Στο παρά 5’ γλιτώσαμε από την κατάρρευση της Κίνας, που συμπαρασύρει την παγκόσμια οικονομία στον όλεθρο και την καταστροφή
Ευτυχώς που πρόλαβε ο Αλέξης Τσίπρας και υπέγραψε με τους τοκογλύφους – δανειστές μας τη συμφωνία – μαμούθ των ενενήντα δισεκατομμυρίων ευρώ που θωρακίζει τη χώρα για τα επόμενα τρία χρόνια.
Σε διαφορετική περίπτωση η Ελλάδα σήμερα θα βρίσκονταν μετέωρη και χρεοκοπημένη αφού οι Ευρωπαίοι μετά τον οικονομικό τυφώνα που προκαλεί η κινέζικη φούσκα έχουν ως πρώτη και μοναδική προτεραιότητα να γλιτώσουν οι ίδιοι από τον Αρμαγεδδώνα.
Οι συνέπειες για τη διεθνή οικονομία είναι πολλαπλάσιες από την κατάρρευση της Lehman Brothers, που είχε συγκλονίσει την παγκόσμια οικονομία, αφού όλες οι χώρες του κόσμου και κυρίως η Γερμανία μαζί με τα άλλα κράτη της Ευρωζώνης είναι εκτεθειμένες στην κινέζικη φούσκα, που έσκασε με πάταγο, χωρίς κανείς να είναι σε θέση να προβλέψει με ακρίβεια το μέγεθος της συμφοράς που έρχεται.
Ακόμα και στην περίπτωση κατά την οποία ο κινέζικος τυφώνας που ισοπέδωσε τα χρηματιστήρια σε Αμερική, Ασία, Ευρώπη και Αραβικά κράτη θα έχει διάρκεια, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που θα έχει τις λιγότερες επιπτώσεις.
Πρώτον: Γιατί ο ΑλέξηςΤσίπρας με τη συμφωνία που πέτυχε, έχει εξασφαλισμένη τη χρηματοδότηση για τα επόμενα τρία χρόνια.
Δεύτερον: Γιατί το ισοζύγιο πληρωμών με την Κίνα είναι εις βάρος μας αφού εισάγουμε όλα τα άχρηστα κινέζικα προϊόντα, ενώ το Πεκίνο έκανε μόνο μια επένδυση στην Ελλάδα, στο λιμάνι του Πειραιά, για την οποία πλήρωσε πενταροδεκάρες. Κάποιοι μάλιστα υπολογίζουν ότι το ποσό που έδωσαν οι Κινέζοι για το λιμάνι αντιστοιχεί στο 50% των εισαγωγών παιχνιδιών που κάνει μέσα σε έξι μήνες η χώρα μας από την Κίνα!
Τρίτον: Γιατί είναι ανύπαρκτες οι ελληνικές επενδύσεις στην Κίνα με εξαίρεση τη ναυπήγηση πλοίων.
Τέταρτον: Τεράστιο κίνδυνο διατρέχει η Εμπορική μας Ναυτιλία, η οποία πρωταγωνιστεί στις μεταφορές της Κίνας. Αναμένεται ότι σύντομα χιλιάδες πλοία ελληνικής πλοιοκτησίας θα βρεθούν χωρίς ναύλους, ενώ δεν αποκλείεται εκατοντάδες παραγγελίες νέων πλοίων να μην μπορέσουν να παραδοθούν και να χάσουν οι Έλληνες τις σχετικές προκαταβολές.
Ο κινέζικος τυφώνας αναμένεται να συμπαρασύρει στο πέρασμα του και τους τσαρλατάνους τύπου Λαφαζάνη, που εξακολουθούν να κοροϊδεύουν τον κόσμο υποσχόμενοι δάνεια από το Πεκίνο και την Μόσχα, τη στιγμή που οι οικονομίες τους καταρρέουν.
Ευτυχώς το καραγκιοζιλίκι αυτό τελειώνει οριστικά και αμετάκλητα αφού μετά τη φούσκα της Κίνας ακολουθεί και μάλιστα πολύ σύντομα η φούσκα της Ρωσίας που θα κάνει και αυτή μεγάλο πάταγο. Ήδη τα «κόκκινα» δάνεια στην Ρωσία έχουν ξεπεράσει το 35%.
Μετά τον κινέζικο τυφώνα, το κρίσιμο δίλημμα των εκλογών είναι: «Αλέξης ή χάος». Γιατί η χώρα για να σταθεί όρθια έχει ανάγκη από μία ισχυρή κυβέρνηση που θα διαθέτει αυτοδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Οποιαδήποτε άλλη λύση είναι προβληματική και οδηγεί σε συμμαχίες, οι οποίες είναι περιορισμένης διάρκειας και ευθύνης.
