Οι ευρωσκεπτικιστές ταξινομούνται σε δύο μεγάλες κατηγορίες. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι ακραίοι ευρωσκεπτικιστές που ήταν και βέβαια συνεχίζουν να είναι υπέρ της διάλυσης της ΕΕ (Ευρωπαϊκής Ένωσης) και κατά προέκταση υπέρ της κατάργησης της ΟΝΕ (Οικονομικής Νομισματικής Ένωσης). Στη δεύτερη κατηγορία συγκαταλέγονται οι μετριοπαθείς ευρωσκεπτικιστές, οι οποίοι τάσσονται υπέρ της ύπαρξης της ΕΕ και της ΟΝΕ, με τη βασική προϋπόθεση της συνεχούς βελτίωσης των θεσμικών οργάνων και των μηχανισμών λειτουργίας τους. Αν κάποιος ανατρέξει στις αποτρόπαιες και μαύρες σελίδες της Παγκόσμιας Ιστορίας, θα διαπιστώσει ότι από τα σκοτεινά χρόνια απαρχής του Μεσαίωνα τον 5ο αιώνα μ.Χ. και έως το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ευρωπαϊκή Ήπειρος υπήρξε εστία των σφοδρότερων πολεμικών αναμετρήσεων που ιστορικά έχουν καταγραφεί, με εκατοντάδες εκατομμύρια νεκρούς και ανυπολόγιστες υλικές καταστροφές. Για παράδειγμα, οι όλεθροι των Ναπολεόντειων Πολέμων (1803-1815, του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου (1914-1918) και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (1939-1945), που έσπειραν το θάνατο σε δεκάδες εκατομμύρια ευρωπαίους πολίτες, είχαν ως κεντρική σκηνή τη Γηραιά Ήπειρο και όχι την Αμερική ή κάποια άλλη περιοχή του πλανήτη.
Δεν είναι τυχαίο ότι μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το σύνολο των ευρωπαίων ηγετών με μπροστάρη την πρωτοκορυφαία προσωπικότητα του βρετανού πρωθυπουργού Winston Churchill (1874-1965), είχαν ταχτεί υπέρ της ενοποίησης των ευρωπαϊκών κρατών σε μια ενιαία οικονομική-πολιτική οντότητα. Η οντότητα αυτή έλαβε σάρκα και οστά την 1η Ιανουαρίου του 1958, με την εφαρμογή στην πράξη της Συνθήκης της Ρώμης, όπου έξι χώρες οι Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Βέλγιο, Ολλανδία και Λουξεμβούργο, σχημάτισαν την ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα). Η σημερινή ΕΕ με τα 28 κράτη μέλη αποτελεί μετεξέλιξη της ΕΟΚ. Στον προθάλαμο της αναμονής βρίσκονται αρκετές χώρες που επιδιώκουν τη συμμετοχή τους στην ΕΕ. Ωστόσο, με την αναμενόμενη αποχώρηση της Μ. Βρετανίας (Brexit) από την ΕΕ, το εύλογο ερώτημα που ανακύπτει είναι: Το παράδειγμα της Μ. Βρετανίας ενδέχεται να το μιμηθούν και άλλες χώρες μέλη π.χ. Ελλάδα (Grexit), με συνέπεια να απειληθούν με διάλυση τα οικοδομήματα της ΕΕ και της ΟΝΕ;
Με κριτήριο το επιστημονικό πεδίο της “Ανάλυσης Κόστους Οφέλους” (Cost Benefit Analysis), δύο είναι τα καίρια ερωτήματα που εγείρονται: 1) Ποια θα ήταν τα οφέλη και τα κόστη για την Ευρωπαϊκή Ήπειρο και τα επιμέρους κράτη που τη συνθέτουν, αν τα οικοδομήματα της ΕΕ και της ΟΝΕ διαλύονταν; Και 2) Ποια θα ήταν τα οφέλη και τα κόστη από την κοινή προσπάθεια όλων των κρατών μελών, να συμβάλλουν στην αναβάθμιση των ευρωπαϊκών θεσμών και τη βελτίωση των μηχανισμών λειτουργίας της ΕΕ και της ΟΝΕ, αποσκοπώντας στην προαγωγή της ατομικής και της κοινωνικής ευημερίας; Πάμπολλοι στρατιωτικοί, πολιτικοί, οικονομικοί και κοινωνικοί παράγοντες καταδεικνύουν, ότι, τα οφέλη της Ευρωπαϊκής Ηπείρου από την περαιτέρω ενίσχυση του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας της ΕΕ και της ΟΝΕ, είναι πολλαπλάσια από το κόστος διάλυσής τους.
Από το 1958 και έως σήμερα πολλοί ακραίοι ευρωσκεπτικιστές υποστήριζαν την άποψη περί κατάρρευσης της ΕΕ. Η ΕΕ όχι μόνο δεν διαλύθηκε, αλλά τα αρχικά κράτη μέλη από έξι έγιναν 28 και σύντομα θα προσεγγίσουν τα 35. Παράλληλα, το 1999 από τα σπλάχνα της ΕΕ δημιουργήθηκε η ΟΝΕ (Ευρωζώνη), η μεγαλύτερη οικονομική ένωση της υφηλίου. Όσο για το Brexit, οι ακραιφνείς ευρωσκεπτικιστές ας κρατούν μικρό καλάθι. Τα κεράσια της ΕΕ για τη Μ. Βρετανία είναι πολλά και δεν χωρούν σε μικρό καλάθι. Πρόσφατα, η πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας Τερέζα Μέι, δήλωσε ότι θα κινηθεί τάχιστα η διαδικασία αποχώρησης της χώρας της από την ΕΕ, αλλά ταυτόχρονα αποκάλυψε ότι επιθυμεί την δημιουργία Τελωνιακής Ένωσης μεταξύ ΕΕ και Μ. Βρετανίας. Δηλαδή, η Μ. Βρετανία θέλει να φύγει από την μπροστινή πόρτα της ΕΕ και ταυτόχρονα επιθυμεί η πίσω πόρτα να παραμείνει ανοικτή. Βέβαιο είναι ότι η ανάδειξη του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, θα προκαλέσει ένα νέο κύκλο αναλύσεων και συζητήσεων περί των προοπτικών της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Το θέμα είναι εξαιρετικής σημασίας, αφορά άμεσα την Ελλάδα και γι’ αυτό πολύ συχνά θα επανερχόμαστε από τη θέση αυτή.
