Πίσω από τις γραμμές, διάβαζε κανείς συχνά τον εξής παράδοξο χρησμό:
«Που πας ρέ Καραμήτρο για ευρωεκλογές:
- – χωρίς έναν Φίλη να επεξηγεί τα μειονοτικά,
- – χωρίς έναν Παπαδημούλη να κατεδαφίζει φράκτες,
- – χωρίς έναν Τσακαλώτο να μελετά «εναλλακτικά νομίσματα»,
- – χωρίς έναν Κατρούγκαλο να θυμίζει το νομοθετικό του έργο
- – και πάνω από όλα, χωρίς 5.000 αποχωρήσαντες, δοκιμασμένους στο face control.
Μόνο με θαύμα, ισχυρίζονταν οι αριστερές Πυθίες, θα πιάσει ο κολοβός ΣΥΡΙΖΑ/Κασσελάκη το ποσοστό του Ιουνίου (το θεσπέσιον κι ιστορικόν 17,8%)!
Γελάει καλύτερα, όποιος γελάει τελευταίος ωστόσο είναι κατανοητή η επιμονή τινών σε τέτοιο καταστροφολογικό σενάριο. Δυσκολεύονται να αποδεχθούν ότι λειτουργούσαν ως βαρίδια στον ΣΥΡΙΖΑ κι ότι χωρίς αυτούς αντι για κάποιο σύνδρομο στέρησης το κόμμα εμφανίζει άκρα δημοσκοπική υγεία.
Η εσω-αντιπολίτευση, η αειθαλής
Ενώ η λογική προσδιόριζε την μητέρα των μαχών μετεκλογικά, επήλθε σύγκρουση στο 4ο συνέδριο. Αλλιώς όμως το περίμεναν κι αλλιώς βγήκε, όπως έδειξαν τα ευρήματα των δημοσκοπικών μετρήσεων.
Από τότε άρχισε σταδιακά να ανεβαίνει ο πήχης της επιτυχίας για τον κ. Κασσελάκη.
– Οι προσυνεδριακές προγνώσεις των φιλοκυβερνητικών εντύπων πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μονοψήφιος, πως ο Κασσελάκης βλέπει ήδη την πλάτη Κουτσούμπα και Βελόπουλου κι ότι δίνει μια σκληρή μάχη με τον Νατσιό για την 5η θέση, αναθεωρήθηκαν ασμένως.
- – Στο συνέδριο θεωρήθηκε ως ένα ουδέτερο ποσοστό ευστάθειας/μη πτώσης το αποτέλεσμα όπου το άθροισμα των θραυσμάτων, θα έφθανε το 17,8%. Ήγουν για τον ΣΥΡΙΖΑ περίπου 13,5%, δεδομένων των δημοσκοπικών ενδείξεων για τους ομόσταυλους ΝεΑρ και ΚΟΣΜΟ.
- – Λίγο μετά προστέθηκε στη συζήτηση ως φόβητρο ο κ. Νίκος Ανδρουλάκης, που ω τι όνειδος, είχε προσπεράσει! Ήταν μια ταυτολογία, δεδομένου ότι έναν ΣΥΡΙΖΑ του 13,5% ήταν απολύτως λογικό να τον έχει προσπεράσει το ΠΑΣΟΚ. Αν όμως η προφητεία αυτή επιβεβαιωνόταν,έλεγαν οι βαρύγδουπες αναλύσεις, θα ήταν το οριστικό τέλος για την νέα ηγεσία.
