Η Καμπούλ κινδυνεύει να γίνει η πρώτη πόλη που θα ξεμείνει από νερό, προειδοποιεί έκθεση

Η Καμπούλ ενδέχεται να γίνει η πρώτη σύγχρονη πόλη που θα ξεμείνει εντελώς από νερό, προειδοποιούν ειδικοί. Σύμφωνα με έκθεση της ΜΚΟ Mercy Corps, τα υπόγεια υδάτινα αποθέματα της πόλης έχουν μειωθεί έως και 30 μέτρα την τελευταία δεκαετία, λόγω της ταχύτατης αστικοποίησης και της κλιματικής κρίσης.

Σχεδόν οι μισές γεωτρήσεις – κύρια πηγή πόσιμου νερού για τους κατοίκους της Καμπούλ– έχουν στερέψει, ενώ η ετήσια άντληση υπερβαίνει σήμερα τον φυσικό ρυθμό αναπλήρωσης κατά 44 εκατ. κυβικά μέτρα ετησίως. Αν αυτή η τάση συνεχιστεί, όλοι οι υδροφορείς της Καμπούλ ενδέχεται να στερέψουν έως το 2030, απειλώντας άμεσα τη βιωσιμότητα της πόλης.

«Θα πρέπει να υπάρξει μια δεσμευτική προσπάθεια για την καλύτερη τεκμηρίωση της κατάστασης αυτής και θα πρέπει να επιστήσουμε τη διεθνή προσοχή στην ανάγκη αντιμετώπισης της κρίσης», δήλωσε ο Ντέιν Κάρι, επικεφαλής της Mercy Corps στο Αφγανιστάν. «Οι άνθρωποι εγκαταλείπουν τις κοινότητές τους εξαιτίας της έλλειψης νερού — κι αυτό σημαίνει περισσότερη μετανάστευση και μεγαλύτερη δυστυχία» τόνισε.

Η έκθεση υπογραμμίζει επίσης τη μόλυνση των υδάτων ως άλλη μια σημαντική πρόκληση. Μέχρι και το 80% των υπόγειων υδάτων της Καμπούλ θεωρείται μη ασφαλές, με υψηλά επίπεδα λυμάτων, αλατότητας και αρσενικού.

Η εξασφάλιση νερού έχει μετατραπεί σε καθημερινό αγώνα για τους κατοίκους. Ορισμένα νοικοκυριά δαπανούν έως και το 30% του εισοδήματός τους για νερό, ενώ πάνω από τα 2/3 έχουν χρέη σχετιζόμενα με το νερό.

«Η λειψυδρία είναι από τα πιο σκληρά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε», λέει η Ναζίφα, δασκάλα από την Καμπούλ. «Δεν υπάρχουν πηγάδια με επαρκές και ποιοτικό νερό, ειδικά για τα φτωχά νοικοκυριά» προσθέτει.

Ορισμένες ιδιωτικές εταιρείες επωφελούνται από την κρίση, σκάβοντας νέα πηγάδια και αντλώντας μεγάλες ποσότητες δημόσιων υπόγειων υδάτων, τα οποία στη συνέχεια πωλούν το νερό στους κατοίκους της πόλης σε υπερβολικές τιμές.

«Συνηθίζαμε να πληρώνουμε 500 αφγάνι κάθε 10 ημέρες για να γεμίζουμε τα δοχεία μας από τα βυτιοφόρα νερού. Τώρα, η ίδια ποσότητα νερού μας κοστίζει 1.000 αφγάνι», λέει η δασκάλα.

«Η κατάσταση χειροτερεύει τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Φοβόμαστε ότι θα ακριβύνει και άλλο» προσθέτει.

Από το 2001, ο πληθυσμός της Καμπούλ έχει επταπλασιαστεί, γεγονός που ασκεί τεράστια πίεση στα υδάτινα αποθέματα. Η έλλειψη κεντρικής διακυβέρνησης έχει επίσης επιδεινώσει την κρίση.

Πώς οι περικοπές στη χρηματοδότηση επιδεινώνουν την κρίση νερού

Στις αρχές του 2025, το Γραφείο Συντονισμού Ανθρωπιστικών Υποθέσεων του ΟΗΕ ανακοίνωσε ότι έχει λάβει μόλις 8,4 εκατομμύρια δολάρια από τα 264 εκατ. που απαιτούνται για προγράμματα ύδρευσης στο Αφγανιστάν. Επιπλέον 3 δισεκατομμύρια δολάρια σε διεθνή χρηματοδότηση για την ύδρευση και την αποχέτευση έχουν παγώσει από την επιστροφή των Ταλιμπάν στην εξουσία τον Αύγουστο του 2021. Η πρόσφατη κίνηση των ΗΠΑ να μειώσουν περισσότερο από 80% τη χρηματοδότηση της USAID έχει επιδεινώσει περαιτέρω την κατάσταση.

«Όλα βασίζονται στην εξωτερική βοήθεια», σημειώνει ο Κάρι. «Μπορούμε να ρίξουμε εκατομμύρια σε προσωρινές λύσεις, αλλά χωρίς μακροπρόθεσμες επενδύσεις το πρόβλημα θα συνεχίσει να υπάρχει» επισημαίνει.

«Το νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα και φυσικός πόρος του Αφγανιστάν. Δεν είναι πολιτικό ζήτημα. Πονάει η ψυχή μου όταν βλέπω τα λουλούδια και τα δέντρα στον κήπο να ξεραίνονται. Αλλά τι να κάνουμε; Ζούμε υπό στρατιωτικό καθεστώς – δεν μπορούμε καν να απευθυνθούμε στην κυβέρνηση» λέει η Ναζίφα.

Ένα πιθανό έργο για την αντιμετώπιση της κρίσης είναι ο αγωγός του ποταμού Παντσίρ, που θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες 2 εκατομμυρίων κατοίκων. Η μελέτη ολοκληρώθηκε στα τέλη του 2024 και αναμένεται η έγκριση του προϋπολογισμού, με την κυβέρνηση να αναζητά επιπλέον χρηματοδότηση πέραν των 170 εκατ. δολαρίων που απαιτούνται.

«Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο. Αν δεν δράσουμε άμεσα, δεν θα υπάρχει επιστροφή. Οι κάτοικοι της Καμπούλ καλούνται να διαλέξουν ανάμεσα σε φαγητό ή νερό – και όμως, είναι πρόθυμοι να επενδύσουν το ελάχιστο που έχουν σε βιώσιμες λύσεις» δηλώνει ο Δρ. Νατζιμπουλά Σαντίντ, ερευνητής στη διαχείριση υδάτων.

«Πρέπει να ξεκινήσουμε από κάπου», καταλήγει.

ΠΗΓΗ: Guardian

Δείτε επίσης

Τελευταία Άρθρα

Τα πιο Δημοφιλή