Δάνειες ψήφοι

Βρισκόμαστε στο «μακρινό» 1996, όταν το «νέο ΠΑΣΟΚ» υπό τον Κώστα Σημίτη, έχει μόλις κερδίσει τις εκλογές, με μια ισχνή διαφορά τριών ποσοστιαίων μονάδων από τη ΝΔ του Μιλτιάδη Έβερτ.

 Στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, του Κινήματος, για την αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος, ο αείμνηστος Αναστάσης Πεπονής, προχωρά σε μια ερμηνεία, που προκαλεί αίσθηση, αλλά στην πορεία του χρόνου, αποδείχθηκε η ορθότητα και διορατικότητά της. Κατέδειξε, με βάση και τη γεωγραφική κατανομή της ψήφου, πως η νίκη του ΠΑΣΟΚ, οφειλόταν σε «δάνειες», όπως τις ονόμασε, ψήφους, από τμήματα του εκλογικού σώματος, παραδοσιακά συνδεδεμένα με τη συντηρητική παράταξη. Η ανάλυση εκείνη, του ευπατρίδη πολιτικού που, επαναλαμβάνουμε, επιβεβαιώθηκε  από την πορεία των γεγονότων, με την ίδια ακριβώς φράση, θα μπορούσε να έχει εφαρμογή, στην περίπτωση της σημερινής ηγεσίας, της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τουλάχιστον αυτό υποδηλώνουν, οι, φανερές ή υπόγειες, αντιδράσεις, στο εσωτερικό της συντηρητικής παράταξης. Ότι, δηλαδή, η ανάδειξη του σημερινού προέδρου της ΝΔ, βασίστηκε, αφ` ενός σε ψήφους ενός αδιευκρίνιστου και ρευστού «εκλογικού σώματος», τμήμα του οποίου, πιθανολογείται βάσιμα ότι προερχόταν από ψηφοφόρους άλλων σχηματισμών,  αφ` ετέρου δε, βασίστηκε σε συμμαχίες, που σε τμήμα, τουλάχιστον, του στελεχικού της δυναμικού, φαντάζει ως «ξένο σώμα» ή ένας ιδιότυπος «εισοδισμός», που, σε κάθε περίπτωση, αλλοιώνει τις ιδρυτικές αρχές και το καραμανλικό DNA της παράταξης. Έτσι εξηγείται και η «έκρηξη» του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, που, ως πρόεδρος της ΝΔ, είχε πολιτευτεί, όπως ο ίδιος υποστηρίζει, με βάση αυτές ακριβώς, τις ιδρυτικές αρχές της συντηρητικής παράταξης και αυτές αισθάνθηκε την ανάγκη να υπερασπιστεί, με την παρέμβασή του.

 Εφ` όσον τα ανωτέρω ισχύουν, τότε είναι προφανές πως οι διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό της συντηρητικής παράταξης έχουν μεγαλύτερο βάθος και, ασφαλώς, δεν εξαντλούνται στην κα. Παπακώστα. Θυμίζουμε, την πριν από λίγο καιρό, έντονη αντίδραση, βουλευτών, δεδηλωμένης «καραμανλικής» αναφοράς, στη δήλωση του αντιπροέδρου του κόμματος, για προσφυγή στις κάλπες, πριν την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Το ότι αυτές οι διαφωνίες εκδηλώνονται, σε μια ευνοϊκή συγκυρία για την αξιωματική αντιπολίτευση, μα βάση, τουλάχιστον, τις δημοσκοπικές καταγραφές, επιβεβαιώνει, ακριβώς το βάθος και το δομικό χαρακτήρα του εσωτερικού προβλήματος, της συντηρητικής παράταξης. Είναι τυχαίο, άραγε, ότι οι φωνές στήριξης προς την ηγεσία και «αποδοκιμασίας» του κ. Μεϊμαράκη, ήταν κι αυτές «δάνειες», εκτός του κομματικού χώρου;