Ενοχλητικά τα θεϊκά και πολιτικά μηνύματα που εκπέμπει η «Αντιγόνη»

Το υπουργεiο («Αφελληνισμού») Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων έσπευσε να διαψεύσει «κατηγορηματικά» το θέμα που έφερε στην επικαιρότητα η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων, ότι δηλαδή καταργείται η διδασκαλία της “Αντιγόνης” του Σοφοκλή στη Β’ Λυκείου, τονίζοντας μάλιστα ότι τα δημοσιεύματα βασίζονται «σε ανυπόστατες φήμες» των Ελλήνων φιλολόγων.

Ομολογώ ότι με εξέπληξε η διάψευση αυτή των φιλολόγων και όχι του προτείνοντος Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής!. Διότι η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων σε ανακοίνωσή της είχε αναφέρει τα εξής: «Σύμφωνα με τις προτάσεις του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής για την αναδιαμόρφωση του σχολικού προγράμματος στο Λύκειο τα Αρχαία θα παραμείνουν ως μάθημα κορμού μόνο στην Α’ Λυκείου, αποδεικνύοντας την πρόθεση του υπουργείου για κατάργηση της Αντιγόνης! Στην ενότητα «Γλώσσα» στη Β’ και Γ’ Λυκείου προβλέπεται διδασκαλία μόνο Έκθεσης και Λογοτεχνίας. Αυτό πρακτικά ισοδυναμεί με κατάργηση της διδασκαλίας της Αντιγόνης στο Λύκειο μετά από δεκαετίες!». Επίσης, η Εταιρεία Ελλήνων (θαρραλέων) Φιλολόγων με ανακοίνωσή της καταγγέλλει, με συγκεκριμένα στοιχεία, το υπουργείο Παιδείας για τον διωγμό της ελληνικής κλασικής παιδείας στη χώρα όπου μεγαλούργησε!!

Αλλά, εν πάση περιπτώσει, αφού το υπουργείο Παιδείας μας διαβεβαιώνει ότι δεν θα «ξαναθαφτεί ζωντανή» (ήδη ο «Επιτάφιος» του Περικλέους έχει «θαφτεί», διότι εκπέμπει ακόμα ηχηρότερα ενοχλητικά μηνύματα!!), η ηρωίδα του έργου, ας αναφέρουμε τα μηνύματα που εκπέμπει επί αιώνες η «Αντιγόνη» και που ίσως ενοχλούν μερικούς. Η «Αντιγόνη» είναι ένα κλασικό έργο, από τα ωραιότερα όχι μόνο του Σοφοκλή, αλλά και ολόκληρου του αρχαίου θεάτρου. Η «Αντιγόνη» του Σοφοκλή θεωρείται ως ένα από τα τελειότερα δράματα της αρχαίας ελληνικής, αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας τόσο για τη σύμμετρη πλοκή και τη θαυμάσια ηθοποιία της, όσο και για τα αρμονικότατα χωρικά της. Απλώς αναφέρομε ότι ο Λαυρεντιανός Κώδιξ χαρακτηρίζει το «δράμα ως των καλλίστων του Σοφοκλέους», ενώ ο Έγελος χαρακτηρίζει την αισθητική του ως «το άριστον και χαριέστερον τεχνούργημα της αρχαίας και νεώτερης δραματουργίας».

Ας μπούμε στην ουσία του έργου και ας αφουγκραστούμε τα μηνύματα που εκπέμπει και που ενοχλούσαν τον αλλόφρονα, σαρκαστικό και σκληρό ηγεμόνα Κρέοντα, ο οποίος, φυσικά, τιμωρήθηκε από τη μοίρα του, όπως τον είχε προειδοποιήσει ο μάντης Τειρεσίας, με τις συμφορές που βρήκε στη συνέχεια η οικογένειά του. Τα κυριότερα μηνύματα είναι τα ακόλουθα:

Πρώτον, στην «Αντιγόνη», στη σύγκρουση μεταξύ του θεϊκού στοιχείου, του θείου, και της εξουσίας κατισχύει το πρώτο…

Δεύτερον, η «Αντιγόνη» διδάσκει την αγάπη και όχι το μίσος, όταν λέει (στίχος 523) «ούτοι συνέχθειν, αλλά συμφιλείν έφυ» (δεν γεννήθηκα να μισώ μαζί με άλλους, αλλά ν’ αγαπώ μαζί τους», που είναι το ίδιο με το χριστιανικό «αγαπάτε αλλήλους»…

Τρίτον, στην «Αντιγόνη», η ομώνυμη ηρωίδα εμφανίζεται, παρά τη σκληρή μεταχείρισή της από τον ηγεμόνα, μεγαλοπρεπής, ήρεμη, γαλήνια, γλυκιά, με κινήσεις μετρημένες και ήσυχες και με ενδύματα αρμονικά, σοβαρά και συμμετρικά προς το σώμα και όχι ως «επαναστάτρια»…

Τέταρτον, στην «Αντιγόνη», η ταφή των νεκρών αποτελεί ιερό χρέος (αττικός άγραφος νόμος) μπροστά στο οποίο δεν διστάζει να θυσιάσει τη ζωή της. Δηλαδή, διδάσκει την πιστή εφαρμογή των νόμων…