Πολλες μελέτες έχουν δημοσιευθεί για τη διερεύνηση του αναπτυξιακού χάσματος, που υπάρχει μεταξύ των χωρών της βόρειας και της νότιας Ευρώπης. Χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) σαν την Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία, κ.ά., που ανήκουν στο νότο, έχουν εμφανώς χαμηλότερα επίπεδα οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας από χώρες του βορά σαν τις Δανία, Σουηδία, Γερμανία, Μ. Βρετανία, Ιρλανδία, κ.ά.
Από έτους ίδρυσης της ΕΕ, οι χώρες μέλη έχουν θέση ως πρωταρχική τους προτεραιότητα, τη σύγκλιση των επιπέδων οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας μεταξύ των προηγμένων κρατών του βορά και των πιο καθυστερημένων χωρών του νότου. Γι’ αυτό, στα πλαίσια άσκησης της κοινοτικής κοινωνικοοικονομικής πολιτικής, όπως αυτή εφαρμόζεται μέσω του ετήσιου προϋπολογισμού της ΕΕ της τάξης των 200 και πλέον δις ευρώ (€) και των διαφόρων διαρθρωτικών ταμείων, χρηματικοί πόροι μεταφέρονται από τις πλουσιότερες στις φτωχότερες χώρες, αποσκοπώντας στη σταδιακή σύγκλιση των οικονομιών των κρατών μελών της ΕΕ.
Για παράδειγμα, την περίοδο 1981-2016, η Ελλάδα έλαβε υπό τη μορφή επιχορηγήσεων και επιδοτήσεων από τα διάφορα κοινοτικά ταμεία περί τα 250 δις €, με στόχο την ενίσχυση των αναπτυξιακών ρυθμών της ελληνικής οικονομίας και την προσέγγιση του κατά κεφαλή ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) της Ελλάδας με το αντίστοιχο μέσο κατά κεφαλήν ΑΕΠ της ΕΕ. Δυστυχώς, το εγχώριο κομματικό-πολιτικό σύστημα διαφθοράς, κολλημένο σαν βδέλλα στα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας, δεν συνέβαλε στην αποδοτική αξιοποίηση αυτών των πλουσιοπάροχων δωρεάν κοινοτικών πόρων προς όφελος του κοινωνικού συνόλου και την αναβάθμιση της ανταγωνιστικότητας της εθνικής μας οικονομίας. Τα λάθη του κυβερνητικού-κρατικού-τραπεζικού κυκλώματος εξουσίας χαρακτηρίζονται εγκληματικά και επονείδιστα. Ολέθρια λάθη που είχαν ως κατάληξη την χρεοκοπία της Ελλάδας το 2009 και την υποδούλωση του ελληνικού λαού στο τύραννο των μνημονίων.
Από τη σύγκριση των οικονομιών της Ελλάδας και της Ιρλανδίας, θα γίνουν κατανοητές οι μειοδοτικές ευθύνες των πολιτικών προσώπων που έβαλαν την πατρίδα στο Γολγοθά των αιματηρών μνημονιακών πολιτικών.
Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων της Eurostat, το 1980 το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας και της Ιρλανδίας αντιπροσώπευαν αντίστοιχα το 90,4% και το 67,2% του μέσου κατά κεφαλήν ΑΕΠ της ΕΕ. Δηλαδή, αν το 1980 το μέσο κατά κεφαλήν ΑΕΠ των χωρών μελών της ΕΕ ήταν 100 €, της Ελλάδας ήταν 90,4 € και της Ιρλανδίας 67,2 €. Άρα, το 1980 η Ελλάδα προσέγγιζε το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της ΕΕ και ταυτόχρονα είχε πολύ υψηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ από την Ιρλανδία. Μετά το 1980 παρατηρείται η αντίθετη πορεία των δύο χωρών. Η Ελλάδα πήρε τον κατήφορο της οπισθοδρόμησης και η Ιρλανδία την ανιούσα της ανάπτυξης. Την περίοδο 1980-2016, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας σε σχέση με το μέσο κατά κεφαλήν ΑΕΠ του συνόλου των χωρών μελών της ΕΕ από 90,4 συρρικνώθηκε σε 63,7, καθρεφτίζοντας με τον πειστικότερο τρόπο την πασιφανή οπισθοδρόμηση της ελληνικής οικονομίας.
Αντίθετα, την περίοδο αυτή, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ιρλανδίας ως ποσοστό του μέσου κατά κεφαλήν ΑΕΠ της ΕΕ από 67,2 εξακοντίζεται σε 161,6, καθιστώντας σήμερα την Ιρλανδία μαζί με το Λουξεμβούργο τις χώρες της ΕΕ με το υψηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Η Ιρλανδία αξιοποιώντας στο μέγιστο τα δις ευρώ από εισρέοντες κοινοτικούς πόρους και εισροές ξένων επενδυτικών κεφαλαίων, κατάφερε την περίοδο 1980-2016 να πετύχει τους μεγαλύτερους αναπτυξιακούς ρυθμούς από την οποιαδήποτε άλλη χώρα της ΕΕ και σήμερα να συγκαταλέγεται στις πιο προηγμένες χώρες του κόσμου. Η Ελλάδα καθηλωμένη στο βούρκο της διαφθοράς, των θαλασσοδανείων και της μίζας, έχασε μετά το 1980 το τραίνο της ανταγωνιστικότητας και η πορεία της ήταν προδιαγεγραμμένη προς τη χρεοκοπία.
Οι φόροι του ελληνικού λαού και οι άφθονοι δωρεάν κοινοτικοί πόροι, αντί να κατευθυνθούν σε αναπτυξιακά έργα σε κλάδους που η χώρα είχε συγκριτικό πλεονέκτημα, όπως τουρισμός, ναυτιλία, μεταποιητική αγροτική οικονομία, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, κ.λπ., διοχετεύτηκαν σε δράσεις που είχαν μίζες, όπως κρατικές προμήθειες, οδικά δίκτυα, ολυμπιακά έργα, εξοπλιστικά προγράμματα, κ.λπ. Τα κυκλώματα κομματικής διαφθοράς σε σημαντικό βαθμό ευθύνονται για την οπισθοδρόμηση της ελληνικής οικονομίας, για την εκτόξευση του δημόσιου χρέους σε αστρονομικά επίπεδα, για την χρεοκοπία του 2009, και παρ’ όλα αυτά, εξακολουθούν να μας κυβερνούν και οι τύχες της πατρίδας να εξαρτάται από τα αχρεία πολιτικά πρόσωπα που μας κατέστρεψαν.
