Της Ελένης Τσερεζόλε
Πραγματικά δεν υπάρχει προηγούμενη περίπτωση ανασχηματισμού, από την μεταπολίτευση ως σήμερα, που να κατάληξε στο χθεσινό φιάσκο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Γιατί, όπως συχνά, και ορθά, λέγεται, ο ανασχηματισμός, μαζί την προκήρυξη εκλογών, αποτελεί αποκλειστική “προνομία” του Πρωθυπουργού, που έχει την ευθύνη της πρωτοβουλίας. Και το φιάσκο του χθεσινού ανασχηματισμού έχει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του Κυριάκου Μητσοτάκη. Σε αυτόν πιστώνεται η πρωτοφανής εξέλιξη να ανακοινωθεί υπουργοποίηση και δημιουργία υπουργείου Πολιτικής Προστασίας, για να εισπράξει, μετά από την επίσημη ανακοίνωση, τη μη αποδοχή του από τον επιλεγέντα – στη συγκεκριμένη περίπτωση από τον πρώην αρχηγό ΓΕΕΘΑ και πρώην υπουργό Ευάγγελο Αποστολάκη. Οι δε πληροφορίες, τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ όσο και από το ΚΙΝ.ΑΛ, αποκάλυψαν ότι σε αντίθεση με ό,τι ισχυρίζεται το Μέγαρο Μαξίμου, δεν είχαν γίνει διερευνητικές κρούσεις στα δύο κόμματα για συναινετική στάση των δύο επικεφαλής Τσίπρα και Γεννηματά, όπως είχε ζητήσει ο Ευ. Αποστολάκης. Παρότι συναίνεση δεν υπήρξε, η κυβέρνηση προχώρησε στην ανακοίνωση του ονόματος του πρώην ναυάρχου, προκαλώντας την απόρριψη της πρότασης αλλά και τη σύσταση του υπουργείου Πολιτικής Προστασίας. Όπως κατήγγειλε ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρήθηκε από κυβερνητικής πλευράς, να εγκλωβιστεί ο κ. Αποστολάκης. Πράγματι ενδεχόμενη υπουργοποίησή του θα “έγραφε” στον ανασχηματισμό ωστόσο πλέον η κίνηση – ματ μετατράπηκε σε πρωτοφανές μπούμερανγκ που επισκίασε τις υπόλοιπες αλλαγές, με πιο σημαντικές την έξωση Χρυσοχοίδη, μια προσωπική επιλογή Μητσοτάκη και την υπουργοποίηση του Θ. Πλεύρη με ό,τι αυτή συνεπάγεται σε σχέση με το ακροδεξιό πρόσημο που εμπεριέχει.
Το “όχι” Αποστολάκη και το παρασκήνιο που ήλθε στη δημοσιότητα, καθόρισαν τον ανασχηματισμό: τον επισκίασε, ακυρώνοντας εν τοις πράγμασι την ώθηση που θεωρείται ότι δίνει πάντα αυτή η προνομιακή κίνηση του εκάστοτε πρωθυπουργού. Ο Κ. Μητσοτάκης, μετά από τις αποκαλύψεις για πιέσεις εξωθεσμικών συμφερόντων που δεχόταν, αποδείχθηκε λίγος απέναντι στις κρίσεις, αδιάφορος για συναίνεση, αποφασισμένος μόνο για μικροκομματικά οφέλη.
