Η κριτική που ασκεί στην κυβέρνηση, με άρθρο του στα «Νέα» υπό τον τίτλο «Πού πάμε;» ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς δεν είναι ούτε πρωτόγνωρη ούτε αντιβαίνει στην πραγματικότητα.
Πρόκειται για μήνυμα το οποίο ευλόγως βρίσκει αποδέκτες τόσο στο παραδοσιακό ακροατήριο της ΝΔ, όσο και δεξιότερα αυτής, εκεί όπου σήμερα βρίσκει καταφύγιο περί το 20% του εκλογικού σώματος, βάσει της πλειονότητας των δημοσκοπήσεων.
«Δεν είναι πια κυβέρνηση της ΝΔ – είναι κυβέρνηση Μητσοτάκη.» Η φράση που περίμεναν οι μισοί να διαβάσουν εδώ και μήνες. Κι οι άλλοι μισοί να την ξορκίσουν. Ο Σαμαράς, με μια πρόταση, ξηλώνει τον κομματικό ιστό και ρίχνει τον Πρωθυπουργό στην πολιτική του απομόνωση.
Ούτως ή άλλως, ο πρώην πρωθυπουργός έχει ήδη αποπεμφθεί από τις τάξεις της ΝΔ, με πρωτοβουλία του νυν πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, και θεωρητικά θα μπορούσε να ηγηθεί ενός έτερου πολιτικού εγχειρήματος, κάτι για το οποίο ο ίδιος τηρεί σιγή έως τώρα, περιοριζόμενος στην άσκηση κριτικής προς την κυβέρνηση. Κυρίως επί ζητημάτων εξωτερικής πολιτικής, αλλά και ευρύτερα.
H τελευταία παρέμβαση Σαμαρά θα μπορούσε να ερμηνευτεί και ως προπομπός μιας πολιτικής πρωτοβουλίας αυτού του είδους. Σε περίπτωση υλοποίησής της δε, τότε ο στόχος της ΝΔ περί αυτοδυναμίας ευλόγως απομακρύνεται. Όμως, ακόμη δεν είμαστε εκεί.
Ο «πυρήνας» της τελευταίας παρέμβασης Σαμαρά αφορούσε τα εθνικά ζητήματα και την πλήρη αποδυνάμωση της εξωτερικής πολιτικής που ασκεί η κυβέρνηση. Εν πολλοίς, οι παρατηρήσεις του δεν απέχουν από την πραγματικότητα και είναι βέβαιο ότι θα βρουν ευήκοα ώτα ακόμη και εντός της παράταξης ή και του στενότερου κομματικού προσδιορισμού της.
Από τη διαλλακτική στάση που τήρησε ο πρωθυπουργός κατά τη συνάντησή του με τον Γερμανό καγκελάριο Φ. Μερτς για το ζήτημα του ρόλου της Τουρκίας στον επανεξοπλισμό της Ευρώπης έως το μεταναστευτικό και το θέμα των επανεισδοχών χιλιάδων παράνομων μεταναστών από τη Γερμανία, η στάση που τήρησε η κυβέρνηση απέχει εκείνων που θα ανέμενε το παραδοσιακό ακροατήριο της ΝΔ.
Όπως, αντίστοιχα, απέχουν και όσα διαδραματίστηκαν το τελευταίο διάστημα σε ό,τι αφορά το Σκοπιανό ζήτημα ή την ενεργειακή συμφωνία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, η οποία, όπως λέγει ο κ. Σαμαράς, εγκαταλείφθηκε προσωρινά από τη χώρα μας.
Με άλλα λόγια, η τελευταία παρέμβαση Σαμαρά υπήρξε στοχευμένη, τόσο ως προς το κοινό της, όσο και ως προς τη θεματολογία της. Θα υπέθετε βάσιμα δε κανείς ότι αποσκοπεί και σε αποτελέσματα…
