Οι εικόνες των απελπισμένων προσφύγων στην πλατεία Βικτωρίας στην Αθήνα έρχονται να θυμίσουν την παταγώδη αποτυχία της σημερινής κυβέρνησης να αντιμετωπίσει το προσφυγικό – μεταναστευτικό φαινόμενο. Ωστόσο, όσο περνάει ο καιρός, γίνεται σαφές ότι δεν πρόκειται μόνο για ανικανότητα. Αλλά και για την εφαρμογή συγκεκριμένης, αντι-προσφυγικής πολιτικής, που, υπό το κάλυμμα της επίκλησης “αλληλεγγύης” και μέσω της ρήτρας “ευελιξίας και παρέκκλισης” που ζητάει η κυβέρνηση, επιχειρείται η εθνικοποίηση του ζητήματος και η νομιμοποίηση των push – backs. Ενεργειών που τελευταίως καταδικάζονται από τον ΟΗΕ, τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης χωρίς η ελληνική κυβέρνηση να δώσει κάποια απάντηση, εξήγηση ή έστω δικαιολογία.
Το μείζον θέμα, που συνιστά, πέραν των άλλων, και στροφή 180 μοιρών στην προσφυγική πολιτική σε σχέση με τη συμμαχία του ευρωπαϊκού νότου στο θέμα, καθώς πλέον η Ελλάδα συντάσσεται με τις ξενοφόβες χώρες της ομάδας Βίζενγκραντ, έφερε στη Βουλή, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Σία Αναγνωστοπούλου. Η ίδια έτσι επισήμανε ότι δεν είναι τυχαίο ότι το αίτημα της Ελλάδας περί ρήτρας περί ευελιξίας και παρέκκλισης υπογράφεται από την Κύπρο και τη Βουλγαρία και όχι από την Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, τη Μάλτα – “κάτι σημαίνει αυτό”, προσέθεσε η κα Αναγνωστοπούλου. Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για το γεγονός ότι η κυβέρνηση υιοθετεί μα άκρως επικίνδυνη πολιτική για το προσφυγικό: από ευρωπαϊκό θέμα μετατρέπεται σε διμερές μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας! Υπό το νέο αυτό πρίσμα, τι θα συμβεί σε περίπτωση νέας κρίσης, τύπου Έβρου, τον περασμένο Φεβρουάριο; “Πάμε σε πολύ επικίνδυνες ατραπούς, αυτό θα το πληρώσουμε”, προειδοποίησε η κα Αναγνωστοπούλου, επισημαίνοντας ότι οι παρεκκλίσεις από το διεθνές δίκαιο πλήττουν τα ίδια τα συμφέροντα της χώρας. Όμως αυτά μάλλον ποτέ δεν ήσαν προτεραιότητα της κυβέρνησης της αριστείας…
