όχι μόνο των δημοσιονομικών επιδιώξεων του 2016, αλλά και η υλοποίηση του συνόλου των δημοσιονομικών στόχων του ΜΠΔΣ 2016-2019, εξαρτάται από την πραγματοποίηση των ποσοτικών στόχων της φορολογικής πολιτικής του 2015. Το 2015 είναι η βάση επί της οποίας κτίστηκε το οικοδόμημα της δημοσιονομικής πολιτικής της διετίας 2016-2017. Με μετέωρη την είσπραξη 35 δις € το τρίμηνο Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου 2015, συνάγεται ότι το τρίτο μνημόνιο βρίσκεται κυριολεκτικά στον αέρα.
