Μια καλοκουρδισμένη παράσταση με υπέροχες ερμηνείες είναι “Ο τόρνος” του Γιάννη Κεντρωτά που παρουσιάζεται στο θέατρο “Olvio”. Μια γροθιά στο στομάχι και πολλές ανάσες γέλιου υπόσχεται η πολυσυζητημένη αυτή παράσταση που καυτηριάζει τα πάντα.

04/10/2023 - 02:56

Του

Σταύρου Ξηντάρα

Δίκαια «Ο Τόρνος» του Γιάννη Κεντρωτά θεωρείται ήδη από τις πιο πολυσυζητημένες παραστάσεις του θεατρικού χειμώνα. Παρουσιάστηκε με επιτυχία τον προηγούμενο χειμώνα στο θέατρο OLVIO, προκάλεσε αίσθηση και στη συνέχεια ανηφόρισε στη Θεσσαλονίκη. Χαρακτηρίστηκε ως ‘έργο διαμάντι’ που ‘με όχημα το χιούμορ, σφάζει αναίμακτα’ και ‘ρίχνει αριστοτεχνικά φως στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.’

Λογικό είναι η talk of the town μαύρη κωμωδία «Ο τόρνος»* του Γιάννη Κεντρωτά σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Κοιλάκου να παρουσιάζεται τώρα ξανά στο Θέατρο OLVIΟ κάθε Δευτέρα και Τρίτη.

Πρόκειται για μια παράσταση που ακροβατεί με τέλεια ισορροπία στο δράμα και στην κωμωδία. Ο θεατής πότε χαμογελά και πότε συγκινείται, αφού βλέπει καρέ καρέ την ίδια του τη ζωή, των οικείων του, αλλά και τον περίγυρό του, σαν κινηματογραφική ταινία στη σκηνή του θεάτρου Olvio.

Το έργο γράφτηκε μέσα στην προηγούμενη δεκαετία της ελληνικής και διεθνούς οικονομικής και πολιτικής κρίσης και ‘μεταξύ κωμωδίας και δράματος, στέκεται κριτικά στις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας.’ Και τώρα παρουσιάζεται για τρίτη φορά πάντα σε παραγωγή της Θεατρικής Ομάδας Ξανθίας.

Ο σκηνοθέτης Μιχάλης Κοιλάκος σκηνοθέτησε ευφάνταστα την παράσταση από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο. Δεν αφήνει το κοινό ούτε ένα δευτερόλεπτο να χάσει το ενδιαφέρον του. Δεν είναι καθόλου, μα καθόλου εύκολο μέσα σε σκληρές σκηνές, ο θεατής να μπορεί να προβληματίζεται, να συγκινείται, να εξοργίζεται και στο επόμενο δευτερόλεπτο να γελά με την ψυχή του. Χρειάζεται χειρουργική ακρίβεια εκ μέρους του σκηνοθέτη για να μην γίνει όλο αυτό γραφικό.

Όπως αναφέρει ο ίδιος ο σκηνοθέτης «πρόκειται για ένα οξύ κοινωνικό σχόλιο πάνω στην καθημερινή βία. Έργο βαθιά τραγικό, με σουρεαλιστικά στοιχεία και περισσότερο μαύρο από ότι κωμικό, «Ο τόρνος» αντλεί το υλικό του από την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, το περιστρέφει μέσα από 8 σκηνές, διεισδύει, παθαίνει εμπλοκή και ανατινάσσεται μπροστά μας ξεβολεύοντας τον θεατή που στέκεται αμήχανα στο να γελάσει, να στεναχωρηθεί ή να θυμώσει. Σαν ένα μικρό ατύχημα, σε ένα μικρό μηχανουργείο, που πέρασε στα ψιλά. Σαν ένα μικρό ανέκδοτο ή σαν αστείο. Η ζωή του Αλέξη. Η ζωή ενός αγοριού που μεγαλώνει μέσα στη θαλπωρή μιας παραδοσιακής οικογένειας στις παρυφές μιας ελληνικής πόλης και προσπαθεί να βρει τα πατήματα του για να σταθεί με υπερηφάνεια και αισιοδοξία στις αναποδιές της ζωής.»

