Συνέντευξη στη ΣΟΦΙΑ ΛΙΑΚΟΥ για την Κυριακάτικη Kontranews
Αιφνιδιασμό των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων στην εισβολή τους στην Ουκρανία βλέπει ο Βουλευτής Κέρκυρας της Νέας Δημοκρατίας και αρχιπλοίαρχος Πολεμικού Ναυτικού ε.α. Στέφανος Γκίκας. Εκτιμά ότι η Ρωσία δεν περίμενε τέτοια εξέλιξη αλλά υποτίμησε τον αντίπαλο, κάτι που αποτελεί στρατηγικό λάθος. Σύμφωνα με τον κύριο Γκίκα η παρούσα κατάσταση έχει αλλάξει και τα δεδομένα στη διπλωματία καθώς, όπως σημειώνει, η ρωσική εισβολή είχε ως συνέπεια τη συσπείρωση της Δύσης. Η Ε.Ε. υπογραμμίζει, επιτέλους συνειδητοποίησε πόσο σημαντικό είναι να διαθέτει στρατηγική αυτονομία και να λειτουργεί συμπληρωματικά με το ΝΑΤΟ.
Γιατί πιστεύετε ότι συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία; Περίμενε η Ρωσία κάτι τέτοιο;
Είναι πολύ δύσκολο για τον Πούτιν να κάνει τώρα πίσω. Θα ήταν η πολιτική του αυτοκτονία και όχι μόνον… Δεν νομίζω ότι περίμενε τέτοια εξέλιξη η Ρωσία. Ήταν γνωστό ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας υπολείπονταν σημαντικά σε μέσα και δυνατότητες των ρωσικών. Επίσης, παρά την τεράστια ανάπτυξη των ρωσικών δυνάμεων στα σύνορα, πολλοί πίστευαν ότι η διπλωματία θα νικούσε, γι’ αυτό άλλωστε και η σοβαρή αμυντική ενίσχυση της Ουκρανίας από την Δύση ήλθε μετά την εισβολή. Αυτές οι συνθήκες δημιούργησαν την
εντύπωση, ότι η κατάληψη του Κιέβου και των μεγάλων πόλεων της Ανατολικής Ουκρανίας και των λιμένων της, θα πραγματοποιούταν εντός ολίγων ημερών. Ωστόσο συμπληρώσαμε έναν μήνα από την έναρξη του πολέμου και καταγράφονται σημαντικές αστοχίες από τις ρωσικές Ενοπλες Δυνάμεις. Καταρχάς υποτίμησαν τον αντίπαλο που αποτελεί στρατηγικό λάθος. Έπειτα, υπάρχουν προβλήματα στην Διοικητική Μέριμνα, στον ανεφοδιασμό δηλαδή των στρατευμάτων, στον συντονισμό, στην διοίκηση και στον έλεγχο και φυσικά στο ηθικό αφού οι νεκροί Ρώσοι στρατιώτες ξεπερνούν τις 7.000 κατά μετριοπαθείς υπολογισμούς.
Παράλληλα βλέπουμε ότι οι Ουκρανοί προβάλλουν μία λυσσαλέα αντίσταση, την οποία ομολογουμένως δεν ανέμενε κανείς. Ο Πούτιν δημιούργησε «εθνική συνείδηση» ακόμη και στους συμπαθούντες την Ρωσία Ουκρανούς και όλοι ενωμένοι υπερασπίζονται τώρα με σθένος την πατρίδα τους. Είναι ωστόσο δεδομένο ότι παρά το σημαντικό αμυντικό υλικό που λαμβάνει η Ουκρανία από την Δύση, οι ρωσικές δυνάμεις είναι σαφώς υπέρτερες. Για αυτό θεωρώ ότι αν δεν επικρατήσει η Διπλωματία και δεν τερματιστούν άμεσα οι επιχειρήσεις, η Ρωσία θα επιτύχει –έστω και με την «συνταγή ισοπέδωσης αλά-Γκρόσνι»– τους αντικειμενικούς της σκοπούς, δηλαδή τον έλεγχο της ανατολικής Ουκρανίας και τον αποκλεισμό της χώρας από την Αζοφική και την Μαύρη Θάλασσα.
