Τον Απρίλιο του 1925, είναι η χρονιά που άρχισαν όλα, όταν τοπικοί φορείς της περιοχής του Nürburg μαζί με τον όμιλο ADAC παρουσίασαν στην τότε γερμανική κυβέρνηση, την περιοχή τους ως το ιδανικότερο μέρος για την κατασκευή της πρώτης επίσημης πίστας αγώνων και δοκιμών της Γερμανίας.
Η ιδέα που παρουσιάστηκε από την τοπική κοινωνία βρήκε ανταπόκριση και σύντομα οι υπεύθυνοι της κυβέρνησης ξεκίνησαν τμελέτες για την κατασκευή του. Ο προϋπολογισμός της κατασκευής της ήταν κοντά στα 14,1 εκατομμύρια μάρκα.
Η πίστα του Nürburgring ήταν ένα μεγάλο και φιλόδοξο έργο. Η πίστα σχεδιάστηκε με τρία σχέδια. Το μεγάλο είχε μήκος 28,3 χιλιόμετρα και μπορούσε να χωριστεί σε δύο μικρότερα. Το Südschleife που περιλάμβανε το νότιο μέρος μήκους 7,7 χιλιομέτρων και το Nordschleife που περιλάμβανε το βόρειο μέρος μήκους 22,8 χιλιομέτρων. Το πρώτο είχε ως στόχο τη διεξαγωγή αγώνων και δοκιμών, ενώ το δεύτερο στόχευε στην επίδειξη δύναμης και υπεροχής των αυτοκινήτων. Κοινό σημείο επαφής των δύο σχεδίων ήταν η ευθεία εκκίνησης και τερματισμού, κατά μήκος της οποίας κατασκευάστηκαν πρωτόγνωρες για την εποχή εγκαταστάσεις.
Στις 18 Ιουνίου 1927, εγκαινιάστηκε η πρώτη ορεινή αγωνιστική πίστα κατάλληλη και για δοκιμές αυτοκινήτων μήκους περίπου 28 χιλιομέτρων στους πρόποδες του Nürburg. Οι ιδρυτές πρόσεξαν ιδιαίτερα, το Nürburgring να περιέχει κομμάτια με χαρακτηριστικά επαρχιακού δρόμου ώστε η ανερχόμενη βιομηχανία αυτοκινήτου να μπορεί να δοκιμάζει τα αυτοκίνητά της. Τον πρώτο αγώνα που έγινε στο βουνό Eifel, όπου ήταν κατασκευασμένη η συγκεκριμένη πίστα, κέρδισε ο διάσημος Rudolf Caracciola, ο οποίος αργότερα παραδέχτηκε ότι βρήκε την πίστα πραγματικά δύσκολη το 1927. Λίγο αργότερα, ο τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής της Formula 1, Jackie Stewart, έδωσε στο ορεινό κομμάτι της πίστας, που περιβάλλεται από δάσος, το θρυλικό υποκοριστικό «Η Πράσινη Κόλαση». Σήμερα, ένας από τους κορυφαίους ειδικούς του Nürburgring είναι ο διευθυντής των τμημάτων Opel Performance Cars and Motor Sport, Volker Strycek, ο οποίος κατά καιρούς αναφέρει ότι είναι από τις δυσκολότερες πίστες του κόσμου.
Η πίστα είχε στο σύνολό της 172 στροφές, κατάλληλα κατασκευασμένες για να μπορούν τα αυτοκίνητα της εποχής να αναπτύσσουν μεγάλες ταχύτητες. Από τις 172 συνολικά στροφές είχε 84 δεξιές και 88 αριστερές στροφές. Το πλάτος κυμαινόταν από τα 6,7 μέτρα έως τα 20, που ήταν η ευθεία εκκίνησης και τερματισμού. Παράλληλα η πίστα είχε μεγάλες ανηφόρες και απότομες κατηφόρες, μετατρέποντας το Nürburgring όχι απλώς σε μια αγωνιστική πίστα, αλλά σε μια δύσκολη προσπάθεια όλων όσοι θέλουν να φθάσουν στα όρια τα αυτοκίνητά τους.
Για την υλοποίηση της πίστας εργάστηκαν 2.500 εργάτες για λίγο λιγότερα από ενάμιση χρόνο. Η πίστα λειτούργησε μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ‘30. Κατόπιν και για 20 περίπου χρόνια στην πίστα δεν διεξάγονταν απολύτως καμιά εκδήλωση μέχρι το 1950 όταν διεξήχθη για πρώτη φορά αγώνας του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος. Το πρώτο θανατηφόρο ατύχημα συνέβη το 1954 και από τότε έχουν αναφερθεί πολλά ατυχήματα. Το 1970 έγιναν μερικές διορθωτικές αλλαγές, όμως η πίστα παρέμεινε ιδιαίτερα επικίνδυνη και δύσκολη. Μέχρι και σήμερα γίνονται διορθωτικές παρεμβάσεις χωρίς να αλλάξει ο αρχικός σχεδιασμός της πίστας.
Το 1983 κατασκευάστηκε νέο τμήμα στη θέση του Südschleife που αποτελεί το νότιο τμήμα της πίστας μήκους 5,148 χιλιομέτρων, στην οποία διεξάγονται τα grand prix από το 1995.
Σήμερα στην συγκεκριμένη πίστα εκτός από παρουσιάσεις και δοκιμές νέων μοντέλων, διεξάγονται διάφορα διεθνή events, καθώς και ο γνωστός διεθνής αγώνας 24 ωρών, κατά τη διάρκεια του οποίου ανοίγει όλη η πίστα συνολικού μήκους 25,947 χιλιομέτρων. Το Nordschleife στη μορφή που έχει από το 1983, έχει μήκος 20.830 χιλιόμετρα.
Βέβαια, δεν λείπουν και οι αντιδράσεις, καθώς η πίστα θεωρείται εξαιρετικά επικίνδυνη. Τις αντιδράσεις αυτές μάλιστα, ήρθε να ενισχύσει και ένα θανατηφόρο ατύχημα που συνέβη εκεί. Παρόλα αυτά, η λειτουργία της πίστας εξακολουθεί να γίνεται κανονικά, αφού αποτελεί την βασική πηγή εσόδων της περιοχής!
