Δυο σημειωσεις κράτησα από την προσφώνηση του προέδρου της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλος κατά το γεύμα που παρατέθηκε προς τιμήν τού προέδρου και των μελών της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, με την ευκαιρία της Εορτής της Ορθοδοξίας. Μία αφορά στην επισήμανση της ανάγκης για αναστήλωση των αρχών και των αξιών μας και η άλλη την επίκληση του κανόνα του Ουλπιανού για την Δικαιοσύνη «Justitia est constans et perpetua voluntas, jus suum cuique tribuere» =Η δικαιοσύνη είναι η σταθερή και μόνιμη σταθερή και διαρκή θέληση να δώσει ο καθένας ό, τι είναι δικό του.
«Παραλλήλως προς την ιστορικώς προηγουμένη αναστήλωση των Ιερών Εικόνων, η Εορτή της Ορθοδοξίας σηματοδοτεί, με έκπαγλη πνευματική αντιπροσωπευτικότητα, και την ανάγκη αναστήλωσης των αρχών και αξιών εκείνων, τις οποίες οφείλουμε να υπερασπισθούμε και να υπηρετήσουμε ως Έλληνες, ως Ευρωπαίοι Πολίτες και ως υπεύθυνα μέλη της Διεθνούς Κοινότητας», τόνισε, μεταξύ άλλων, υπενθυμίζοντας τις αρχές και τις αξίες αυτές που ήδη προ πολλών δεκαετιών έχουν ποδοπατηθεί.
«Μέσα σε αυτό το κορυφαίο, γνησίως αλτρουιστικό αλλά και ειλικρινώς ανεξίθρησκο, πλαίσιο, η Χριστιανοσύνη και η Ορθοδοξία δίδαξαν, διδάσκουν αλλά και θα διδάσκουν ανά τους αιώνες τις ζωογόνες για τον Πολιτισμό μας και την πορεία της Ανθρωπότητας αρχές και αξίες του Ανθρωπισμού, της Ειρήνης, της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης, υπό την αναλογική της έννοια που της προσδίδει και τα πολύτιμα χαρακτηριστικά της Κοινωνικής Δικαιοσύνης».
Κράτησα την πρώτη σημείωση διότι, για να επισημαίνει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας την ανάγκη για αναστήλωση των αρχών και αξιών, εμμέσως πλην σαφώς προβαίνει στη μελαγχολική διαπίστωση ότι έχουν καταρρεύσει τα βασικά αυτά αγκωνάρια που κρατούν όρθιο ένα έθνος, μία πολιτεία, ένα κράτος. Επίσης, με εξέπληξε και το θάρρος του σε μια περίοδο ολοκληρωτικής ηθικής, κοινωνικής και πολιτικής αποχαύνωσης να επισημάνει ότι «στον κοινό αυτόν αγώνα δεν μας πτοούν μεμονωμένες φωνές, οι οποίες –καλοπίστως ελπίζω- αδυνατούν, για τους δικούς τους λόγους, να κατανοήσουν το πνευματικό και ηθικό μεγαλείο της Χριστιανοσύνης και, κυρίως, της Ορθοδοξίας ως προς την εκπλήρωση της αποστολής του Λαού και του Έθνους μας».
Κράτησα τη δεύτερη σημείωση διότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας επικαλείται τον Ουλπιανό για ένα μόνο θεσμό, δηλαδή τη Δικαιοσύνη, και όχι τον Σωκράτη, ο οποίος, όπως θα θυμούνται οι αναγνώστες της στήλης αυτής, είχε πριν από δεκάδες αιώνες, μέσω της γραφίδας του Πλάτωνα («Κρίτων») μάς είχε προειδοποιήσει ότι δεν μπορεί να σταθεί όρθια μια πολιτεία όπου ποδοπατούνται οι θεσμοί και οι νόμοι, ακόμη κι αν είναι κακοί! Τότε, στον Κρίτωνα, και τώρα σε όλους μας ο Σωκράτης φωνάζει και ερωτά δυνατά: «Noμίζεις ότι είναι δυνατόν να σταθεί όρθια μία Πολιτεία και να μην ανατραπεί, όπου οι αποφάσεις των δικαστηρίων δεν έχουν κανένα κύρος, αλλά ματαιώνονται και ποδοπατούνται από τους πολίτες;».
Έλα, ντε…
