Εάν υπάρχει ένα φυσικό σκηνικό που μπορεί να αποτελέσει το ιδανικό φόντο της σχέσης της
Άντζελα Γκερέκου με τον
Τόλη Βοσκόπουλο, αυτό είναι, σίγουρα, η
Κέρκυρα. Εκεί, στον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε, η αγαπημένη «γαλανομάτα μάγισσα» του αξέχαστου τραγουδιστή, γράφτηκαν κάποια από τα πιο ευτυχισμένα κεφάλαια της κοινής τους ζωής: τα πρώτα τους καλοκαίρια ως ζευγάρι, πλημμυρισμένα από έρωτα, χρώματα, αρώματα και γεύσεις ιδιαίτερες, το πρώτο Πάσχα με την κόρη τους και πολλές ακόμη στιγμές που χαράχτηκαν ανεξίτηλα στη μνήμη και στις καρδιές τους.
Ορισμένες από αυτές μοιράζεται η Άντζελα Γκερέκου στο βιβλίο της «Γεύσεις και Μνήμες – Από τριάντα Κερκυραϊκές συνταγές της μαμάς», που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες, και αποτελεί, όπως η ίδια σημειώνει με νόημα, «ένα βιβλίο ζεστό μια προσωπική κατάθεση αληθινό, σαν οικογενειακό άλμπουμ, φτιαγμένο με αγάπη, για να μας θυμίσει πως οι γεύσεις που μεγαλώσαμε δεν είναι απλώς φαγητό ,είναι τρόπος να θυμόμαστε ποιοι είμαστε!»
Πράγματι, οι παραδοσιακές κερκυραϊκές συνταγές για το σοφρίτο, την παστιτσάδα, την κερκυραϊκή μαγειρίτσα και το λεμονάτο συνοδεύονται από ιστορίες αληθινές με ανθρώπους αγαπημένους, με πρώτο και καλύτερο τον σύντροφο της ζωής της Τόλη Βοκόπουλο.
Η ίδια περιγράφει στο βιβλίο, με γλαφυρότητα και νοσταλγικό συναίσθημα, στιγμές από το δεύτερο καλοκαίρι που πέρασαν μαζί στην Κέρκυρα και έγραψαν τα τραγούδια για τον κοινό τους δίσκο:
Μέχρι που μια υπέροχη μυρωδιά έρχεται να διακόψει τη δημιουργία και να δώσει τη θέση της στη γευστική απόλαυση: «Οι ώρες περνούν χωρίς να το καταλαβαίνουμε, ο χρόνος μετράει αλλιώς, είμαστε μεθυσμένοι από δημιουργία και συναισθήματα και μόνο η φωνή της μαμάς μάς επαναφέρει στην πραγματικότητα όταν φωνάζει πως είναι ώρα να κάνουμε διάλειμμα για να φάμε το μπιάνκο μας. Το μπιάνκο χρόνια μετά θα γίνει ένα από τα αγαπημένα φαγητά της κορούλας μας. Μπιάνκο σημαίνει λευκό στα ιταλικά, λέω στον Τόλη, γι’ αυτό το ονομάσανε έτσι, για την άσπρη του σάλτσα».
Η Άντζελα Γκερέκου, μάλιστα, αποκαλύπτει, σε αυτή τη διήγηση την τεράστια αδυναμία που είχε στον Τόλη Βοσκόπουλο και τα τραγούδια του πριν καν συναντηθούν, από τότε που ήταν μικρό κορίτσι: «Η μαμά σερβίρει το φαγητό, ο μπαμπάς σκέφτεται ποιο δίσκο να βάλει να παίζει, και μένα το μυαλό μου ταξιδεύει στην πρώτη φορά που άκουσα τη φωνή του Τόλη στο πικάπ του μπαμπά σε ένα δίσκο 33 στροφών. Ο μπαμπάς ήταν ο πρώτος που αγόρασε πικάπ στο χωριό, το έχουμε ακόμα στο σπίτι στο Κοντόκαλι, του άρεσε πολύ η μουσική όπως του άρεσε να μας φροντίζει αγοράζοντάς μας όλα εκείνα που ο ίδιος θεωρούσε πρόοδο. Ήμουν θυμάμαι γύρω στα δώδεκα και η φωνή του Τόλη ακούμπησε αμέσως την ψυχή μου, την ερωτεύτηκα, ήταν τόσο αγνή και καθαρή που με μάγεψε. Από τότε άρχισα να «παρακολουθώ» τη ζωή και την πορεία του. Χαιρόμουν με τη χαρά του και λυπόμουνα με τις λύπες του από μακριά, λες και ήταν ένας δικός μου άνθρωπος. Πού να το φανταστώ πως η ζωή θα τα έφερνε έτσι ώστε ο ένας να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι του άλλου, και πως κάποτε στην αυλή μας στην Κέρκυρα θα γράφαμε ο ένας πλάι στον άλλο τα δικά μας τραγούδια. Και κάπως έτσι γεννήθηκε το δικό μας cd με τίτλο «Η Νύχτα Γέμισε με Φως», τον Αύγουστο του 1999».