Εκτιμάτε ότι πρόκειται για ένα νέο Ψυχρό Πόλεμο που αναθερμαίνει και τον κίνδυνο θερμού επεισοδίου;
Η ρωσική εισβολή άλλαξε δραματικά την παγκόσμια Αρχιτεκτονική Ασφαλείας και τον τρόπο που «διαβάζουμε» τα δεδομένα στην Ευρώπη και στη Δύση γενικότερα. Η παρούσα κατάσταση θυμίζει όντως την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, αν και αυτή η Ρωσία, δεν έχει την επιρροή της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης. Η ρωσική εισβολή είχε όμως
ως συνέπεια και την συσπείρωση της Δύσης. Η ΕΕ συνειδητοποίησε επιτέλους πόσο σημαντικό είναι να διαθέτει στρατηγική αυτονομία και να λειτουργεί συμπληρωματικά με το ΝΑΤΟ. Να τονίσω εδώ ότι η νέα κοινή Ευρωπαϊκή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Άμυνας, ξεκίνησε με την έγκριση, την περασμένη εβδομάδα, της «Στρατηγικής Πυξίδας», ενός σχεδίου δράσης δηλαδή, για μία ισχυρότερη πολιτική Ασφαλείας και Αμυνας της
ΕΕ έως το 2030. Σαφώς λοιπόν και ο νέος «Ψυχρός Πόλεμος» εγκυμονεί κινδύνους. Μην ξεχνάμε ότι τόσο η Ρωσία όσο και οι ΗΠΑ είναι πυρηνικές δυνάμεις, που ναι μεν τα πυρηνικά δρουν αποτρεπτικά, όμως δεν επιτρέπεται ο εφησυχασμός.
Ποια βλέπετε να είναι τα σχέδια της Αμερικής σε αυτή την Ρώσοουκρανική κρίση;
Οι ΗΠΑ κατά την εκτίμησή μου, ακολουθούν μια στρατηγική τεσσάρων αξόνων. Πρώτον, επιδιώκουν τον οικονομικό στραγγαλισμό της Ρωσίας. Το αποδεικνύουν εξάλλου οι πολύ
αυστηρές κυρώσεις που έχουν επιβληθεί και οι οποίες συνεχώς εμπλουτίζονται. Κατά δεύτερον, είναι φανερό ότι οι ΗΠΑ θα συνδράμουν ποικιλοτρόπως την ΕΕ ώστε να απεξαρτηθεί ενεργειακά το συντομότερο από την Ρωσία. Τρίτον, θα συνεχίσουν να παρέχουν στην Ουκρανία πολύτιμη στρατιωτική βοήθεια, όπως, αντιαρματικά και αντιαεροπορικά
όπλα, μη επανδρωμένα αεροσκάφη, πυρομαχικά και πολλά άλλα. Τέταρτον, θεωρώ ότι ο Μπάιντεν θα συνεχίσει να ενισχύει με στρατιώτες, μέσα και δυνατότητες, τις ανατολικές χώρες του ΝΑΤΟ, παρά τις όποιες ρωσικές αντιδράσεις. Και φυσικά αν υπάρξει οποιαδήποτε «παρέμβαση» της Ρωσίας σε χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, η αντίδραση των ΗΠΑ και της Συμμαχίας θα είναι άμεση, δυναμική και καταλυτική!
Το ΝΑΤΟ επιβάλλεται να πάρει πιο ουσιαστικές αποφάσεις;
Το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να κάνει τίποτε περισσότερο σε σχέση με την Ουκρανία, γιατί θα διακινδυνεύαμε σοβαρά να εμπλακούμε σε έναν Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αν όμως η Ουκρανία αποτελούσε κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ, τότε θα είχε ενεργοποιηθεί προ πολλού το Άρθρο 5 της Συμμαχίας και οι ΝΑΤΟϊκές χώρες θα μπαίναμε αυτοδικαίως στον πόλεμο. Η Συμμαχία παρεμβαίνει λοιπόν μόνο σε περίπτωση που απειλείται η εδαφική ακεραιότητα ενός κράτους-μέλους. Καθώς η Ουκρανία δεν ανήκει στην Συμμαχία, το ΝΑΤΟ δεν υποχρεούται και δεν θα ήταν και φρόνιμο να αναμειχθεί με στρατεύματα σε αυτό τον πόλεμο.
Τι στάση θα έπρεπε να κρατήσει η Ελλάδα σε αυτό το σκηνικό πολέμου;
Η Ελλάδα κρατά μία καθαρή στάση. Είναι κράτος-μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, ενώ βασική και διαχρονική αρχή της εξωτερικής της πολιτικής, αποτελούσε και αποτελεί, ο απόλυτος σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών, καθώς και των κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών, που πηγάζουν από αυτές. Συνεπώς, η χώρα μας δεν θα μπορούσε παρά να συνταχθεί από την πρώτη στιγμή, και με τον πιο εμφατικό τρόπο, με τους εταίρους μας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, καταδικάζοντας απερίφραστα την προκλητική καταπάτηση του Διεθνούς Δικαίου και της Χάρτας του ΟΗΕ από την Ρωσία και στηρίζοντας τις δέσμες κυρώσεων. Εκτός από ανθρωπιστικό υλικό προχωρήσαμε και στην αποστολή στρατιωτικής βοήθειας. Παρότι συμβολική, πέρασε το μήνυμα ότι ο αναθεωρητισμός τον 21ο αιώνα δεν μπορεί να γίνει ανεκτός, από όπου και αν προέρχεται. Στηρίζουμε λοιπόν εμπράκτως το δικαίωμα της Ουκρανίας στην υπεράσπιση της κυριαρχίας και της εδαφικής της ακεραιότητας.
