Το άρθρο του Γιάνη Βαρουφάκη, στην «Εφημερίδα Συντακτών», με το οποίο προσπάθησε να εξηγήσει γιατί, από δω και μπρος, θα είναι σκληρός πολέμιος του νέου προέδρου της Γαλλίας, παρ` ότι τον στήριξε θερμά, στο β` γύρο, των γαλλικών προεδρικών εκλογών, προσφέρεται, σε πρώτη ανάγνωση, για μια εύκολη αποδόμηση του πρώην υπουργού Οικονομικών, από τους ουκ ολίγους επικριτές του.
Το σκεπτικό, ωστόσο, που αναπτύσσεται, αναδεικνύει, με τον πιο εμφαντικό τρόπο, το αδιέξοδο μιας αντίληψης. Αυτής που ακολούθησε και ο κ. Βαρουφάκης, υποστηρίζοντας ότι στο δίλημμα Μακρόν ή Λε Πεν, δεν υπήρχε περιθώριο ουδετερότητας, καθώς προείχε η απόκρουση, όσων εκπροσωπεί η επικεφαλής της γαλλικής Ακροδεξιάς. Αναπτύσσοντας, ωστόσο, τους λόγους, για τους οποίους, θα σταθεί απέναντι στο «φίλο Εμανουέλ», στην ουσία αποδεικνύει πόσο μάταιη ήταν η μάχη που έδωσε για την επικράτηση του! Όχι γιατί διαφωνεί με την πολιτική, που προβλέπει ότι ακολουθήσει ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας, με βάση και τις διακηρύξεις του, αλλά γιατί αυτή η πολιτική, όπως την αναλύει ο κ. Βαρουφάκης, είναι εκείνη που εκτρέφει το «αυγό του φιδιού», δηλαδή την Ακροδεξιά σε όλη την Ευρώπη! Διότι, σύμφωνα με τον πρώην υπουργό, ο «φίλος Εμανουέλ» θα επιχειρήσει, πάση θυσία και παρά τις αντιδράσεις-που ήδη εκδηλώνονται-να εφαρμόσει το σκληρό μίγμα του- νεοφιλελεύθερης κοπής-προγράμματος του, που στηρίζεται στο κλασσικό δίπολο- ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας σε βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων και μείωσης των δημόσιων δαπανών, αγγίζοντας και το στενό πυρήνα του κοινωνικού κράτους- για έναν πολύ απλό λόγο: Γιατί, έτσι, πάντα κατά τον κ. Βαρουφάκη, θα πείσει την ηγεσία του Βερολίνου, δηλαδή την καγκελάριο Μέρκελ, ότι ενστερνίζεται πλήρως το κυρίαρχο υπόδειγμα οικονομικής πολιτικής, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να την εφαρμόζει με ιεραποστολικό ζήλο! Δηλαδή, θα επαναλάβει, εάν έτσι έχουν τα πράγματα, την πολιτική των προκατόχων του, που οδήγησε, όχι μόνο εκείνους, αλλά και την Γαλλία στο περιθώριο της ευρωπαϊκής πραγματικότητας, αλλά και σε ένα βαθύτατο διχασμό της κοινωνίας. Να υπενθυμίσουμε ότι πέρα από τα 10.000.000 Γάλλους ψηφοφόρους, που επέλεξαν την κ. Λε Πεν, υπήρξαν άλλοι τόσοι που αρνήθηκαν το δίλημμα. Για «νίκη της δημοκρατίας» μιλούσαν άλλωστε πριν λίγο καιρό και στην Αυστρία, με την οριακή ήττα του υποψήφιου της Ακροδεξιάς, στις προεδρικές εκλογές, αλλά το ακροδεξιό κόμμα διεκδικεί την πρωτιά στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές…
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
