ΑΡΘΡΟ ΚΟΝΤΡΑ. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΛΑΤΙΟΥ 15-12-2022
Το μοναδικό Μουσείο αλατιού βρίσκεται στην Ι.Π. Μεσολογγίου.
Χρήστος Η. Χαλαζιάς
Είναι γνωστό πως ο λαϊκός πολιτισμός εδώ και πολλές δεκαετίες συνεχίζει να βρίσκεται στο περιθώριο, κυρίως από τους κρατικούς θεσμούς που αδιαφορούν να υιοθετήσουν την ελληνική παράδοση, αλλά υποτάσσονται και μιμούνται τον δήθεν εκσυγχρονισμό των κρατών που δεν είχαν παρελθόντα παραδοσιακή ιστορική πολιτιστική ταυτότητα.
Ευτυχώς ακόμη στον αιώνα της καταναλωτικής και ατομικής κοινωνίας, υπάρχουν άνθρωποι που κουβαλούν στους ώμους τους, την κληρονομιά και τις ιστορικές μνήμες της χώρας μας.
Ευτυχώς ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν την παραδοσιακή ιστορική πολιτιστική μας ταυτότητας, με αγωνία, κόπο και υπερηφάνεια προσπαθούν να διασώσουν τον Ελληνισμό, για να θυμηθούν οι μεγάλοι ηλικιακά και να γνωρίσουν την δραστηριότητα και τη δημιουργία των προγόνων τους οι νέοι.
Ένας από τους ελάχιστους γνησίους ευεργέτες, είναι ο Νίκος Κορδόσης, που προστατεύει τα σημαντικά αντικείμενα του πολιτισμού και της παράδοσης μας, όπως συμβαίνει με κάθε συνειδητό άνθρωπο, που διέπετε από ανιδιοτελή, ως ένας γνήσιος οραματιστής.
Αυτές όμως οι θεμελιακές απόψεις της γήινης ύπαρξης του δεν τον οδήγησαν στο να φορέσει παρωπίδες, ώστε να βλέπει μονόπλευρα τα πράγματα και ατομικά. Είναι ανοιχτός. Η ματιά του έχει ευρύτητα. Αυτό συμβαίνει γιατί ο Νίκος Κορδόσης και η σύντροφός του Δέσποινα Κανέλλη, δεν υπήρξε ποτέ ένα ενδιαφέρον τους, αλλά είναι υποστηρικτές του συνόλου του Ελληνισμού και με αγάπη για την πατρίδα του την Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου.
Την δεκαετία του 1980 ίδρυσε το πρώτο Κοινωνικό Ιδιωτικό Πολιτιστικό Οργανισμό με τίτλο «Διέξοδος» Κέντρο Λόγου. Ένας χώρος πολιτισμού όπου οι άνθρωποι που δεν αρκούνται στην καθημερινότητα βρίσκουν διέξοδο, οι καλλιτέχνες βρήκαν τον ιδανικό χώρο για να εκθέτουν τα έργα τους, να οργανώσουν μουσικές εκδηλώσεις, και οι πνευματικοί να εκφράζουν τις ιδέες, το απόσταγμα της γνώσης τους. Στη συνέχεια μετεξελίχτηκε και σε ιστορικό μουσείο που περιλαμβάνει ότι σχετίζεται με την Ι.Π. Μεσολογγίου από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Σε αυτή την πόλη της θλίψης που σιγά – σιγά μαραζώνει.
Το ενδιαφέρον και το μεράκι τους για την λαϊκή παράδοση της Ι.Π. Μεσολογγίου άρχισε το 2007 να υλοποιείται το όνειρο του Νίκου Κορδόση και η σύντροφός του Δέσποινα Κανέλλη, η οποία επιμελήθηκε τη συνολική δομή της λειτουργίας. Η οικογένεια τους, η υποστήριξη του Δήμου, και η έμπρακτη αγάπη των συνεργατών και των φίλων, χωρίς επιδοτήσεις, χωρίς να συμμετέχει σε οποιοιδήποτε ευρωπαϊκό ή εθνικό πρόγραμμα επιδότησης, αλλά μόνο με ψυχή και τις οικονομίες ανακαίνισε το κτίριο που βρίσκεται μέσα στο χώρο της Τουρλίδας. Το μοναδικό μουσείο για την ιστορική διαδρομή του αλατιού, η εκθέσει των εργαλείων με τα οποία το μαζεύουν τον αλάτι, παρουσιάζει το πώς επεξεργάζεται και διαχωρίζεται σε ποιότητα, και είναι το μοναδικό μουσείο στη χώρα μας και ένα από τα ελάχιστα της Ευρώπης.
Σ’ αυτό το μουσείο μπορούμε να μάθουμε όλη την διαδρομή του αλατιού και να αναλογιστούμε για τα αντικείμενα και φωτογραφίες παρουσιάζονται σε χρονική σειρά όλα όσα καθορίζουν την εξέλιξη, των εργαλείων, των μηχανημάτων συγκομιδής, παρακολουθώντας όλη την διαδικασία καλλιέργειας και παραγωγής του αλατιού. Την ιστορία της Άσπρης αλυκής, της αλυκής, της Τουρλίδας, τα διάφορα χρώματα του αλατιού. 1500 σκεύη αλατιέρων από διάφορα κράτη που χρησιμοποιούνται από το 1800 μέχρι σήμερα.
Όλη η ιστορία που εκθέτονται και τα αντικείμενα μέσα στο Μουσείο του αλατιού έχουν γραφεί στο λεύκωμα με τεκμηριωμένα κείμενα περιγράφεις με μεγάλη ακρίβεια όπου αναπληρώνει ένα κενό της παραδοσιακής ιστορικής ταυτότητας του αλατιού.
Τα μουσεία είναι η κιβωτός της παράδοσης του πολιτισμού, το καταφύγιο που διδάσκουν την ιστορία και βοηθάνε με την φαντασία μας να ζούμε το παρελθόν, πως οι πρόγονοι μας ζούσαν, πως εργάζονταν με πια εργαλεία δημιουργούσαν και βελτίωναν τις καλύτερες συνθήκες για τον βίο τους.
Το συναίσθημα που καταλαμβάνει τον επισκέπτη που εισέρχεται στο χώρο του μοναδικού μουσείου της χώρας μας Αλατιού είναι επιβλητικό.