- – Ενώ όμως ο Κασσελάκης παρήλαυνε ως φαντάρος στην Θήβα, οι μετρήσεις ομοφώνησαν ότι το ΠΑΣΟΚ έμεινε πλέον τρίτο. Μα ποιος δίνει σημασία στο γερο-ΠΑΣΟΚ, πετάχτηκαν αμέσως και κάπως λαχανιασμένοι, οι ίδιοι άνθρωποι. Ο δικός μας πήχης είναι ακατέβατα το ποσοστό του Τσίπρα 17,8%! Εμφανώς ασταθής αυτός ο πήχης αλλά ας είναι…
- – Χάρη στον Αγιο Τσελίκη το ανοδικό δημοσκοπικό φαινόμενο συνεχίστηκε, οπότε δεν άργησαν οι δοκησίσοφοι να σκεφτούν ότι και το 17,8% είναι ένα αποτυχημένο ποσοστό, απόδειξη δε τούτου ότι ο κ. Τσίπρας με τόσο ακριβώς παραιτήθηκε, άρα σκέφτηκαν οι αριστοτελικής λογικής αναλυτές, με τόσο θα πρέπει κι ο Κασσελάκης να παραιτηθεί!
- – Αγανάκτησε επιτέλους το φιλοθεάμον κοινό με την κολοκυθιά κι αναφώνησε:
Ε, πες μας πόσο να κάνει επιτέλους, ρε θείο;
Ε, ας κάνει είκοσι plus, να τα κάνει πάνω του ο Κυριάκος του Κωστή, ήρθε κιμπάρικη η απάντηση!
– Προσωπικά, να ξέρετε ότι δεν συμβιβάζομαι με τίποτε λιγότερο από το 62% του δημοψηφίσματος του 2015. Ωστόσο κατέστη πλέον φανερό ότι σε αυτή την κολοκυθιά ό,τι κι αν φέρει ο ουρανοκατέβατος, ό,τι κι αν δείξουν οι δημοσκοπήσεις, ό,τι κι αν διδάξει η τύχη των 5.000 διακεκριμένων της ιντελιγκέντσιας που όλοι μαζί υπολείπονται της Ζωής.. η άλλη ζωή δείχνει πως οι πηχολογούντες περιμένουν στη γωνία τον Κασσελάκη με το επιχείρημα ότι στην κάλπη θα διαψευστεί ως δυνητική απειλή σε βάρος του Μητσοτάκη…
Η τελευταία version λέει πως ό,τι και αν πάρει στο κουτί ο Κασσελάκης, από Δευτέρα θα πρέπει να παραμερίσει γιατί δεν έχει και τόσο καλή χημεία με τον κ. Ανδρουλάκη κι αποκλείεται ποτέ να ενωθεί η κεντροαριστερά, όσο παραμένει παρών. Ξεχνούν οι αναλυτές τι έλεγαν όταν «διαλεγόταν» ο Τσίπρας του 32% με τον Ανδρουλάκη του 8%.
Το πιο κουφό όμως το κρατάνε για το τέλος. Σκεφτείτε, σου λένε, πόσο καλύτερα θα πηγαίναμε αν δεν έπαιζε ο Στέφανος το σύστημα «one man show»! Είναι, δεδομένων των απόψεων τους, συγκινητική η αφοσίωση στην ευημερία του κόμματος.
Το σενάριο ότι από Δευτέρα θα έχουμε εξελίξεις στην Κεντροαριστερά, στον δρόμο που χάραξε η λεγόμενη εκδήλωση Τεμπονέρα, είναι αδιαπραγμάτευτο κι έχουν ραφτεί ήδη κοστούμια! Όλα αυτά σε απόλυτη αντίθεση με το επιτυχημένο μοντέλο Δούκα της δυναμικής συνέργειας, όπου ένας «λιμός» τρίτος υποστήριξε τον επίσης «λιμό» δεύτερο αλλά το αποτέλεσμα υπερέβη κατά πολύ το αλγεβρικό άθροισμα. Ορθά δεν αναζητήθηκε τότε κάποιος τρίτος, κάποιος ελπιδοφόρος άσχετος. Ουδεμία σχέση λοιπόν τα θρυλούμενα με το μοντέλο Δούκα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το «σενάριο» βρίσκει κατ’ ανάγκην αντίθετο τον κ. Δούκα…
* Μέλος της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ , πρώην Βουλευτής
