Όσο υπερβολική κι αν μοιάζει η πρόβλεψη-διαπίστωση ότι μόλις υποχωρήσει η παγκόσμια πανδημία, ο κορωνοϊός θα αποτελεί την επόμενη μεγάλη διαχωριστική γραμμή στην Ιστορία (δηλαδή μετά το διαχωρισμό «προ Χριστού-μετά Χριστόν», θα έχουμε το «προ κορωνοϊού-μετά κορωνοϊό»), είναι ταυτοχρόνως απολύτως ενδεικτική των διαστάσεων της παρούσης κρίσης.
Βεβαίως, στην παρούσα φάση, μπορούν μεν να γίνουν πολλές εκτιμήσεις για την παγκόσμια οικονομία και την εργασία, όμως όποιος πει ότι μπορεί να «δει» την εικόνα που θα έχουμε μετά την υποχώρηση του κορωνοϊού, τότε είτε ψέματα λέει, είτε το κληρονομικό χάρισμα διαθέτει.
Ωστόσο, το μόνο βέβαιο είναι αυτή η πανδημία θα τα κάνει όλα πολύ διαφορετικά, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς. Ήδη, οι καιροί που ζούμε είναι εντελώς αλλόκοτοι και πριν δύο μήνες θα φάνταζαν βγαλμένοι από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Για σκεφτείτε: ένας μονοκύτταρος οργανισμός, περικλεισμένος από ένα στρώμα λίπους, που φαίνεται μόνο δια μικροσκοπίου και έχει ζωή μερικών ωρών αν δεν βρει «ξενιστή» -αν δεν προσβάλει κάποιον ανθρώπινο οργανισμό, δηλαδή- έχει θέσει τον πλανήτη σε κατάσταση καραντίνας. Η Νέα Υόρκη, η «πόλη που δεν κοιμάται ποτέ», έχει άδειους δρόμους. Τον Πύργο του Άιφελ επισκέπτονται μόνο περιστέρια, η Αθήνα έχει απόκοσμη μορφή, στη Ρώμη οι αρχαιότητες είχαν να «ζήσουν» τόση ησυχία από τότε που κατασκευάζονταν. Το ίδιο ισχύει και για τα «παλάτσο» στη Βενετία, η οποία για πρώτη φορά έχει καθαρά κανάλια, επειδή σταμάτησε η υπερβολική κίνηση των «βαπορέτο» και η βαρυφορτωμένη τουριστική δραστηριότητα που η «Γαληνοτάτη» δεν μπορούσε να «σηκώσει».
Ταυτοχρόνως, όλοι προεξοφλούν ότι μετά την επέλαση της πανδημίας, θα αλλάξουμε τις συνήθειές μας: μπορεί τα παιδιά μας, δηλαδή, να βλέπουν χειραψίες μόνο σε ταινίες. Μπορεί τα λεωφορεία και τα λοιπά Μέσα Μαζικής Μεταφοράς να κάνουν δρομολόγια μόνο με τους μισούς επιβάτες από την χωρητικότητά τους. Επίσης, ουδείς ξέρει πόσες επιχειρήσεις θα ανοίξουν και με ποιους όρους. Ούτε και πώς θα αναδιαρθρωθεί η παγκόσμια οικονομία –οι πληροφορίες ότι εύρωστες γερμανικές επιχειρήσεις εκμεταλλευόμενες το κρυφό κρατικό χρήμα που τις ενισχύει, εποφθαλμιούν αντίστοιχες ισπανικές, ελληνικές και ιταλικές για να τις αγοράσουν για ένα «κομμάτι ψωμί» επιμένουν.
Αυτά είναι λίγα μόνο από όσα θα συμβούν στη «μετά κορωνοϊό εποχή». Τα άλλα θα τα μάθουμε ζώντας τα, καθώς τουλάχιστον ο γράφων δεν ισχυρίζεται ότι διαθέτει το κληρονομικό χάρισμα. Όπως και να έχει, ξημερώνει ένας καινούργιος, άγνωστος κόσμος, που θα κληθούμε να επανατοποθετηθούμε όλοι και όλες για πολλά απ’ όσα θεωρούσαμε ως χθες δεδομένα και απαράλλαχτα.
Καλό Πάσχα σε όλες και όλους!
