Είναι εύκολο να πειστούν οι πολίτες να εμβολιαστούν; Περιέργως, τόσο στην Ελλάδα όσο και στον υπόλοιπο αναπτυγμένο κόσμο, η απάντηση είναι «όχι». Θέλετε επειδή τα εμβόλια έγιναν διαθέσιμα πάρα πολύ γρήγορα και πολλοί φοβούνται ότι δεν έχουν γίνει εξαντλητικές δοκιμές και μελέτες σ’ αυτά; Θέλετε από αντίδραση; Θέλετε από αδιαφορία; Είτε είναι κάποιο ή όλα από τα παραπάνω είτε κάποιοι άλλοι λόγοι που έχουν οδηγήσει πολλούς συμπολίτες μας να αναβάλλουν διαρκώς την απόφαση να εμβολιαστούν,κ η πραγματικότητα είναι πως δεν πρόκειται για ελληνικό φαινόμενο.
Μία ανάσχεση της διαδικασίας εμβολιασμού και η αντίστοιχη κάμψη στα νέα ραντεβού παρατηρείται σε όλο τον κόσμο –απλώς, η χώρα μας σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. είναι σχετικά πίσω στο ποσοστό των εμβολιασμένων πολιτών. Με άλλα λόγια, το ανησυχητικό –ή, μάλλον, το επιπλέον ανησυχητικό- είναι πως στην Ελλάδα η επιχείρηση εμβολιασμού άρχισε να «πιάνει ταβάνι» πριν καν φτάσουμε στο 40 ή το 50% του πληθυσμού που έχει ήδη εμβολιαστεί.
Σε κάθε περίπτωση, ο γρίφος της πειθούς των πολιτών να πάνε να εμβολιαστούν ώστε να μην περάσουν άλλον έναν μη κανονικό χειμώνα δεν είναι ένα πρόβλημα που έχει να διαχειριστεί μόνο η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η ίδια συζήτηση γίνεται τούτη την περίοδο στους κόλπους όλων των κυβερνήσεων όλων των χωρών που έχουν διαθέσιμα εμβόλια.
Ωστόσο, στην Ελλάδα φαίνεται πως η κυβέρνηση έχει πάρει τις αποφάσεις της: μέσα σε μία μόλις εβδομάδα, η κυβέρνηση αποφάσισε να ανοίξει την διαδικασία εμβολιασμού στους εφήβους, να ανακοινώσει το «150αρι» για τους νέους 18-25 ετών, να διαχωρίσει τα καταστήματα εστίασης σε «μεικτά» και «αμιγή» αλλά και να δείξει τα… δόντια της ως προς τις μελλοντικές της προθέσεις: ήδη, από χθες, κυβερνητικές πηγές, με στοχευμένη διαρροή, καλούν τους καταστηματάρχες της εστίασης να επιλέξουν να δηλώσουν ως «αμιγή» τα καταστήματά τους, ενώ ο συναρμόδιος στη διαχείριση της πανδημίας υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, Άκης Σκέρτσος, ουσιαστικά «απείλησε» τους ανεμβολίαστους λέγοντας ότι η χώρα δε θα ξανακλείσει και ότι η ανεμβολίαστοι θα είναι οι μόνοι που θα υφίστανται εφεξής περιοριστικά μέτρα –και, μάλιστα, χωρίς οικονομική στήριξη.
Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση φαίνεται πως απάντησε πολύ γρήγορα και πολύ εύκολα –εύκολα, όπως λέμε «αβασάνιστα»- στο ερώτημα που ταλαιπωρεί τις άλλες χώρες πώς θα προσεγγίσουν τους δύσπιστους. Ενώ, δηλαδή, άλλες κυβερνήσεις δίνουν ακόμη τη μάχη της πειθούς, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιλέγει –πριν καν φτάσουμε στα μισά του κατακαλόκαιρου- τη λογική της σιδηράς πυγμής, των διλημμάτων, του διχασμού και των εκβιασμών. Δεν μπήκε στον κόπο όχι μόνο να εξαντλήσει τα μέσα πειθούς της κοινωνίαςς, αλλά έστω να προσπαθήσει στοιχειωδώς να πείσει τους ανεμβολίαστους. Και αυτό δείχνει πώς αντιλαμβάνεται τη σχέση της με την κοινωνία.
