«ΔρυΟς πεσοΥσης πάς ανήρ ξυλεύεται». Και δεν έχει μείνει «ουδείς ανήρ», τουλάχιστον κατά τα τελευταία σαράντα χρόνια, που να μην ξυλεύεται την πεσούσαν Ελλάδα σε όλα τα πεδία, σε εθνικά, σε οικονομικά, σε κοινωνικά, σε θεσμικά.
Τώρα, μετά την αλήστου μνήμης τρόικα και σήμερα κουαρτέτο των δανειστών, μάς «ξυλεύεται ή, καλύτερα, μάς «δουλεύει» και ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Στην έκθεση που παρουσίασε στην Αθήνα ο γενικός γραμματέας του διεθνούς οργανισμού Άνχελ Γκουρία (τί ωραία λόγια είχε πει για τον κ. Τσίπρα στην αρχή της θητείας του ως πρωθυπουργού!) προτείνει να επιβληθεί νέος φόρος περιουσίας, που θα επεκτείνεται και σε άλλες μορφές πλούτου, πλην ακινήτων (καταθέσεων, ομολόγων κλπ) και να μειωθεί ο ΕΝΦΙΑ που πληρώνουν οι επιχειρήσεις, ενώ χαρακτηρίζει ως υπερβολική τη φορολόγηση των επιχειρηματικών κερδών με συντελεστή 29%, αντί του 26% που ίσχυε έως πέρυσι.
Λοιπόν, για να μην τρελαθούμε εντελώς, υπενθυμίζω ότι πριν από 15 περίπου χρόνια (21 Οκτωβρίου 2001) ο ΟΟΣΑ διαπίστωνε ότι η Ελλάδα κατείχε την πρώτη θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση με βάση την αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης κατά την περίοδο 1991- 2001. Επίσης, υπενθυμίζω, για αυτό το «δούλεμα με ψιλό γαζί», ότι πριν από ένα περίπου χρόνο (στις 4 Μαΐου 2015) ο ίδιος διεθνής οργανισμός είχε αναδείξει με στοιχεία την Ελλάδα σε «παγκόσμια πρωταθλήτρια» φορολογικών κρατήσεων για το 2014. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, το 43,4% ενός εργαζομένου με δύο παιδιά πάει σε φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, ενώ είμαστε έκτοι παγκοσμίως στις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων, τέταρτοι στην Ευρώπη σε υψηλό ΦΠΑ, πρώτοι στον κόσμο στον φόρο των αλκοολούχων ποτών (αναλογικά με το εισόδημά μας) και δεύτεροι στη φορολόγηση των αυτοκινήτων μεγάλου κυβισμού.
Ακόμα υπενθυμίζω ότι πριν πάλι από ένα περίπου χρόνο (στις 16 Μαΐου 2015), έρευνα της Housing Europe, της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας για τη Δημόσια, Συνεταιριστική και Κοινωνική Στέγη διαπίστωνε ότι η Ελλάδα διαθέτει τα μεγαλύτερα έξοδα κατοικίας (ενοίκιο ή δόση στεγαστικού δανείου, θέρμανση, ύδρευση, ηλεκτρική ενέργεια, τηλεφωνία, κοινόχρηστα κλπ) ως ποσοστό του διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών της, συγκριτικά με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Από την άλλη μεριά, πριν από 15 περίπου χρόνια (Νοέμβριος του 2001) το σκληρό Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (αυτό που συμμετέχει σήμερα στην τρόικα και μας δίνει δάνεια!) διαπίστωνε, μεταξύ πολλών άλλων, ότι «από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, τα έσοδα ως ποσοστό του ΑΕΠ έχουν αυξηθεί στην Ελλάδα παραπάνω από οιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης….». Και συνεχίζει: «Θα ήταν προτιμότερο αν οι μειώσεις φόρων στην Ελλάδα ήταν περίπου ίσες με εκείνες στην ΕΕ, μεταθέτοντας το βάρος για τη διατήρηση των δημοσιονομικών στόχων στην περικοπή δαπανών. Αν το 1/3 των υπερεσόδων διετίθετο για τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων τα οφέλη θα ήταν πολλαπλά».
