Το δίπολο «ενοικιαστές» και «ιδιοκτήτες» της εξουσίας δημιουργήθηκε στον δημόσιο διάλογο όταν ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, σε ένα «πύρινο» άρθρο του κατά του ΣΥΡΙΖΑ –γιατί μόνο όταν είναι να γράψει για τον ΣΥΡΙΖΑ έχει «γωνίες» ο κ. Σημίτης…- αναφέρθηκε στην κυβέρνηση Τσίπρα περιγράφοντάς τους ως «περιστασιακούς ενοίκους της εξουσίας».
Όσο κι αν ο πρώην πρωθυπουργός προφανώς δεν μπορούσε να προβλέψει τί είδους συζήτηση θα πυροδοτούσε αυτή η φράση, είναι γνωστό πως το ασυνείδητο παίζει, ώρες-ώρες, περίεργα παιχνίδια: Ο κ. Σημίτης, λοιπόν, με τη φράση αυτή, αποκάλυψε την καθεστωτική νοοτροπία ενός συστήματος εξουσίας που απλώς εναλλασσόταν στις κυβερνητικές καρέκλες για 40 χρόνια: μία η ΝΔ και μία το ΠΑΣΟΚ είχαν συνηθίσει εναλλάξ να διαφεντεύουν τις τύχες της χώρας και, παρά τις απανωτές εκλογικές νίκες του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, δεν σταμάτησαν ποτέ να βλέπουν τους ΣΥΡΙΖΑίους ως τους «περιστασιακούς ενοίκους» και ακόμη χειρότερα: ως τους «μουσαφίρηδες» του πολιτικού συστήματος, σαν τα «άγρια» που… είχαν έρθει να διώξουν τα ήμερα, σαν τους «εισβολείς» και τους «παρείσακτους».
Τώρα, λοιπόν, που η κατά Σημίτη «ισορροπία των πραγμάτων» αποκαταστάθηκε και η εξουσία γύρισε στους αναντάμ παπαντάμ ιδιοκτήτες της, είναι εύλογο οι ίδιοι να συνεχίσουν να φέρονται σαν ιδιοκτήτες. Να μην αισθάνονται, δηλαδή, την στοιχειώδη ανάγκη δημοκρατικής λογοδοσίας ή την υποχρέωση να απαντούν, έστω, στην κριτική της αντιπολίτευσης.
Για παράδειγμα, κάνει ο Αλέξης Τσίπρας ερώτηση στον πρωθυπουργό για την κατάσταση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, που «καίει» χιλιάδες κόσμο καθημερινά; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναβάλλει την συζήτηση και την μεταξύ τους αντιπαράθεση κρίνοντας –αυτός, από μόνος του- πως είναι… ανεπίκαιρη. Και τη μετατρέπει σε μία διαδικασία παράλληλων μονολόγων, ανώδυνη για τον ίδιο. Γιατί; Γιατί μπορεί. Ιδιοκτήτης είναι.
Ζητεί ο ΣΥΡΙΖΑ –αλλά και το ΚΙΝΑΛ- να δώσει η κυβέρνηση στη δημοσιότητα τη σύμβαση με τη Cisco που έχει αναλάβει την τηλεκπαίδευση των παιδιών μας; Η κυβέρνηση αγνοεί το αίτημα εδώ και πέντε μήνες. Γιατί; Γιατί μπορεί. Ιδιοκτήτης είναι, ό,τι θέλει κάνει. Θα δώσει λογαριασμό στους μουσαφίρηδες; Γι’ αυτό, άλλωστε, και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Στέλιος Πέτσας, «προσπερνά» τη σχετική κριτική χαρακτηρίζοντάς την ως «αστεία».
Μόνο που αυτή η «ιδιοκτησιακή» αντίληψη είναι μακριά από τους παραδοσιακούς όρους του πολιτικού παιχνιδιού. Και εξίσου μακριά από την λογοδοσία που αποτελεί απαραίτητο συστατικό της Δημοκρατίας. Βεβαίως, αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους μεθυσμένους από την πολιτική τους κυριαρχία «ιδιοκτήτες» της εξουσίας. Και είναι τόσο μεθυσμένοι που έχουν ξεχάσει σε πόσους αυτοαποκαλούμενους «ιδιοκτήτες» έχει κάνει έξωση ο λαός στη νεότερη πολιτική ιστορία…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
