Σαφώς υπάρχει διαφορετικός τρόπος με τον οποίο η Κωνσταντοπούλου και η Λατινοπούλου προσεγγίζουν το έγκλημα στα Τέμπη.
Για την ακρίβεια, οι δρόμοι που επιλέγουν δεν είναι απλώς διαφορετικοί, αλλά αντίθετοι. Και οι δύο όμως μέχρι τώρα οδηγούν σε πολιτικά κέρδη.
Η στρατηγική τη Ζωής Κωνσταντοπούλου είναι προφανής.
Επιχειρεί να μετατρέψει το κόμμα της στην κατεξοχήν πολιτική έκφραση του λαϊκού αιτήματος για δικαιοσύνη. Η Κωνσταντοπούλου στο θέμα των Τεμπών παίζει στο «γήπεδό της» τόσο ως νομικός όσο και ως πολιτικός που ανέκαθεν είχε ψηλά στην ατζέντα της τις παραβιάσεις της νομιμότητας από το πολιτικό σύστημα. Απέναντι στην κυβέρνηση υιοθετεί τους πιο υψηλούς τόνους. Σε πρόσφατη επιστολή της στον Πρόεδρο της Βουλής υποστηρίζει ότι η εκλογή Τασούλα «συνιστά βαρύτατα αντιθεσμική και αντιδημοκρατική επιλογή, η οποία αντιστρατεύεται την Συνταγματική επιταγή και την κοινωνική απαίτηση για Διαφάνεια και Δικαιοσύνη». Ταυτόχρονα, στρέφει τα βέλη της και στην ηγεσίας της Δικαιοσύνης. Αναφερόμενη στην απάντηση της προέδρου του Αρείου Πάγου Ιωάννας Κλάπα στη Μαρία Καρυστιανού, η Κωνσταντοπούλου δήλωσε ότι η «αντιθεσμική παρέμβαση της διορισμένης από την Κυβέρνηση Προέδρου του Αρείου Πάγου προκάλεσε αλγεινή εντύπωση και αποδεικνύει την επιδιωκόμενη κατάργηση της διάκρισης των εξουσιών».
Αυτή η γραμμή διανθίζεται με κοινοβουλευτικό «ακτιβισμό» (ή κατά άλλους, «σόου στη Βουλή») και υποστηρίζεται από μια αξιοσημείωτη παρουσία στο TikTok.
Πρέπει επίσης να υπογραμμιστεί ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου υιοθετεί για το κόμμα της τον χαρακτηρισμό «αντισυστημικό», παρόλο που επιλογές της όπως η υπερψήφιση των λεγόμενων «Ωνάσειων σχολείων» δύσκολα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ριζοσπαστικές.
«Φιλική» προς τη ΝΔ
Έντονη παρουσία στο ΤικΤοκ έχει και η Αφροδίτη Λατινοπούλου. Αλλά οι ομοιότητές της με την Ζωή Κωνσταντοπούλου σταματούν εδώ. Η ακροδεξιά πολιτικός που έχει διακριθεί για τις ρατσιστικές τοποθετήσεις της, στο ζήτημα των Τεμπών κρατάει μια ιδιαίτερα ήπια στάση. Η Λατινοπούλου κατηγορεί τον πρωθυπουργό για «τραγικούς χειρισμούς» και «άστοχες δηλώσεις», αλλά όχι για συγκάλυψη. Λέει επίσης ότι «κακώς έκανε τον πραγματογνώμονα» και «κακώς κατέβασε στις εκλογές τον Καραμανλή». Την ίδια στιγμή δηλώνει ότι «παραμένει θεσμική» (επομένως όχι… «αντισυστημική), ενώ εμμέσως κατηγορεί τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης ότι γίνονται «κοράκια» προς άγρα ψήφων.
Το αποκορύφωμα της «φιλικής» προς τη ΝΔ τακτικής της Λατινοπούλου ήταν η στάση της στην Ευρωβουλή, όπου ψήφισε μαζί με τους ευρωβουλευτές του κυβερνώντος κόμματος για να μη συζητηθούν τα Τέμπη. Δικαιολόγησε τη στάση της λέγοντας ότι δεν ήθελε «οι ακροαριστεροί, μαζί με τους αριστερούς και τους σοσιαλδημοκράτες να σκυλεύσουν τη χώρα μου και να εργαλειοποιήσουν τα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών». Ο Άδωνις θα τα έλεγε πιο «στρογγυλεμένα»…
Είναι προφανές ότι η «ηπιότητα» της Λατινοπούλου απορρέει από τη φιλοδοξία της να γίνει κυβερνητική εταίρος της ΝΔ.
Διαφορετικοί τύποι δυσαρέσκειας
Το γεγονός ότι έχουν επιτυχία τόσο η «σκληρή» γραμμή Κωνσταντοπούλου όσο και η «ήπια» της Λατινοπούλου δείχνει ότι η δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση έχει διαφορετικές εντάσεις και διαφορετικούς ιδεολογικούς χρωματισμούς. Επομένως, δεν μπορεί να τσουβαλιαστεί στο κλισέ της «αντισυστημικής οργής».
Το γεγονός ότι η δυσαρέσκεια για τα Τέμπη έχει πολλές ταχύτητες, δείχνει ότι το Μαξίμου χάνει από παντού. Ταυτόχρονα, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο της ανασυγκρότησης της Δεξιάς με τη βοήθεια «φίλιων» δυνάμεων. Ορισμένες φορές πρέπει να αλλάξουν όλα για να μην αλλάξει τίποτα.
