Αν μπείτε στο Διαδίκτυο, θα βρείτε μια παλιά «λογομαχία» μεταξύ του Κωνσταντίνου Καραμανλή ως πρωθυπουργού και του Ανδρέα Παπανδρέου, ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ, που τότε (1975) ανήκε στη λεγόμενη ελάσσονα αντιπολίτευση.
Απαντώντας, με το γνωστό οργισμένο ύφος του, στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, που αντιτασσόταν στο δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν», που είχε μόλις διακηρύξει, ο ιστορικός ηγέτης της συντηρητικής παράταξης, επεξηγούσε ότι εννοούσε την ιστορική και γεωγραφική ταύτιση με ένα συγκεκριμένο χώρο και ένα συγκεκριμένο μπλοκ, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Εννοώ ότι ανήκουμε στη Δύση και όχι στους Δυτικούς», για να απαντήσει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, καταχειροκροτούμενος από τους βουλευτές του: «Προτιμούμε να ανήκουμε εις τους Έλληνες». Ωστόσο και ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ αναγνώρισε, σε άλλη, προ ημερησίας διατάξεως, συζήτηση, πως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δε μετέτρεπε, την προσήλωση του στο Δυτικό συνασπισμό, σε άκριτη «δυτικολαγνεία» ή δυτικοδουλεία». Κατά τούτο, μάλλον θα απογοητευόταν και εκείνος, αν έβλεπε την άκριτη «δυτικοφροσύνη», αυτής της εκφυλισμένης-όπως την έχουμε χαρακτηρίσει εγχώριας ελίτ, στις ποικιλώνυμες εκφράσεις της, καθώς των λογής «προθύμων» που συμπεριφέρονται ως το «υπηρετικό προσωπικό» της. Ούτε μπορούμε να φανταστούμε, τι θα έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, αν έβλεπε πως εντάσσονται σε αυτό το μπλοκ, άκριτης και άκρατης «δυτικοφροσύνης», ορισμένοι τουλάχιστον από τους επιγόνους (ο Θεός να τους κάνει βέβαια), για να μη μιλήσουμε για εκφάνσεις της παραδοσιακής Αριστεράς, που συμπεριφέρονται ως σύγχρονοι «γενίτσαροι».
Αν μη τι άλλο, τόσο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όσο και ο Ανδρέας Παπανδρέου, συμφωνούσαν, επί της αρχής, στην ανάγκη άσκησης μιας πολυδιάστατης, πολυκεντρικής εξωτερικής πολιτικής, την οποία και εφάρμοσαν, όταν τους δόθηκε η δυνατότητα. Σε ποια παράδοση ανήκει η στάση των προαναφερθεισών εγχώριων ελίτ, που «βγάζουν φλύκταινες» («σπυράκια» κοινώς) στην ιδέα απλής επαφής με το ρωσικό παράγοντα (εξ ου και η ενόχληση για την τηλεφωνική επικοινωνία του Αλέξη Τσίπρα με τον πρόεδρο Πούτιν), ενώ λοιδορούν ως «ψεκασμένη» την ελληνική κοινωνία, επειδή θεωρεί ως πιο αποδεκτό ηγετικό πρότυπο, εκείνο του προέδρου της Ρωσίας;
Γι` αυτή την εκφυλισμένη ελίτ και τα «γιουσουφάκια» που τους περιβάλλουν, οποιαδήποτε παρέκκλιση, ακόμη και ως σκέψη, από την «τυφλή» αφοσίωση στο λεγόμενο Δυτικό παράγοντα, συνιστά μια ανεπίτρεπτη και ακατανόητη «ανορθοδοξία», που αγγίζει τα όρια της ψυχικής διαστροφής (εξ ου και τα περί «ψεκασμένων»). Ούτε λόγος, φυσικά, για απόπειρα, έστω, διπλωματικών επαφών…