Σε μια περίοδο που η παγκόσμια οικονομία δοκιμάζεται και οι συνέπειες της κινεζικής φούσκας αναμένεται να είναι τραγικές σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, που αποτελεί τον αδύναμο κρίκο της οικονομίας, η χώρα χρειάζεται πολιτική σταθερότητα και ισχυρό πρωθυπουργό για να μπορεί να λαμβάνει κρίσιμες και τολμηρές αποφάσεις. Η μαύρη Δευτέρα στα διεθνή χρηματιστήρια σηματοδοτεί τη νέα κρίση που έρχεται για να βυθίσει στην ύφεση την παγκόσμια οικονομία. Για αυτό θα πρέπει να προετοιμαστούμε έγκαιρα, πριν οι συνέπειες της κρίσης αποτελειώσουν ό,τι απέμεινε από την ελληνική οικονομία.
Ο Αλέξης Τσίπρας αποτελεί στην παρούσα συγκυρία τη μόνη δύναμη ευθύνης που εγγυάται τη σταθερότητα, την προοπτική, ενώ ταυτόχρονα δίνει ελπίδα στην πληγωμένη κοινωνία. Η κατακερματισμένη Κεντροαριστερά έχει εξαφανιστεί από τον πολιτικό χάρτη, ενώ η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να συνέλθει, αφού έχει χτυπηθεί από το σύνδρομο της ήττας, δεν έχει στρατηγική και όραμα και το χειρότερο αποτελεί απομεινάρι του παλαιού χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος.
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο μοναδικός ηγέτης που ενώνει το λαό, ενώ ταυτόχρονα έχει το εκτόπισμα για να μπορεί να διαπραγματεύεται με τους Ευρωπαίους εταίρους. Είναι ο μοναδικός ηγέτης που μπορεί να πετύχει και μάλιστα πολύ σύντομα την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, που αποτελεί το πρώτο μεγάλο βήμα για τη σωτηρία της χώρας και το πέρασμα από τη βαθιά ύφεση στην ανάπτυξη.
Ο Αλέξης αποτελεί επίσης εγγύηση ότι οι Ευρωπαίοι θα τηρήσουν τη συμφωνία των 90 δις που υπέγραψε διότι, σε περίπτωση που αλλάξει η χώρα πρωθυπουργό, οι ξένοι θα μπορούσαν με διάφορες δικαιολογίες να ματαιώσουν τη συμφωνία και η Ελλάδα να βρεθεί πάλι έρμαιο στα νύχια των τοκογλύφων – δανειστών.
Ο πρωθυπουργός σηματοδοτεί επίσης τη νέα εποχή που έρχεται, ενώ τα υπόλοιπα κόμματα είναι ό,τι απέμεινε από τα μπάζα του χρεοκοπημένου συστήματος της μεταπολίτευσης. Το κρίσιμο δίλημμα των εκλογών δεν είναι Αριστερά ή Δεξιά. Άλλωστε οι ιδεολογικοί αυτοί προσδιορισμοί έχουν χάσει κάθε ουσία και κάθε περιεχόμενο.
Ο Αλέξης Τσίπρας αποτελεί πλέον εθνικό κεφάλαιο και για αυτό δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αφήσουμε διάφορους τσαρλατάνους και τυχοδιώκτες να τον απαξιώνουν. Οι… τρελαμένες και τρελαμένοι αποστάτες του Λαφαζάνη που παραμύθιαζαν τον κόσμο με τα δήθεν δάνεια που θα εξασφάλιζαν από Μόσχα και Πεκίνο έρχονται τώρα αντιμέτωποι με τη σκληρή πραγματικότητα.
Η φούσκα της Κίνας σκάει με πάταγο ενώ πολύ σύντομα θα ακολουθήσει την ίδια πορεία και η ρωσική οικονομία αφού το πετρέλαιο έφτασε να πωλείται σε εξευτελιστικές τιμές, γύρω στα 40 δολάρια από τα 120 και ήδη δεν καλύπτει ούτε το κόστος εξόρυξής του.
Είναι ευτύχημα το ότι ο πρωθυπουργός πρόλαβε και υπέγραψε μια συμφωνία, που μπορεί σε πολλούς από μας να μην αρέσει, αλλά διασφαλίζει στη χώρα μια σταθερότητα για τα τρία επόμενα χρόνια, πριν σκάσει η φούσκα και η κινέζικη οικονομία η οποία θα συμπαρασύρει και θα ισοπεδώσει ακόμα και τις ισχυρές οικονομίες σε Αμερική, Ασία και Ευρώπη.
Η συμφωνία που εξασφάλισε ο Αλέξης Τσίπρας θωρακίζει την Ελλάδα και σε συνδυασμό με την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, που έχει δρομολογηθεί για τον Οκτώβριο, ανοίγει το δρόμο για μια νέα τροχιά ανάκαμψης, με δεδομένο ότι τα τελευταία χρόνια έγινε η μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή και η οικονομία μπορεί πλέον να είναι ανταγωνιστική, φτάνει να προωθήσουμε την πρωτογενή παραγωγή και ο κόσμος να στρωθεί στη δουλειά.
