Αναμφίβολα το έπος του 1940, είναι εκ των σημαντικότερων χρονικών περιόδων και στιγμών στην ιστορία της Ελλάδας, το οποίο είχε θετικές επιπτώσεις και εκτός της χώρας.
Το πραγματικά περήφανο «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού στον Άξονα, αποτέλεσε και αποτελεί ένα κομβικό σημείο, έναν σταθμό για το ελληνικό Έθνος.
Δημιούργησε όπως λένε στα νομικά «δεδικασμένο» για τις μετέπειτα γενιές. Και μόνον η θύμηση αυτών των χρονικών στιγμών δημιουργεί κλίμα αισιοδοξίας και γεμίζει περηφάνεια στους πολίτες αυτής της χώρας.
Παράλληλα, δημιουργεί αίσθημα ευθύνης και προτρέπει σε επαγρύπνηση του ελληνικού λαού, για την αντιμετώπιση τυχόν επανάληψη ανάλογων γεγονότων. Μια μικρή χώρα είπε ένα ΜΕΓΑΛΟ «ΟΧΙ».
Ο δικτάτορας Μεταξάς, αν και οπαδός της φασιστικής ιδεολογίας, είπε στον Ιταλό πρέσβη όταν του ζήτησε την παράδοση της χώρας, χωρίς δεύτερη σκέψη: «Λοιπόν έχουμε πόλεμο!».
Και η ασήμαντη τότε Ελλάδα κήρυξε τον πόλεμο στην πολεμική μηχανή του φασιστικού Άξονα! Στην αναπτυγμένη βιομηχανικά και στρατιωτικά φασιστικά Ιταλία αλλά και στην σιδερόφραχτη ναζιστική Γερμανία.
Χωρίς δεύτερη σκέψη! Δεν συνθηκολόγησε! Δεν υπέκυψε! Δεν έγινε οσφυοκάμπτης αν και φασίστας (συγγενής ιδεολογικά με τους κατακτητές) ο τότε Πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς! Η επέτειος του ΟΧΙ μνημονεύει την άρνηση της Ελλάδας στις ιταλικές αξιώσεις που περιείχε το τελεσίγραφο που επιδόθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1940 στον Έλληνα Δικτάτορα. Η ημερομηνία αυτή καθιερώθηκε να εορτάζεται στην Ελλάδα και την Κύπρο κάθε χρόνο ως επίσημη εθνική εορτή και αργία. Επίσης, σε πολλές χώρες του κόσμου, Ελληνικές κοινότητες γιορτάζουν την Επέτειο του «Όχι». Αντί αυτού σήμερα τι έχουμε;
Κυνική ομολογία, κυβερνώντων, ότι «συνθηκολογήσαμε», ότι «μας πίεσαν», «μας εκβίασαν»! Πόσο μικροί είναι αλήθεια μπροστά ακόμη και σε αυτόν φασίστα Μεταξά! Όμως και τότε και τώρα, είμαστε σε πόλεμο!
