«Πριν από κάθε άλλη αναφορά οφείλω να τονίσω -εκφράζοντας, είμαι βέβαιος, όλους μας- ότι συμπάσχουμε, ειλικρινώς και στο ακέραιο, με τους Συνανθρώπους μας στην ευρύτερη Θεσσαλία βιώνοντας μαζί τους το ανείπωτο δράμα τους. Και ευχόμαστε να τελειώσει, το συντομότερο δυνατό και με τις λιγότερες απώλειες, η νέα αυτή τραγωδία. Η μη αναβολή της σημερινής εκδήλωσης, λόγω της δραματικής αυτής κατάστασης, οφείλεται στο ότι δεν συνδέεται, σε καμμιά περίπτωση, με οιασδήποτε μορφής «διασκέδαση» αλλά είναι αφιερωμένη, και δη αποκλειστικώς, στο μείζον Εθνικό Θέμα της πιστής εφαρμογής της Συνθήκης της Λωζάνης και στην απερίφραστη καταδίκη της Τουρκίας για την ωμή παραβίασή της, διαχρονικώς. Παραβίαση, η οποία κατέληξε ως και στον «αποδεκατισμό» της πάλαι ποτέ κραταιάς Ελληνικής Μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη που, δυστυχώς, αποτελεί βάρβαρη συνέχεια και προέκταση της στυγερής Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.
Α. Επανερχόμενος στο θέμα της ομιλίας μου επισημαίνω, προκαταρκτικώς, ότι η Τουρκία συμπεριφέρεται, ιδίως τα τελευταία τρία χρόνια, ως Χώρα που παραβιάζει -εσκεμμένα και κατά συρροήν- με τρόπο εξοφθάλμως προκλητικό το Διεθνές Δίκαιο εν γένει. Τούτο ισχύει πολύ περισσότερο σε ό,τι αφορά τις σχέσεις της με την Ελλάδα για πλειάδα θεμάτων, κυρίως δε σε ό,τι αφορά την ωμή παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάνης κατ’ εξοχήν για τις Μειονότητες, όπως προκύπτει και από τις τελευταίες ιταμές δηλώσεις του ΥΠΕΞ της Τουρκίας -και μάλιστα ενώπιον του Έλληνα Ομολόγου του- στην Άγκυρα, την 5η Σεπτεμβρίου 2023. Στο σημείο αυτό διευκρινίζεται, ευθύς εξ αρχής, ότι το σημαντικότερο επίτευγμα του Ελευθερίου Βενιζέλου ήταν εκείνες οι ρυθμίσεις της Συνθήκης της Λωζάνης, οι οποίες καθορίζουν ότι η μεν Μειονότητα στην Ελλάδα είναι Θρησκευτική, ήτοι Μουσουλμανική, ενώ η Μειονότητα στην Τουρκία είναι Εθνική, ήτοι Ελληνική. Και με δεδομένο ότι, όπως η Ελλάδα -και όχι μόνο- έχει καταστήσει urbi et orbi σαφές, από την ίδια την νομική φύση της η Συνθήκη της Λωζάνης δεν καταργείται ούτε αναθεωρείται, περαιτέρω συνάγεται, με σαφήνεια, πως οι διατάξεις της ισχύουν και θα ισχύουν, στο ακέραιο, μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών, άρα και έναντι της Τουρκίας. Αυτή δε η διαρκής και αδιάλειπτη ισχύς της Συνθήκης της Λωζάνης επιτρέπει, ανά πάσα στιγμή, να κριθούν αλλά και να συγκριθούν, αντιστοίχως, η στάση της Ελλάδας καθώς και η στάση της Τουρκίας ως προς την εφαρμογή της, από την έναρξη της ισχύος της έως σήμερα.
- Της Συνθήκης της Λωζάνης προηγήθηκε, πάντοτε στο πλαίσιο της κατά τ’ ανωτέρω Συνδιάσκεψης της Λωζάνης, η Σύμβαση περί ανταλλαγής των Ελληνικών και Τουρκικών πληθυσμών -μετά του σχετικού Πρωτοκόλλου- η οποία υπογράφηκε, μεταξύ της Ελληνικής Κυβέρνησης και της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας, την 30ή Ιανουαρίου 1923. Κρίσιμες, ως προς το ζήτημα των Μειονοτήτων στην Ελλάδα και στην Τουρκία, είναι οι διατάξεις της ως άνω Σύμβασης που εμπεριέχονται στα άρθρα:
