Της ΑΝΝΕΤΑΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑ για την Κυριακάτικη Kontranews
ΠΥΚΝΏΝΟΥΝ τα ρεπορτάζ σύμφωνα με τα οποία εντείνονται οι πιέσεις προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη να προσφύγει σε εκλογές το φθινόπωρο.
Ο ίδιος φέρεται να μην το έχει ακόμα αποφασίσει, γνωρίζει ωστόσο καλά πως κάθε μέρα που περνάει δυσχεραίνει, για τη ΝΔ, το περιβάλλον μέσα στο οποίο θα διεξαχθεί η επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Με την ακρίβεια να χτυπάει κόκκινο και να πλήττει τη συντριπτική πλειονότητα των νοικοκυριών, με νωπές τις επιπτώσεις από την κακή διαχείριση της πανδημίας –η οποία παρά το καθησυχαστικό κυβερνητικό αφήγημα, είναι ακόμη εδώ– με την αδιανόητη, ιδιάζουσα εμπλοκή της χώρας μας σε έναν πόλεμο (Ρωσίας – Ουκρανίας) που ούτως ή άλλως ανατρέπει σταθερές, και με την ανασφάλεια να αναδεικνύεται ως το κυρίαρχο συναίσθημα των πολιτών, οι επιτελείς του Μεγάρου Μαξίμου γνωρίζουν
καλά πως η έντονη δυσφορία που παρατηρείται πια στις τάξεις και των δικών της ψηφοφόρων, δεν είναι εύκολο να κατευναστεί.
Όποτε λοιπόν και αν οδηγηθούμε στις κάλπες, είναι σαφές πως έχουμε ήδη μπει σε προεκλογικούς ρυθμούς. Με αυτή την παραδοχή κατά νου, έχει σημασία να κατανοήσουμε πως
η ασκούμενη κυβερνητική πολιτική – η πολιτική της έντασης και της καταστολής, της εξυπηρέτησης ημετέρων, του απόλυτου σχεδόν ελέγχου της ενημέρωσης, της ιδιοκτησιακής αντίληψης
για το κράτος – εντάσσεται σε ένα καλά δουλεμένο σχέδιο το οποίο η ΝΔ υπηρετεί μέχρι κεραίας.
Ακόμη και τα λάθη, οι αστοχίες, οι καθυστερήσεις και οι παραλείψεις, εξυπηρετούν αυτό ακριβώς : το πολιτικό της πρόγραμμα και τους στρατηγικούς της στόχους, από τα οποία δεν παρεκκλίνει ούτε στο ελάχιστο. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και τώρα, μέσα σε αυτές τις συνθήκες της πολυεπίπεδης κρίσης –και έχοντας εφαρμόσει το δόγμα του σοκ σε μια σειρά από τομείς εξακολουθεί– να οραματίζεται και να σχεδιάζει το λιγότερο, πολύ λιγότερο, σχεδόν ανύπαρκτο κράτος. Την ίδια ώρα που με τη συνεχή επίκληση της ατομικής ευθύνης και τη συνεχή απεύθυνση στο θυμικό των ψηφοφόρων της, αφενός αποπολιτικοποιεί το διάλογο και αφετέρου μεταδίδει, σε απευθείας σύνδεση, το σύνθημα: «όλοι μόνοι τους στην κρίση». Και φυσικά, δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι αυτή τη στιγμή, στο τιμόνι του υπουργείου Εσωτερικών –άρα και αυτός που θα προετοιμάσει τον κρατικό μηχανισμό για τις εκλογές– βρίσκεται ο άνθρωπος (Μάκης Βορίδης) που τριάμισι χρόνια πριν έλεγε ευθαρσώς πως «πρέπει να υπάρξει στρατηγική ήττα των ιδεών της Αριστεράς για να μην ξαναβρεθεί στην εξουσία με οποιαδήποτε μορφή της» και πως «ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να κάνει παρεμβάσεις στο κράτος και στους θεσμούς για να μην ξαναέρθει η Αριστερά στην εξουσία, γιατί οι ιδέες της είναι ελαττωματικές».
Σε αυτή λοιπόν ακριβώς τη συγκυρία, σε ένα κλίμα φόβου και συλλογικής παραίτησης που η κυβέρνηση επιχειρεί να εγκαθιδρύσει, η ευθύνη της Αριστεράς –και του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ειδικότερα– είναι ιδιαιτέρως κρίσιμη. Ένα σχέδιο δημιουργίας ευρύτατων δικτύων κοινωνικής προστασίας που να αφορούν την υγεία, το εισόδημα, την εκπαίδευση, τη στέγη, την πρόσβαση στη τεχνολογία –σχέδιο που δεν μπορεί παρά να φέρει την υπογραφή της– οφείλει να αποτελέσει πρώτη προτεραιότητα. Με θέσεις διαυγείς, ξεκάθαρες, με σαφές ιδεολογικό πρόσημο, που θα αποτελέσουν το αντίβαρο στην ταξική αναλγησία της Δεξιάς.
Ναι, η πολιτική της ΝΔ είναι καταστροφική.
Μόνο που η αναγκαία ανατροπή της δεν θα έρθει μέσα από τη λογική του «ώριμου φρούτου» ή ομνύοντας στο «μη χείρον βέλτιστον». Το 2022 δεν είναι 1981 και το «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά», δεν αρκεί. Οφείλουμε να δώσουμε ελπίδα, διέξοδο και να εμπνεύσουμε και πάλι. Έχει μεγάλη σημασία η κοινωνία, βγαίνοντας από την κρίση, να μην έχει συνηθίσει στην αποφορά του αυταρχισμού και σε αυτή την οσμή σήψης και παρακμής, να μην της έχει γίνει η ανοχή δεύτερη φύση. Κι αυτό είναι ευθύνη όλων μας. Ευθύνη μιας ισχυρής και αποτελεσματικής –στο πεδίο της ταξικής πάλης– Αριστεράς, όχι ενσωματωμένης και άρα «ακίνδυνης».
Μιας Αριστεράς μακριά από καταδικασμένα μοντέλα του παρελθόντος, ικανή να αποτελέσει το ανάχωμα στον ακροδεξιό κίνδυνο που καραδοκεί πάντα, ειδικά σε συνθήκες κρίσης. Μιας Αριστεράς η οποία οφείλει με θέσεις και προτάσεις, ευαισθησία και ενσυναίσθηση, αλληλεγγύη και συλλογικότητα, να αποδείξει πως μπορεί η κοινωνία να βασιστεί πάνω της.
* Μέλος Πολιτικής Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ-Π
