Είναι όμηρος;

Για να είμαστε δίκαιοι, η προχθεσινή ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη, για τη «Συμφωνία των Πρεσπών», ήταν απαλλαγμένη από κορώνες και ακραίους χαρακτηρισμούς, στηριγμένη, σε μεγάλο βαθμό, σε επιχειρήματα, με τα οποία μπορεί κανείς να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει.

Πως συμβιβάζεται, όμως, αυτό, με το θερμό χειροκρότημα του, κατά τη χθεσινή συνεδρίαση, μετά την ομιλία του Μάκη Βορίδη, που αποτέλεσα το επιστέγασμα της μετεμφυλιακής εθνικοφροσύνης, με την κορυφαία φράση «είστε κυβέρνηση εθνικής μειοδοσίας», που ιστορικά μας πάει πιο πίσω και από τον Μεταπόλεμο, στην εποχή της Μικρασιατικής Καταστροφής;

Τι υποδηλοί αυτή η εικόνα «μίστερ Χάϊντ και δόκτορος Τζέκυλ»; Τι μεσολάβησε μέσα σε λίγες ώρες και ο κ. Μητσοτάκης προσχώρησε στη λογική του ακροδεξιού λόμπι;