Μια μουσικοθεατρική εμπειρία είναι η παράσταση “Η άλλη Στέλλα” που σκηνοθέτησε με μαεστρία ο Θέμης Μουμουλίδης στο “Μικρό Γκλόρια”. Μια έκπληξη η πρωταγωνίστρια Μαριάννα Πολυχρονίδη που καταθέτει μια γήινη εσωτερική ερμηνεία και συγκινεί.

02/03/2025 - 01:58

Του

Σταύρου Ξηντάρα

Μπαίνοντας στο θέατρο «Μικρό Γκλόρια» για να δούμε την «Άλλη Στέλλα» , σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη , η πρωταγωνίστρια Μαριάννα Πολυχρονίδη έχει πάρει ήδη τη θέση της στη σκηνή. Όπως και οι δύο μουσικοί της μουσικής αυτής παράστασης, ο Αντώνης και ο Θοδωρής Ξηντάρης, όπου έχουν αρχίσει να παίζουν τις πρώτες ρεμπέτικες μελωδίες, εισάγοντας έτσι το κοινό στην ατμόσφαιρα του έργου. Η εξαίρετη ηθοποιός και τραγουδίστρια Μαριάννα Πολυχρονίδη με ένα κόκκινο φόρεμα της φωτιάς, αρχίζει να ξεδιπλώνει τη ζωή και τα τραγούδια της Στέλλας Χασκίλ. Μιας τραγουδίστριας που αν και δυστυχώς έφυγε στα 36 της μόλις χρόνια, κατάφερε να αφήσει πίσω της ένα στιβαρό μουσικό ίχνος. Ήταν μια γνήσια λαϊκή φωνή που έγραψε τη δική της ιστορία;.

Ήταν η μεγαλύτερη λαϊκή φωνή της εποχής της. Από την πυρκαγιά του ‘17 στη Θεσσαλονίκη και τον διωγμό των Εβραίων, στην Αθήνα της Κατοχής, τη Σμύρνη της καταστροφής, στις πρώτες ηχογραφήσεις. Ο Τσιτσάνης, ο Καλδάρας, ο Χιώτης, η Ρόζα, ο Μπίνης. Από τα πέτρινα χρόνια του λαϊκού τραγουδιού μέχρι την άνοιξή του.

Στην μουσική αυτή παράσταση, ο λόγος, η μουσική και τα τραγούδια, σκιαγραφούν το πορτρέτο μιας σπουδαίας φωνής γνωρίζοντας μας τη ζωή και το έργο της. Η σύγχρονη μουσική, τα ηχοτοπία μνήμης, συνυπάρχουν με τις μουσικές των μεγάλων τραγουδιών που ερμήνευσε η Στέλλα Χασκίλ. Ηλεκτρονικός και ψηφιακός ήχος «παντρεύονται» με τον ήχο της λαϊκής ορχήστρας.

Η Στέλλα Χασκίλ υπήρξε μια από τις σημαντικότερες λαϊκές φωνές του πρώτου μισού του αιώνα που πέρασε. Γεννημένη στη Θεσσαλονίκη, ένα χρόνο μετά τη μεγάλη φωτιά του 1917, η Χασκίλ σημάδεψε με τη φωνή της μεγάλες επιτυχίες του Τσιτσάνη, του Καλδάρα, του Χιώτη, του Τούντα και πολλών άλλων. Εβραϊκής καταγωγής, έζησε το ολοκαύτωμα και τη γενοκτονία των Εβραίων της Θεσσαλονίκης. Οικογενειακή φίλη με την Ρόζα Εσκενάζι.

Παράλληλα με τη ζωή της Στέλλας, το έργο παρακολουθεί τις μεγάλες κοινωνικές ανακατατάξεις στην Ελλάδα και ειδικά στη Θεσσαλονίκη, όπου μετά την Μικρασιατική καταστροφή και τη Γενοκτονία των Ποντίων, κατέφτασαν χιλιάδες πρόσφυγες. Σε αυτή την πολυπολιτισμική κοινωνία που δημιουργήθηκε το τραγούδι υπήρξε το στήριγμα και η διέξοδος των απλών λαϊκών ανθρώπων.

