Διάλυση των μύθων

Με όλα τα αρνητικά του, τις εμμονές και τον κυνισμό του, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, έχει και ένα καλό. Ενδεχομένως και λόγω έλλειψης πολιτικών δεσμεύσεων και σκοπιμοτήτων, το «ευαγές ίδρυμα» δε διστάζει, σε πολλές περιπτώσεις, να πει τα πράγματα με το όνομά τους.

Στην τελευταία έκθεσή του, όμως, θα λέγαμε ότι… έβαλε το δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων. Πέρα από τις εμμονές του, σε πολιτικές που «ματώνουν», όπως οι περαιτέρω περικοπές στις ήδη «κουτσουρεμένες» συντάξεις, αλλά και την αναγνώριση ότι η υπερφορολόγηση, απλώς δημιουργεί «κουλτούρα φοροδιαφυγής» (διότι αυτό λέει η έκθεση σε «ελεύθερη διατύπωση»), όπως επίσης ότι είναι εξωπραγματικά και ανέφικτα, τα πρωτογενή πλεονάσματα, που καλείται να επιτύχει η χώρα μας, τα επόμενα χρόνια, οι συντάκτες της έκθεσης, ομολογούν κατά τον πιο εμφαντικό τρόπο, πως η «συνταγή» δεν αποδείχθηκε, μόνο, εντελώς αποτυχημένη, αλλά και τραγικά καταστροφική. Είναι, εξ όσων γνωρίζουμε, η πρώτη φορά, που ένας εκ των δανειστών μας, συνομολογεί τα καταστροφικά αποτελέσματα της «σωτήριας συνταγής», στον τομέα που, υποτίθεται, θα απέδιδε τα πιο απτά «θεραπευτικά αποτελέσματα», δηλαδή στο Ελληνικό Δημόσιο, που περιγραφόταν-και από ντόπιους «βαστάζους»-ως ο «μεγάλος ασθενής». Το αποτέλεσμα της «θεραπείας» το περιγράφουν παραστατικά, με δύο καίρια παραδείγματα, από την καθημερινότητα των Ελλήνων πολιτών. Φαίνονται μάλιστα και πολύ καλά πληροφορημένοι, αφού δείχνουν να ξέρουν τη δραματική κατάσταση που υπάρχει σε τομείς ιδιαίτερης κοινωνικής σημασίας, όπως η υγεία και οι αστικές συγκοινωνίες. Δεν είναι μόνο η ενδεικτική, όσο και απολύτως ακριβής περιγραφή, για την έλλειψη συρίγγων (και όχι μόνο) στα δημόσια νοσοκομεία και την έλλειψη ανταλλακτικών στα λεωφορεία, που έχουν ακινητοποιήσει το μισό στόλο του ΟΑΣΑ, όσο, κυρίως, η παραδοχή, πως αυτή η διαλυτική εικόνα οφείλεται, αποκλειστικά, στις περικοπές που επιβλήθηκαν από το Μνημόνιο! Εδώ, βέβαια, υπάρχει ένα κενό, καθώς οι συντάκτες της έκθεσης δε μας εξηγούν πως, αντί για την «αναμόρφωση» του Δημοσίου και την απαλλαγή του από, πανθομολογούμενες παθογένειες, «κατάφεραν» να διαλύσουν και ό,τι υπήρχε. Όταν φτάσουν σε αυτό το επίπεδο αυτογνωσίας, ας «ενημερώσουν» και τους εγχώριους «θαυμαστές» τους (όσους απέμειναν), για να πάψουν να εκτίθενται, εμφανιζόμενοι «βασιλικότεροι του βασιλέως».

Εννοείται, βέβαια, πως δεν αρκεί η παραδοχή της πραγματικότητας, δηλαδή της ολοκληρωτικής αποτυχίας του μνημονιακού προγράμματος, σε όλες τις πτυχές του…