Είναι η ώρα της δοκιμασία. Για ένα πολιτικό σύστημα το οποίο ήδη τρώει τις σάρκες του για να επιβιώσει. Στριμωγμένο όσο ποτέ άλλοτε στο μεγαλύτερο κοινωνικό σκάνδαλο γιατί κάποιοι πολιτικοί εκμεταλλεύτηκαν τις λαϊκές ανάγκες προκείμενου να πλουτίσουν.
Οι πολιτικοί μας έχουν επιφυλάξει για τη δράση του αυτή ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο αξιολόγησης – των όποιων – αδικημάτων τους. Αποφάσισαν οι ίδιοι με βάση δυο δικά τους εργαλεία να απαλλάσσονται από τα αδικήματα τους: την ασυλία και τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, πού κατά κανόνα αυτοί οι δυο νόμοι οδηγούν τους πολίτικους στην ατιμωρησία.
Αυτοί οι δυο νόμοι θεσπίστηκαν, ώστε να προμαντεύονται οι βουλευτές από την εκδικητικότητα και την κακοπιστία για να μην οδηγούνται στα δικαστήρια για ψύλλου πήδημα. Να προστατεύονται , δηλαδή, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.
Τι συμβαίνει , όμως, στην πράξη εδώ και δεκαετίες; Γίνεται κατάχρηση των νόμων , ώστε να μην τιμωρείται κανείς ακόμη και για τα αδικήματα τα οποία είναι παντελώς άσχετα με την άσκηση του καθήκοντος του. Στο παρελθόν για παράδειγμα χρειάστηκε να παρέμβει η δικαιοσύνη για να τιμωρηθεί κάποιος πολιτικός που με το αυτοκίνητο του σκότωσε έναν άνθρωπο και κάποιοι υπουργοί που κατέκλεψαν το δημόσιο χρήμα.
Η σήψη που ήρθε στην επιφάνεια ξανά με το σκάνδαλο NOVARTIS, έδειξε πια χωρίς αμφιβολία, ότι η παρακμή της κοινωνίας μας έφτασε στα έσχατα.
Πρέπει να βρούμε το θάρρος να το πούμε: σε τέτοιες στιγμές «η σωτηρία» της κοινωνίας μπορεί να γίνει μέσα από ένα δικό μας κοινωνικό σοκ δυναμικής αντίδρασης απέναντι σε όλα αυτά.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι εξουσίες σε τέτοια παρακμή προσπαθούν να οδηγούν το λαό σε αδράνεια, απαξίωση, σε μια θανατηφόρα χαύνωση. Μόνο ένα σοκ αντίδρασης μπορεί να ξυπνήσει το λαό από το λήθαργο στον οποίο των οδηγούν οι διάφορες πολιτικές.
Ο λαός είναι αυτός που θα βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο στο οποίο τον οδήγησαν ορισμένοι άφρονες, αλαζόνες και άπληστοι πολιτικοί, οι οποίοι δεν σεβάστηκαν τις δημοκρατικές βάσεις του πολιτεύματος.
Ευθύνες λοιπόν, έχουμε και εμείς οι πολίτες, που αυτούς τους «πολιτικούς» τους επανεκλέγουμε ως «αντιπρόσωπος» μας για να παίζουν επιπόλαια με τους θεσμούς για να πλουτίσουν σε βάρος μας και να αδιαφορούν στο αν θέτουν σε κίνδυνο την ίδια τη δημοκρατία και το δημοκρατικό πολίτευμα. Τώρα δεν υπάρχουν περιθώρια για κομματικές δογματικές σκοπιμότητες. Τώρα παίζεται το μέλλον της χώρας και η εθνική μας επιβίωση – οικονομική, κοινωνική και πολιτική.
Είναι αναμφισβήτητο ότι η χώρα μας αντιμετωπίζει πρόβλημα δημοκρατικής λειτουργίας των θεσμών, του κράτους και βασικό πρόβλημα οικονομικής αναδιάρθρωσης και προσαρμογής στην μετά μνημονιακή εποχή.
Πρωταρχικό εντούτοις πρόβλημα και πάνω απ’ όλα είναι το πρόβλημα της ηθικής σήψης και διαφθοράς. Καμία λύση του οικονομικού προβλήματος, καμία προοπτική δεν είναι δυνατόν να διαμορφωθεί, εάν δεν αποκατασταθεί η ηθική τάξη και δεν αναστηλωθούν οι ηθικές αξίες που καταρρακώθηκαν τα χρόνια της οικονομική – κοινωνικής κρίσης. Χρειαζόμαστε ως έθνος και σαν κοινωνία να ξαναβρούμε μια βάση κοινωνικής ηθικής και μια ηθική συνοχή, που θα μας συμφιλιώσει. Θα πρέπει να γίνει κάθαρση και παραδειγματική τιμωρία των ενόχων και για να μην επαναληφθούν σκάνδαλα θα πρέπει οι δυο νόμοι ασυλίας και ευθύνης υπουργούν με ευκαιρία της αναθεώρησης του συντάγματος να καταργηθούν. Μόνο τότε μπορεί να περιοριστεί η πολιτική διαφθορά.