Ο έμπειρος σκηνοθέτης Θέμης Μουμουλίδης κατάφερε για άλλη μια φορά να δημιουργήσει ένα ατμοσφαιρικό καθαρό θεατρικό έργο. Χωρίς περιττά στολίδια και φιοριτούρες , έστησε μια παράσταση που επικέντρωσε όχι μόνο στην μουσική διαδρομή της Στέλλα Χασκίλ, αλλά σκιαγράφησε και όλη την κοινωνικοπολιτική συνθήκη της εποχής. Έστησε έναν μονόλογο –σίγουρα από τα δυσκολότερα είδη θεάτρου- που δεν αφήνει στον θεατή κανένα περιθώριο να βαρεθεί.

Φυσικά μπορεί να μην τα κατάφερνε, αν δεν είχε στα χέρια του ένα πολύ δυνατό χαρτί. Την Μαριάννα Πολυχρονίδη. Μια γυναίκα αερικό. Μια αντικειμενικά όμορφη και φινετσάτη ηθοποιό, που από τις πρώτες κιόλας ατάκες, καταφέρνει να μαγνητίζει το κοινό. Η Μαριάννα Πολυχρονίδη καταφέρνει χωρίς υπερβολές να μας συγκινήσει και να μας κάνει κοινωνούς, της άγνωστης για πολλούς, τραγικής ζωής της Στέλλας Χασκίλ.

Και η μεγάλη έκπληξη δεν είναι μόνο το ερμηνευτικό της τάλαντο. Όταν ερμηνεύει τα τραγούδια της μεγάλης Στέλλας Χασκίλ, ακούς μια πραγματικά πεπειραμένη τραγουδίστρια. Οι νότες της και η χροιά της δεν είναι απλά τέλειες, αλλά κρύβουν μέσα τους όλη της ψυχική φόρτιση και τη βιωματική ένταση που κουβαλούσε η ηρωίδα της στα τραγούδια της.

Η Μαριάννα Πολυχρονίδη με την σαγηνευτική της ερμηνεία, όχι μόνο μας δίνει να μάθουμε με κινηματογραφικό τρόπο της ζωής της Στέλλας Χασκίλ, αλλά μας κάνει με έναν ξεχωριστό τρόπο να συνειδητοποιήσουμε την αξία του ρεμπέτικου τραγουδιού. Ακόμα και αναπαράγοντας, με έναν ξεχωριστό τρόπο τα λόγια του Μάνου Χατζιδάκι, όταν είχε μιλήσει στο θέατρο Τέχνης το 1949 για τη δύναμη του μουσικού αυτού είδους.

“Το ρεμπέτικο κατορθώνει με μια θαυμαστή ενότητα να συνδυάζει το λόγο, τη μουσική, την κίνηση. Από τη σύνθεση μέχρι την εκτέλεση, με ένστικτο δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την τριπλή αυτή εκφραστική συνύπαρξη, που ορισμένες φορές, σαν φτάνει στα όρια της τελειότητας, θυμίζει μορφολογικά την αρχαία τραγωδία… Κάποτε θα κοπάσει η φασαρία γύρω τους κι αυτά θα συνεχίζουν ανενόχλητα το δρόμο τους. Ποιος ξέρει τι καινούρια ζωή μάς επιφυλάσσουν τα νωχελικά κι απαισιόδοξα 9/8 για το μέλλον. Όμως εμείς θα ‘χουμε στο μεταξύ πια νιώσει τη δύναμή τους“.

Από την πλευρά του, οι δύο βιρτουόζοι μουσικοί της παράστασης, ο Αντώνης και Θοδωρής Ξηντάρης, δεν αναπαράγουν απλά τις μελωδίες, αλλά τους δίνουν προσωπικό ύφος και ταυτότητα.

Το νέο του σκηνικό πορτρέτο «Η άλλη Στέλλα» που παρουσιάζει ο Θέμης Μουμουλίδης στο Μικρό Γκλόρια, δημιουργώντας μια νέα μουσική παράσταση εμπνευσμένη από τη ζωή και το έργο της τραγουδίστριας Στέλλας Χασκίλ, δεν είναι το πρώτο.

Πρόκειται για το όγδοο σκηνικό του πορτρέτο του σκηνοθέτη, ενώ προηγήθηκαν: Νίκος Καββαδίας, Καρυωτάκης-Πολυδούρη, Τ. S. Eliot, Κ.Π. Καβάφης, Γιώργος Σεφέρης, Μίκης Θεοδωράκης, Μαρί Σκλοντόβσκα Κιουρί.

Το έργο βασίζεται στην εξαιρετική μυθιστορηματική βιογραφία της Έφης Μαχιμάρη ήταν κισμέτ για την σπουδαία Στέλλα Χασκίλ.