Διαγραφή της Ιστορίας;

Τις τελευταίες μέρες στην Κύπρο, επικρατεί αναβρασμός, γιατί, λέει, υπήρξε πρόταση-στη Βουλή των Αντιπροσώπων-να διδάσκεται στα σχολεία, ως ιστορική ύλη, το περίφημο «Ενωτικό δημοψήφισμα» του 1950.

 Το ότι η πρόταση προήλθε από το «αδελφό» κόμμα της «Χρυσής Αυγής», έδωσε την ευκαιρία και στους εγχώριους οπαδούς της «πάση θυσία» λύσης του Κυπριακού, να «ξεσπαθώσουν». Έφτασαν, μάλιστα, στο έσχατο σημείο, να δικαιολογούν ως και την αποχώρηση του κ. Ακιντζί, από το τραπέζι των συνομιλιών, που, εκτός των άλλων, παραβίαζε ακόμη και  στοιχειώδεις κανόνες ευγένειας. Η επίκληση των «ναζιστικών φαντασμάτων», δε δίνει σε κανένα το άλλοθι για να παρακάμπτουν την ουσία: Ως που είναι διατεθειμένοι να φτάσουν, ορισμένοι, προκειμένου να «εξευμενίσουν» τους Τουρκοκύπριους, δηλαδή την Άγκυρα; Τι προτείνουν αυτοί οι «οπαδοί του φωτός»; Να διαγραφούν τα τμήματα της Ιστορίας, που μπορεί να δημιουργήσουν ενόχληση, είτε στην Άγκυρα, είτε σε οποιονδήποτε άλλο; Με αυτή τη λογική, μήπως πρέπει να απαγορευθεί η μνημόνευση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, επειδή, πιθανόν, θα ενοχλούσε το Λονδίνο; Γιατί, μ` αυτή τη λογική, να «διαγραφούν» και τα δραματικά γεγονότα της εισβολής και κατοχής, τον Ιούλιο 1974 και της διχοτόμησης, που ακολούθησε γιατί, κάτι τέτοιο, κατά μείζονα λόγο, θα ενοχλούσε την τουρκική πλευρά; Η, μήπως, ειδικά το τελευταίο, δε θα πρέπει καν να το θυμόμαστε, γιατί υπενθυμίζει τη γενεσιουργό αιτία, της διαίρεσης της Μεγαλονήσου; Αλήθεια, αν πρόθεση είναι ο κατευνασμός των παθών και η δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης, δεν πρέπει να εφαρμοστεί η αρχή της αμοιβαιότητας; Ούτε καν αυτό δεν είναι ανεκτό, από τους «καλοπροαίρετους»;

 Αλλά και επί του προκειμένου, τι ακριβώς τους ενοχλεί; Δε γνωρίζουν, πως την εποχή του λεγόμενου «ενωτικού» δημοψηφίσματος, δεν υπήρχε καν η τουρκοκυπριακή μειονότητα, ως παράγων στη συνολική «εξίσωση» του Κυπριακού, αλλά μόνο η αγγλική κατοχή και εναντίον αυτής, αποκλειστικά, στρεφόταν η συγκεκριμένη πρωτοβουλία; Μήπως πρέπει να ενημερωθούν, ότι το αίτημα της Ένωσης, είχε ρητά εγκαταλειφθεί από τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, ως ηγέτη της Κυπριακής Δημοκρατίας, πολύ πριν την εισβολή; Τούτων δοθέντων, εκείνο που μένει είναι το παράδοξο, να αναβιώνουν κάποιοι, που επαγγέλλονται τους «προοδευτικούς», τη λογική των «λευκών σελίδων» στην Ιστορία, στο όνομα-εύλογων έστω- πολιτικοδιπλωματικών σκοπιμοτήτων. Το εκπληκτικό είναι πως αυτή η διαρκής «διαθεσιμότητα» ορισμένων, διόλου δεν κάμπτει την αδιαλλαξία της Άγκυρας.