Το Ακαθαριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) μιας χώρας παράγεται στον πρωτογενή (αγροτικό) τομέα, στον δευτερογενή (βιομηχανικό) τομέα και στον τριτογενή τομέα των υπηρεσιών. Από εθνικολογιστικής άποψης, ο αγροτικός τομέας περιλαμβάνει τους κλάδους της γεωργίας, της κτηνοτροφίας, της αλιείας και της δασοπονίας. Στον βιομηχανικό τομέα συγκαταλέγονται οι κλάδοι της μεταποιητικής βιομηχανίας (ή μεταποίησης), της ενέργειας και των κατασκευών. Ο τριτογενής τομέας συμπεριλαμβάνει μεγάλο αριθμό κλάδων οικονομικής δραστηριότητας, όπως τουρισμός, ναυτιλία, λιανικό και χονδρικό εμπόριο, τράπεζες, παιδεία, υγεία, εθνική άμυνα, κ.ά. Στους τρεις τομείς οικονομικής δραστηριότητας απασχολούνται εργαζόμενοι, οι οποίοι και παράγουν τα τελικά αγαθά και τις υπηρεσίες, δηλαδή το ΑΕΠ της χώρας. Αν η οικονομία της χώρας αναπτύσσεται με ικανοποιητικούς ρυθμούς, ταυτόχρονα με την διαχρονική άνοδο της ποσότητας των παραγόμενων αγαθών και υπηρεσιών, συντελείται και η διαρκής αύξηση της συνολικής απασχόλησης. Γι’ αυτό, το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα της συντελούμενης αναπτυξιακής διαδικασίας, είναι η διαχρονική άνοδος της απασχόλησης και άρα της διατήρησης της ανεργίας σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
Παρατηρήσεις: Τα στοιχεία προέρχονται από την επεξεργασία στατιστικών στοιχείων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ). Τα στοιχεία της απασχόλησης αφορούν το έτος 1981 και όχι του 1980. Ο όρος «πραγματικό ΑΕΠ» είναι ταυτόσημος με το ΑΕΠ σε σταθερές τιμές.
Από την απλή ανάγνωση των στατιστικών στοιχείων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας, καθίσταται εμφανές ότι όσες χώρες της παγκόσμιας οικονομίας επιτυγχάνουν μέσους ετήσιους αναπτυξιακούς ρυθμούς έστω και 2%, τα ποσοστά ανεργίας σπάνια υπερβαίνουν το 7%. Τα στατιστικά στοιχεία του πίνακα, απεικονίζουν με τον πιο πειστικό τρόπο την τραγωδία της ελληνικής οικονομίας που μετά το 2008 βιώνουμε όλοι μας. Μια οικονομία καθηλωμένη στο τούνελ της ύφεσης, με τους παραγωγικούς ιστούς του αγροτικού και του βιομηχανικού τομέα, χρόνο με το χρόνο να αποσυντίθενται και η εγχώρια παραγωγή ολοένα και περισσότερο να συρρικνώνεται. Στον πίνακα αναλύεται η διάρθρωση του ΑΕΠ σε σταθερές τιμές και της συνολικής απασχόλησης της ελληνικής οικονομίας κατά την περίοδο 1980-2015.
Δύο είναι τα ουσιώδη συμπεράσματα που συνάγονται από τα στοιχεία του πίνακα. Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι την περίοδο 1980-2015, το ποσοστό συμμετοχής αμφότερων του αγροτικού και του βιομηχανικού τομέα στην παραγωγή του ΑΕΠ της χώρας από 47% ελαττώθηκε μόλις σε 19,2%. Αυτή η καίριας σημασίας στατιστική παρατήρηση, καταδεικνύει την καταβαράθρωση της ανταγωνιστικότητας της εθνικής μας οικονομίας, που με το πέρασμα των χρόνων τείνει να προσλάβει διαστάσεις χιονοστιβάδας. Το δεύτερο σημαντικό συμπέρασμα είναι ότι την περίοδο 1980-2015, η συμβολή του πρωτογενούς και του δευτερογενούς τομέα στη συνολική απασχόληση της ελληνικής οικονομίας από 58% συρρικνώθηκε σε 27,8% το 2015. Κάτω υπό αυτές τις συγκλονιστικές συνθήκες, το αναπτυξιακό μέλλον της χώρας είναι αβέβαιο και δυσοίωνο. Οι παθογένειες της ελληνικής οικονομίας είναι διαχρονικές και ενδογενείς. Παθογένειες που προκαλούν την εντεινόμενη πτωτική πορεία της ανταγωνιστικότητας του οικονομικού μας συστήματος και την αποσάθρωση της εγχώριας παραγωγής. Πώς είναι δυνατόν η οικονομία του τόπου να εισέλθει σε φάση σταθερής αναπτυξιακής πορείας, όταν ο αγροτικός και ο βιομηχανικός τομέας αφανίζονται και η εγχώρια αγορά κατακλύζεται από εισαγόμενα κινεζικά, ινδικά, τουρκικά, βιετναμέζικα και πάσης μορφής πάμφθηνων αλλά κάκιστης ποιότητας ξένων προϊόντων;
