Το ζήσαμε κι αυτό: οι ΗΠΑ να… «τη βγαίνουν απ’ τα αριστερά» στην Ευρώπη ως προς την επόμενη μέρα μετά την πανδημία και την οικομική πολιτική που θα πρέπει να ακολουθηθεί.
Από αυτή τη στήλη έχουμε πολλές φορές αναφερθεί στο νέο δόγμα του αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν, που επί της ουσίας αποτελεί έναν νέο κεϋνσιανισμό, με έμφαση στους αδύναμους και στη μεσαία τάξη, αλλά και στην πραγματική οικονομία και την ανάγκη «αιμοδοσίας» της. Είναι ήδη εμφανές ότι η φράση του αμερικανού προέδρου ότι «την Αμερική δεν την έχτισαν οι λύκοι της Γουόλ Στριτ αλλά η μεσαία τάξη» θα μείνει στην ιστορία, αν τουλάχιστον ο ίδιος φτάσει ως το τέλος τις φιλόδοξες ανακοινώσεις και τις πρώτες αποφάσεις που έχει ήδη πάρει, διασφαλίζοντας εκρηκτική ανάπτυξη για την αμερικανική οικονομία.
Πέραν αυτού, όμως, οι ΗΠΑ παίρνουν πρωτοβουλία και σε ό,τι αφορά έναν ελάχιστο εταιρικό φόρο, όπως και για την ανάγκη αντιμετώπισης των λεγόμενων φορολογικών παραδείσων, που αποτελούν πηγές παγκόσμιας ανισότητας και αδικίας.
Ήδη, η σχετική ιστορική προκαταρκτική συμφωνία συνομολογήθηκε στη συνεδρίαση των G20, ενώ σε αυτή επέμεινε, προ μερικών ημερών, και η υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ –που υπήρξε κεντρική τραπεζίτης της χώρας επί Ομπάμα- Τζάνετ Γέλεν. Πέραν αυτού, η Γέλεν, στη δήλωσή της όταν προσερχόταν ως επίτιμη καλεσμένη στο Eurogroup, ήταν σαφής: «Χρειαζόμαστε βιώσιμες πηγές εσόδων που δεν θα βασίζονται σε μεγαλύτερη φορολόγηση των εργαζομένων και δεν θα διευρύνουν τις οικονομικές ανισότητες που όλοι δεσμευόμαστε να μειώσουμε», ανέφερε η Γέλεν για να προσθέσει: «Πρέπει να βάλουμε ένα τέλος στη μεταφορών των επιχειρηματικών κερδών σε περιοχές χαμηλής φορολογίας και στα λογιστικά κόλπα που επιτρέπουν στις επιχειρήσεις να αποφεύγουν την καταβολή της δίκαιης συμμετοχής τους». Με άλλα λόγια, αυτό το νέο δόγμα δεν φαίνεται να είναι ένα πυροτέχνημα, ούτε ο Λευκός Οίκος αντιλαμβάνεται πως αφορά μόνο τις ίδιες της ΗΠΑ. Η ανάγκη να αναδυθεί εκ νέου η μεσαία τάξη και να αποκατασταθούν οι βλάβες που έχει υποστεί και το σχετικό ευρωπαϊκό κοινωνικό σώμα αποτελούν προτεραιότητα και για την Ουάσινγγκτον, που κάλεσε τις Βρυξέλλες να μην αποσύρουν γρήγορα τα μέτρα στήριξης, να μην επιβαρύνουν τη μεσαία τάξη, αλλά και να μην επιστρέψουν στο δόγμα της δημοσιονομικής ορθοδοξίας. Και αυτή η επιμονή των ΗΠΑ να απορρίπτουν το δόγμα των Ευρωπαίων συντηρητικών, που βιάζονται να επιστρέψουν στις λογικές των Μνημονίων και του Μάαστριχτ, προφανώς δίνει περισσότερη δύναμη σε όλες τις προοδευτικές δυνάμεις, που ζητούν ένα «New Deal» για την μετά πανδημία εποχή.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
