Αναμφίβολα, η ανάπτυξη του οικονομικού συστήματος με αξιόλογους αναπτυξιακούς ρυθμούς, συνιστά την κεντρική προτεραιότητα της μακροοικονομικής πολιτικής, ώστε οι κυβερνήσεις να συλλέγουν επαρκή έσοδα μέσα από την αναπτυξιακή διαδικασία, όπως άμεσοι φόροι, έμμεσοι φόροι, έσοδα από την επιχειρηματική δραστηριότητα των δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών, τέλη, κ.λπ., και στη συνέχεια με γνώμονα τον ισοσκελισμό του ΓΚΠ να χρηματοδοτούν τις δαπάνες τους. Όταν τα έσοδα είναι ίσα με τις δαπάνες του ΓΚΠ, τότε ο ΓΚΠ είναι ισοσκελισμένος και άρα το δημόσιο χρέος δεν μεταβάλλεται. Παρατηρήσεις: Το ΑΕΠ της χώρας υπολογίζεται σε δραχμές (δρχ) λαμβάνοντας ως έτος βάσης το 1970. Τα στοιχεία του πίνακα προέρχονται από το Υπουργείο Οικονομικών.
Τα στοιχεία του πίνακα αφορούν την περίοδο 1980-1994 και αποδεικνύουν ότι η ελληνική οικονομία συνιστά ιδιάζουσα περίπτωση. Αν και την περίοδο αυτή, η μέση ετήσια ποσοστιαία αύξηση των τακτικών εσόδων του ΓΚΠ από άμεσους και έμμεσους φόρους ήταν 22%, δηλαδή 3,3 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από την αντίστοιχη μέση ετήσια ποσοστιαία άνοδο του ΑΕΠ, εντούτοις τα ελλείμματα του ΓΚΠ υπερδιογκώνονταν ως αποτέλεσμα της τρομακτικής αύξησης των κρατικών δαπανών. Λαμβάνοντας υπόψη ότι την περίοδο 1980-1994, το πραγματικό ΑΕΠ αυξανόταν κατά μέσο όρο 1,4% κάθε χρόνο και το μέσο ετήσιο ποσοστό ανόδου των κρατικών εσόδων ήταν υψηλότερη από την αντίστοιχη μέση ετήσια ποσοστιαία αύξηση του ονομαστικού ΑΕΠ, συνάγεται η ιδιάζουσα διαπίστωση ότι σε συνθήκες πολύ μικρών αναπτυξιακών ρυθμών της ελληνικής οικονομίας, τα φορολογικά έσοδα σημείωναν αξιοσημείωτη ανοδική τάση. Στο πίνακα παρατηρούμε ότι την περίοδο 1980-1994, η ιστορική ελαστικότητα των τακτικών εσόδων του ΓΚΠ, δηλαδή τα έσοδα από την άμεση και την έμμεση φορολογία, ήταν 1,14. Την περίοδο αυτή η ιστορική ελαστικότητα των άμεσων και των έμμεσων φόρων ήταν 1,24 και 1,10. Η διαπίστωση ότι την περίοδο 1980-1994, οι ιστορικές ελαστικότητες των φορολογικών εσόδων του ΓΚΠ ήταν υψηλότερες της μονάδας, υποδηλώνει ότι τόσο το σύνολο των τακτικών εσόδων, όσο και οι επιμέρους κατηγορίες των άμεσων και των έμμεσων φόρων, αυξάνονταν με ταχύτερους ρυθμούς από τη μέση ετήσια ποσοστιαία άνοδο του ονοματικού ΑΕΠ. Αν και κατά την περίοδο 1980-1994, οι εισοδηματικές ελαστικότητες των άμεσων και των έμμεσων φόρων ήταν μεγαλύτερες της μονάδας, διαπιστούται ότι τα κρατικά ελλείμματα εμφάνιζαν υπερδιόγκωση ως αποτέλεσμα της τρομακτικής ανοδικής πορείας των δημοσιονομικών δαπανών. Οι υπέρμετρες δημοσιονομικές δαπάνες και ιδίως οι αντιπαραγωγικές, αποτελούσαν και εξακολουθούν να αποτελούν τροχοπέδη στην προσπάθεια εξυγίανσης των Δημοσίων Οικονομικών της χώρας. Οι υπερβάσεις των δημοσίων δαπανών ήταν εξωφρενικές και καθρέφτιζαν τα κυκλώματα διαφθοράς του κομματικού-πολιτικού συστήματος εξουσίας, που ουσιαστικά λήστευαν τα δημόσια ταμεία για ίδιον πλουτισμό. Οι λήσταρχοι όμως των κομμάτων εξουσίας, με την υπερβολική αύξηση των κρατικών δαπανών και την αναπόφευκτη διεύρυνση των ελλειμμάτων, προκαλούσαν την παρατεταμένη αύξηση του δημοσίου χρέους της χώρας. Στο αυριανό μας άρθρο θα προσεγγίσουμε τις βασικές κατηγορίες δημοσιονομικών δαπανών, ώστε να διαπιστωθεί ποιες ήταν οι σημαντικότερες μορφές δαπανών, που συντελούσαν στην ταυτόχρονη ανοδική πορεία των κρατικών ελλειμμάτων και του δημοσίου χρέους.
