Ιστορικές συμπτώσεις: Ο Αδόλφος Χίτλερ έζησε πολλά χρόνια στην Αυστρία, όπου βίωσε την απόρριψη-κυρίως για τις καλλιτεχνικές του κλίσεις-στη νεανική του ηλικία, επέστρεψε όμως θριαμβευτής ως καγκελάριος, όταν, μετά από πραξικοπηματικές μεθοδεύσεις, κατάφερε να ενσωματώσει την Αυστρία, σε ένα από τα πρώτα, κρίσιμα βήματα, για τη διαμόρφωση της Αυτοκρατορίας, του Γ` Ράϊχ. Στη χώρα αυτή, λοιπόν, διαμορφώνονται για πρώτη φορά, οι προϋποθέσεις για την ανάδειξη ενός ακροδεξιού πολιτικού, στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας και μάλιστα, μέσα ως εκλεγμένου προέδρου και όχι ενός Κουϊσλινγκ. Κάπου εδώ, όμως, σταματούν οι ιστορικές συμπτώσεις και αρχίζει η αναζήτηση των ομοιοτήτων, ως προς τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες. Γιατί ήταν αυτές, που διαμόρφωσαν-και σε εκείνη τη σκοτεινή περίοδο-τις πολιτικές προϋποθέσεις, για την άνοδο του Ναζισμού. Ηταν αυτές που, μέσα σε ελάχιστο χρόνο, μετέτρεψαν το κίνημα του αποτυχημένου ζωγράφου, από μια περιθωριακή δύναμη, σε πλειοψηφικό ρεύμα. Ηταν, στην Γερμανία της δεκαετίας του `30, η έκρηξη της ανεργίας, κυρίως, η οποία συνέβαλε στη δημιουργία ενός πολιτικοεκλογικού σκηνικού, που επέτρεψε στον Χίτλερ, από αποσυνάγωγος και πρώην κατάδικος, να μετατραπεί «σε μια νύχτα», σε ρυθμιστή, εν τέλει δε και σε «σωτήρα» του ίδιου του αστικού καθεστώτος, απέναντι στην απειλή ενός ισχυροποιημένου, αλλά και έντονα ριζοσπαστικού και αντισυστημικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Κάπως, έτσι, διαμορφώθηκαν οι συνθήκες, για την κατάλυση της «Δημοκρατίας της Βαϊμάρης», αφού οι υποτιθέμενοι στυλοβάτες της, άβουλοι και μοιραίοι άνθρωποι, όπως ο Χίντεμπουργκ και ο Φον Πάπεν, εμπιστεύτηκαν, ως «εγγυητή» και «στυλοβάτη» της, το συγγραφέα του «Μάϊν Καμπφ», αγνοώντας, με προκλητική αμεριμνησία, τα «προειδοποιητικά σημάδια». Εβαλαν, έτσι, «το λύκο να φυλάει τα πρόβατα» και το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο. Προσθέστε σ` όλα αυτά και το αίσθημα εθνικής ταπείνωσης, που ένιωθε το σύνολο των Γερμανών, εξ αιτίας της μεταχείρισης της χώρας τους, από τους νικητές του Α` Παγκοσμίου Πολέμου (συνθήκη Βερσαλλιών) και έχετε πλήρη την εικόνα των ιστορικών συμπτώσεων και αναλογιών. Μένει να αποδειχθεί, αν οι σημερινοί Ευρωπαίοι ηγέτες, θα συμπεριφερθούν σαν τους απογόνους της δυναστείας των Βουρβόνων, που ουδέν διδάχθηκαν από το παρελθόν, με αποτέλεσμα να υποστούν τα ίδια και στο μέλλον. Η Αυστρία στέλνει το μήνυμα. Ακούει κανείς;
