Εντυπώσεις και ουσία

Έχουμε, πια, αποκτήσει αρκετή εμπειρία, για να είμαστε, τουλάχιστον, επιφυλακτικοί, σε ό,τι εμφανίζεται ως προφανές ή βέβαιο.

Έχουμε γίνει μάρτυρες, στο απώτερο, αλλά και το πρόσφατο παρελθόν, υποθέσεων, που εμφανίστηκαν ως «πατεντάτα» σκάνδαλα διαφθοράς, για να αποδειχθούν «φούσκες» ή και προϊόντα κατασκευής.

Ο πρώην υπουργός Χρήστος Ζώης, θύμισε, στο «KONTRA 24», το εμφανισθέν ως «μέγα σκάνδαλο» της Μονής Βατοπαιδίου, που διογκώθηκε σε μια, διόλου ανύποπτη, πολιτική συγκυρία, τροφοδοτώντας επί μήνες, ευφάνταστα ρεπορτάζ. Τι έμεινε απ` όλα αυτά; Τίποτα απ` όσα εμφανίζονταν, ως αποδεδειγμένα γεγονότα, δεν αποδείχθηκε, κάποιοι δε εκ των «σταυροφόρων», καταδικάστηκαν στα αστικά δικαστήρια. Αλλεπάλληλες έρευνες, σε κοινοβουλευτικό και δικαστικό επίπεδο, κατέδειξαν πως καμία επιλήψιμη εμπλοκή, πολύ περισσότερο χρηματισμός, πολιτικών προσώπων δεν υπήρξε, αλλά ούτε και ζημιά του Ελληνικού Δημοσίου, από τις περίφημες «ανταλλαγές, δεν τεκμηριώθηκε, σύμφωνα και με το πόρισμα του Σώματος Ορκωτών Εκτιμητών. Αντίθετα, έμεινε μια οσμή κατασκευής, που φτάνει μέχρι και ευαίσθητες γεωπολιτικές ισορροπίες.

Ακόμη πιο «διδακτική» είναι η υπόθεση της Τράπεζας Κρήτης, που κάποιοι ανασύρουν, αναζητώντας συγκρίσεις.

Γνωρίζουμε πια, ότι η ποινική διάσταση της υπόθεσης, που οδήγησε στην ενεργοποίηση του νόμου «περί ευθύνης υπουργών», σε βάρος του ιδρυτή και στελεχών του ΠΑΣΟΚ, αποτέλεσε πολιτική επιλογή, που κατέπεσε πανηγυρικά στο Ειδικό Δικαστήριο. Γνωρίζουμε όμως και κάτι άλλο: Πως, πέρα από την αντικειμενική πολιτική ευθύνη της τότε κυβέρνησης, η πραγματική, υποκειμενική, έστω και δια παραλείψεων, ευθύνη, ανήκε στην τότε διοίκηση της Τράπεζας Ελλάδας, που είχε-όπως και τώρα-πλήρη θεσμική αυτονομία και αυτοτέλεια, η οποία της επέτρεπε και να προχωρήσει στους αναγκαίους ελέγχους, αλλά και να επιβάλει κυρώσεις, που έφταναν ως το διορισμό Επιτρόπου.

Έπρεπε δε να το κάνει, γιατί από το 1987, οι ελεγκτές της κεντρικής τράπεζας, είχαν ανακαλύψει τη μέθοδο, μέσω της οποίας ο Γ. Κοσκωτάς υπεξαιρούσε την τράπεζά του, διοχετεύοντας το προϊόν αυτών των υπεξαιρέσεων, σε άλλες επιχειρηματικές του δραστηριότητες (ΓΡΑΜΜΗ, Ολυμπιακός). Στο σχετικό πόρισμα, άλλωστε, είχε βασιστεί και ο αείμνηστος Τεγόπουλος, όταν κατάγγειλε την απάτη, με την ανοιχτή του επιστολή, μέσω των στηλών της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, τον Ιούνιο 1988. Κι όμως, αυτές οι ευθύνες, που είχαν και εκ των έσω αναγνωριστεί, παρέμειναν μέχρι τέλους στο ημίφως, προκειμένου να εξυπηρετηθεί το πολιτικό αφήγημα. Θα επαναληφθεί το ίδιο και τώρα;