Κριτική για την ταινία: Furiosa: Α Mad Max Saga (2024)

Το φιλμ τοποθετείται χρονικά 15 χρόνια πριν από τα συμβάντα του Fury road και καταγράφει τη βάρβαρη δολοφονία της μητέρας της Furiosa και την ενηλικίωσή της στις τάξεις του στρατεύματος (ή πιο σωστά της ορδής) του Dementus, ενός ψώνιου-warlord που προσπαθεί να επεκταθεί στην wasteland που έχει γίνει η Αυστραλία επιζητώντας να κυριαρχήσει απέναντι στα άλλα ψώνια warlords όπως είναι ο bullet farmer ή ο Immortan Joe (θα τους θυμάστε από την πρώτη ταινία). Ενώ στην αρχή φαίνεται η μοιρασιά να είναι δίκαιη, αυτή η διάσκεψη της «Έρημης Γιάλτας» θα διαρραγεί λόγω του οπορτουνισμού του Dementus και η Furiosa βρίσκεται να περνά τελικά στο άλλο στρατόπεδο, καταλήγοντας να μοιάζει με εκείνους τους ποδοσφαιριστές που πηγαίνουν από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό, και που καταλήγουν να μην τους γουστάρει κανένας όταν συνταξιοδοτούνται. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό το σύμπαν που επινόησε ο G. Miller έχει φοβερό ενφδιαφέρον και τα στοιχεία του θα γίνουν αντικείμενο χρήσης και μετά τον θάνατό του,
όμως το prequel του Fury Road είναι κατά τη γνώμη μου ένα κάπως βιαστικό εγχείρημα, που δεν θα μπορούσε κατά την ταπεινή μου γνώμη να ικανοποιήσει όσους αναμέναμε τη συνέχεια του Fury Road που βρήθηκε στις αίθουσες πριν από 9 ολόκληρα χρόνια.