Του Χρήστου Κατσώτη από την Κυριακάτικη Kontranews
135 χρόνια μετά την εξέγερση του Σικάγο, η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζεται να καταργήσει το 8ωρο και παρουσιάζει ως «πρόοδο» την αύξηση του ημερήσιου χρόνου στις 10 ώρες, όπως και την αύξηση των υπερωριών σε 150 ώρες το χρόνο!
Προφανώς, η «πρόοδος» αφορά το κεφάλαιο, που αυξάνει την κερδοφορία του και δοκιμάζει πιο εξελιγμένες μορφές εκμετάλλευσης. Για τους εργαζόμενους όμως η κατάργηση του σταθερού ημερήσιου χρόνου και η διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε ετήσια βάση είναι «πίσω ολοταχώς». Πρόκειται για μία κραυγαλέα, ολοφάνερη αντίφαση, αποτέλεσμα της σήψης του σημερινού εκμεταλλευτικούς συστήματος.
Ο σταθερός ημερήσιος χρόνος δουλειάς συνέβαλε καθοριστικά στη βελτίωση της ποιότητας ζωής του εργαζόμενου, ήταν αυτό που -με τη συμβολή βέβαια της επιστήμης- έδωσε τη δυνατότητα μικρότερης φθοράς της υγείας.
Για τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας» είναι ήδη σε ισχύ αντεργατικός νόμος του 2011 (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ), που άνοιγε τον δρόμο και όριζε ότι «διευθέτηση» μπορεί να γίνει μόνο ύστερα από τη συμφωνία της εργοδοσίας και του αντίστοιχου σωματείου των εργαζομένων. Έτσι είχε «χρυσώσει το χάπι» τότε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, για να αποσπάσει συναίνεση της άθλιας ηγεσίας της ΓΣΕΕ. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν κατήργησε αυτόν τον νόμο, αλλά τον εμπλούτισε με το ν. 4498/2017, που αφορά τους νοσοκομειακούς γιατρούς, όπου καθιερώνεται «μέχρι δώδεκα (12) ώρες συνεχής εργασία με παρουσία στον χώρο εργασίας», το περίφημο 65ωρο. Τώρα με το νομοσχέδιο της ΝΔ ορίζεται ότι η διευθέτηση θα προκύπτει από την ατομική συμφωνία κάθε μεμονωμένου εργαζόμενου με τον εργοδότη. Για όποιον εργαζόμενο αρνηθεί, τον περιμένει η απόλυση, όσες φορές και αν ισχυριστεί το αντίθετο ο υπουργός Εργασίας…
Η κυβέρνηση επιπλέον προχωρά στη μονιμοποίηση της τηλεργασίας, μετατρέποντας τα σπίτια σε χώρους εργασίας. Διευκολύνει τις μεγάλες επιχειρήσεις να μειώσουν το λειτουργικό κόστος τους, να απομονώσουν τον εργαζόμενο, να καταργηθεί ουσιαστικά ο διαχωρισμός εργάσιμου και ελεύθερου χρόνου.
Παράλληλα, το νομοσχέδιο της κυβέρνησης κάνει πράξη έναν ακόμη διακαή πόθο του μεγάλου κεφαλαίου. Δίνει χτύπημα στα σωματεία, για να είναι ανοργάνωτοι οι εργαζόμενοι, εύκολα θύματα της εργοδοσίας. Η κυβέρνηση της ΝΔ πάει ένα βήμα παραπέρα τη ρύθμιση του ΣΥΡΙΖΑ, που νομοθέτησε ως όρο για απεργία τη συμμετοχή του 50+1% των οικονομικά τακτοποιημένων μελών ενός σωματείου και εισάγει την ηλεκτρονική ψηφοφορία. Έτσι, χτυπά τη ζωντανή λειτουργία της γενικής συνέλευσης των εργαζομένων και τις αποφάσεις, που είναι προϊόν συζήτησης, σύνθεσης ή και διαφορετικών απόψεων μεταξύ των εργαζομένων. Ο εργοδότης με την ηλεκτρονική ψηφοφορία θα μπορεί ακόμα και να καθορίζει το αποτέλεσμα. Δεν δικαιούται καμία αφέλεια επ’ αυτού. Επιδιώκουν να απονευρώσουν το όπλο της απεργίας, μετατρέποντάς την από όπλο των εργατών σε μέσο πίεσης της εργοδοσίας για να διεκδικεί κίνητρα, ζεστό χρήμα και άλλες διευκολύνσεις.
Ό, τι και αν ψήφισε έ- νας εργαζόμενος δεν μπορεί να ανεχτεί την αφαίρεση του δικαιώματος να συμμετέχει σε ένα σωματείο ελεύθερα, να επιλέγει τις διοικήσεις του, να λέει τη γνώμη του και να συναποφασίζει με τους συναδέλφους πως, τι και αν θα διεκδικήσει.
Το 2021 η εργατική τάξη δεν μπορεί να επιτρέψει σε κανέναν να τη γυρίσει έναν αιώνα πίσω. Με την ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας η παραγωγικότητα της εργασίας έχει απογειωθεί. Είναι παραπάνω από ώριμες οι συνθήκες, ώστε ο λαός να διεκδικήσει περισσότερο ελεύθερο χρόνο, μείωση του ημερήσιου χρόνου εργασίας, με 7ωρο- 5νθήμερο-35ωρο.
Η μαζική συμμετοχή των εργαζομένων και των οικογενειών τους στην απεργία και τη συγκέντρωση της 6ης Μαΐου είναι η πρώτη απάντηση. Η ελπίδα είναι στον δρόμο της αντεπίθεσης για τη ζωή που δικαιούνται οι παραγωγοί του πλούτου.
* Βουλευτής & μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ
