ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, πριν από έξι χρόνια, στις 23 Απριλίου του 2010, ο τότε Πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε από το Καστελόριζο την παράδοση της χώρας μας στην τρόικα και την έναρξη της λεηλασίας της ελληνικής οικονομίας και των ελληνικών νοικοκυριών.
«Μετά από έναν πραγματικό μαραθώνιο, διεκδικήσαμε και καταφέραμε να οδηγηθούμε σε μια ισχυρή απόφαση της Ε.Ε. για τη στήριξη της χώρας μας, με ένα πρωτόγνωρο, για την ιστορία και τα δεδομένα της Ε.Ε., μηχανισμό», τόνισε στη σχετική δήλωσή του τότε, την ημέρα της ονομαστικής του εορτής, του Αγίου Γεωργίου του «Τροπαιοφόρου».
Η επιλογή της ημέρας ή η σύμπτωση αυτή παραπέμπει σε αρνητικούς συνειρμούς, αφού ο κ. Παπανδρέου όχι μόνο δεν ήταν «τροπαιοφόρος», αλλά ένας ταπεινωτικά ηττημένος από τους «τροπαιοφόρους» κερδοσκόπους.Έτσι, αφού ταλάνισε τη χώρα, τους κατοίκους, τους φορολογουμένους, τους καταναλωτές, την ήδη καθημαγμένη από δημοσιονομικά προβλήματα οικονομία επί έξι μήνες με τη «μάχη» κατά των κερδοσκόπων, τελικά τάχα αναγκάστηκε (ενώ στην πραγματικότητα εκλιπαρούσε!) να «υποκύψει» και να ζητήσει τη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (κι ας λέει τώρα ότι δεν το ήθελε!) που συνειρμικά πάλι παρέπεμπε στην υπαγωγή της χώρας μας στον περιβόητο Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο πριν ακριβώς από 118 χρόνια (συμπληρώνονται στις 28 Απριλίου 2016).
Στις δραματικές του δηλώσεις από το Καστελλόριζο για την ένταξη στο μηχανισμό στήριξης ο κ. Παπανδρέου επεσήμανε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
«…Μετά από έναν πραγματικό μαραθώνιο, διεκδικήσαμε και καταφέραμε να οδηγηθούμε σε μια ισχυρή απόφαση της Ε.Ε. για τη στήριξη της χώρας μας, με ένα πρωτόγνωρο, για την ιστορία και τα δεδομένα της Ε.Ε., μηχανισμό. Και εμείς και οι εταίροι μας στην Ε.Ε., ελπίζαμε ότι αυτή η απόφαση θα αρκούσε για να ηρεμήσει και να συνετίσει τις αγορές, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τη χρηματοδότηση της χώρας μας με χαμηλότερα επιτόκια. Να υπάρξει, δηλαδή, η απαραίτητη νηνεμία, ώστε να αφιερωθούμε στο έργο μας, στις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται η χώρα, για να κάνουμε την οικονομία μας βιώσιμη, ανταγωνιστική. Να σταθεί η Ελλάδα στα πόδια της, δυνατή, για να αισθανθούν όλοι οι Έλληνες περήφανοι… Ο τελικός μας στόχος, ο τελικός μας προορισμός είναι να απελευθερώσουμε την Ελλάδα από επιτηρήσεις και κηδεμονίες. Να απελευθερώσουμε τις δυνάμεις του Ελληνισμού, τον κάθε Έλληνα και Ελληνίδα από αντιλήψεις, πρακτικές και συστήματα που τον εμποδίζουν παντού, εδώ και δεκαετίες. Να δώσουμε οξυγόνο εκεί που υπάρχει ασφυξία, δικαιοσύνη και κανόνες εκεί που υπάρχει αδικία, διαφάνεια εκεί που υπάρχει σκοτάδι, σιγουριά εκεί που υπάρχει ανασφάλεια, και ανάπτυξη για όλους…»
