Τα κυριοτερα επιχειρήματα, που απαριθμεί ο Αριστοτέλης και που έχουν αιώνια αξία και επιβεβαίωση σχετικά με τη διακυβέρνηση μιας χώρας με το σύστημα της κοινοκτημοσύνης ή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, είναι τα εξής:
1. «Η πόλη δεν μπορεί να είναι από τη φύση της μία, όπως υποστηρίζεται, κι ότι εκείνο που λέγεται ότι είναι μέγιστο αγαθό για τις πόλεις τις καταλύει, ενώ εκείνο που ανήκει στον καθένα χωριστά σώζει τον καθένα…»
2. «Ο,τι είναι κοινό σε πολλούς φροντίζεται λιγότερο, γιατί ο καθένας φροντίζει κυρίως τα δικά του, ενώ τα κοινά τα φροντίζει πολύ λιγότερο από όσο πρέπει. Τα παραμελούν κυρίως επειδή νομίζουν ότι τάχα θα τα φροντίσει ο άλλος, όπως ακριβώς γίνεται με τις υπηρεσίες του σπιτιού, όπου οι πολλοί υπηρέτες κάνουν τη δουλειά πολύ χειρότερα από τους λίγους. Αν υποθέσουμε ότι κάθε πολίτης έχει χίλια παιδιά, όχι όμως επειδή τα γέννησε ο ίδιος, αλλά επειδή το κάθε παιδί ανήκει ταυτόχρονα σε κάθε πολίτη, τότε όλοι οι πολίτες θα αδιαφορήσουν το ίδιο…»
3. «Αν άλλοι είναι οι καλλιεργητές και άλλοι οι ιδιοκτήτες, τότε το θέμα είναι διαφορετικό και ευκολότερο, ενώ αν καλλιεργούν οι ίδιοι, τότε το θέμα της ιδιοκτησίας δημιουργεί περισσότερες δυσκολίες. Αν δεν μοιράζονται ίσα την εργασία και την απόλαυση, αλλά άνισα, τότε αναγκαστικά όσοι κοπιάζουν περισσότερο και παίρνουν λιγότερο θα διαμαρτυρηθούν εναντίον εκείνων που κοπιάζουν λιγότερο και απολαμβάνουν περισσότερα. Γενικά, είναι δύσκολη η συμβίωση και η συνύπαρξη σε όλες γενικά τις ανθρώπινες σχέσεις και ιδιαίτερα αυτού του είδους…»
4. «Είναι απερίγραπτο το πόση ευχαρίστηση προκαλεί σε κάποιον η σκέψη ότι κάτι του ανήκει…»!
5. «Είναι η γλυκύτερη απόλαυση η καλοσύνη και η βοήθεια προς τους φίλους ή τους φιλοξενούμενους ή τους συντρόφους. Τούτο όμως συμβαίνει μόνο όταν υπάρχει ιδιοκτησία…»
6. «Στην κοινοκτημοσύνη δεν μπορεί κανείς να δείξει γενναιοδωρία, ούτε μπορεί να προχωρήσει σε γενναιόδωρες πράξεις. Η γενναιοδωρία εκδηλώνεται μόνο στη χρήση της περιουσίας»
7. «Η ζωή με το σύστημα της κοινοκτημοσύνης φαίνεται εντελώς αδύνατη…»
8. «Διαπιστώνομε περισσότερες συγκρούσεις μεταξύ συνιδιοκτητών, παρά μεταξύ εκείνων που έχουν χωριστές ιδιοκτησίες…» Αναφέρουμε από τη νεώτερη ιστορία της χώρας μας ότι με το Νόμο 1541/1985 έγινε η κομματικοποίηση των αγροτικών συνεταιρισμών, που αποτελεί παγκόσμια ιδιαιτερότητα, ενώ o τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου σε ομιλία του στη γιορτή της Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ («Βήμα» 21.9.1986) εμφανιζόταν ακόμα, παρά τις σπατάλες (χρηματοδότηση, ρυθμίσεις ή διαγραφές χρεών των αγροτικών συνεταιριστικών οργανώσεων και του περιβόητου των «Κοινωνικοποιημένων Επιχειρήσεων (ΟΑΕ) και παρά τη σκληρή λιτότητα, υπέρμαχος της … «αυτοδιαχείρισης»: «Η Ελλάδα του 2000 οφείλει και πρέπει να είναι η Ελλάδα της Αυτοδιαχείρισης», τόνισε! Κι έγινε η Ελλάδα της «μνημονιοδιαχείρισης»…