Όσο για τους ηθοποιούς, είναι μια άρρηκτα καλοκουρδισμένη καλλιτεχνική ομάδα. Όλοι τους ζωγραφίζουν με τις ερμηνείες τους:

Ο Φοίβος Συμεωνίδης ως Αλέξης, πείθει εύκολα για έναν άτυχο άνθρωπο όπου το ένα δεινό του διαδέχεται το άλλο. Ελίσσεται με ευκολία στο δαιδαλώδη ρόλο του και μας παρασύρει σε συγκινησιακές καταστάσεις. Παράλληλα μας κάνει να γελάμε μέχρι δακρύων με την αφέλεια, την ειλικρίνεια και τον αυθορμητισμό που διακρίνει τον ήρωα που ενσαρκώνει.
Ο έμπειρος Σήφης Πολυζωίδης δίνει με ευκολία σάρκα και οστά σε πολλούς διαφορετικούς ρόλους και κάθε φορά νομίζεις ότι βλέπεις έναν διαφορετικό ηθοποιό. Αγροίκος μέθυσος πατέρας, φίλαθλος στα κάγκελα, αλλά και τορναδόρος.
Όπως πάντα πολύ καλός ο Ελισσαίος Βλάχος, αφού διαθέτει ένα πηγαίο κωμικό ταλέντο. Πραγματικά έκπληξη , ειδικά σε έναν από τους ρόλους του, με μια αναπάντεχη εμφάνιση, όπου κάνει το κοινό να παραμιλά……
Η Τάνια Παλαιολόγου εξαίρετη με τον τρόπο που σκιαγραφεί τις ηρωίδες της. Σε ρόλους τόσους διαφορετικούς μεταξύ τους, είτε ηλικιακά, είτε από άποψη ψυχοσύνθεσης. Η θεούσα δίνει με ευκολία τη σκυτάλη στην χειριστική μάνα, στην μαθήτρια, αλλά και στην…..σατανίστρια.
Οι άψογοι φωτισμοί του Βασίλη Κλωτσοτήρα και η πρωτότυπη μουσική του Βασίλη Τζαβάρα, βοήθησαν στο άριστο αποτέλεσμα της παράστασης. Ευρηματικά τα σκηνικά της Άννας Σάπκα και απόλυτα ενταγμένα στο κλίμα του έργου τα κοστούμια της Ιφιγένειας Νταουντάκη.

*Ο τόρνος είναι μηχανή που χρησιμοποιείται για την μορφοποίηση μετάλλου, ξύλου κ.τ.λ. με την σύσφιξή του σε συσκευή συγκράτησης (τσοκ) και με την περιστροφή του κάτω από ισχύ κατάλληλου εργαλείου κοπής για περιστροφή, διάτρηση, διαμόρφωση πρόσοψης, κατασκευή σπειρώματος κ.λ.π. Η διαδικασία της επεξεργασίας με τόρνο ονομάζεται τόρνευση. Το αντικείμενο που προκύπτει είναι συμμετρικό ως προς τον άξονα περιστροφής. Ανάλογα με το μέγεθός τους χωρίζονται σε τόρνους ελαφρού, ημιβαρέος και βαρέος τύπου (πηγή: Βικιπαίδεια).

Συντελεστές παράστασης

Κείμενο: Γιάννης Κεντρωτάς

Σκηνοθεσία: Μιχάλης Κοιλάκος

Σκηνικά: Άννα Σάπκα

Κοστούμια: Ιφιγένεια Νταουντάκη

Κίνηση: Μαργαρίτα Τρίκκα

Φωτισμοί: Βασίλης Κλωτσοτήρας

Πρωτότυπη μουσική: Βασίλης Τζαβάρας

Κατασκευή σκηνικού: Νίκος Δεντάκης

Φωτογραφίες προώθησης και παράστασης: Χριστίνα Φυλακτοπούλου

Γραφιστικά / Σχεδιασμός αφίσσας : Γιάννης Κεντρωτάς

Παραγωγή: «Ξανθίας» Α.Μ.Κ.Ε.