Γράφει στην Κυριακάτικη Kontra News η ΕΛΕΝΗ ΣΠΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, Δημοσιογράφος, ΕΣΗΕΑ
τ. Πρόεδρος ΕΔΟΕΑΠ.
ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΝΑΣ ΦΑΗΛΟΣ ΚΙ ΕΝΑΣ ΤΖΗΜΕΡΟΣ
Δύο πονηροί πολιτευτές , που λέει και ο Σαββόπουλος, έχουν βγει στη γύρα για ψηφαλάκια. Γνωστοί και οι δύο για τις ακροδεξιές θέσεις τους, αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά πως με παλιό σαμάρι ,καινούργια περπατησιά δεν γίνεται… Ο Φαήλος Κρανιδιώτης και ο Θάνος Τζήμερος έχουν κάθε δικαίωμα να θεωρούν και να προβάλλουν τους εαυτούς τους ως καθαρόαιμους πατριώτες, γνήσιους έλληνες που δεν έχουν… μολυνθεί με ξένο αίμα, ούτε έχουν προσβληθεί από την…. αρρώστια της Αριστεράς.
Πάει καλά! Δημοκρατία έχουμε, ότι θέλει μπορεί να είναι ,να λέει και να ψηφίζει ο καθένας. Πολιτευτές και οι δύο, πονηροί ή ανόητοι δεν θα το πω εγώ, ένωσαν δυνάμεις υπό την ονομασία ΕΘΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ και θα ζητήσουν την ψήφο μας στις επόμενες εκλογές. Μαζί, φαντάζομαι, θα απαιτήσουν , από τους φόρους μας και την ανάλογη επιχορήγηση που ορίζουν οι νόμοι ότι δικαιούται κάθε εκλογικός σχηματισμός σε εθνικές εκλογές. Πάει καλά μέχρι κι εδώ! Δημοκρατία έχουμε, αλλά μαζί έχουμε και Σύνταγμα και νόμους, που απαγορεύουν την αναμόχλευση παθών , την δημόσια προτροπή σε εγκληματικές πράξεις και υπονομεύουν το πολίτευμα της χώρας που οι δύο παραπάνω κύριοι θέλουν να λένε πατρίδα τους !!! Τι είναι πατρίδα μας, λοιπόν Φαήλο και Θάνο ;;Μην είν’ οι κάμποι , τα άπαρτα ψηλά βουνά; Όλα πατρίδα μας, πατριώτες Κρανιδιώτη και Τζήμερε! Κι αυτά κι εκείνα! Τώρα, γιατί πήγατε κορδωτοί καμαρωτοί οι δύο σας και φωτογραφηθήκατε στου Μακρυγιάννη για τα ματωμένα Δεκεμβριανά του 1945, « τιμώντας τον Συνταγματάρχη Γεώργιο Σαμουήλ και τα λιοντάρια τους χωροφύλακες του που συνέτριψαν τους σταλινικούς προδότες υπερασπιζόμενοι την Δημοκρατία και την εθνική μας ελευθερία», αυτό μόνο εσείς το ξέρετε. Εγώ μπορώ, βάσιμα να εικάσω και να αηδιάσω με τη σκέψη ότι ποντάρετε σε μια εθνική τραγωδία για να κερδίσετε λίγα ψηφαλάκια. Για μια θέση στη Βουλήαναμοχλεύετε τα μίση και επιχειρείτε να μας πείσετε ότι ο εμφύλιος σπαραγμός. συνεχίζεται 77 χρόνια μετά!!
Στο μπατριωτικό μυαλό σας είστε κομμουνιστοφάγοι .
Στο δικό μας είστε επικίνδυνοι κι ανεύθυνοι.Και καθώς δεν έχετε κανένα δικαίωμα να λέτε ότι οι αριστεροί δεν είμαστε πατριώτες, σας λέμε ότι είστε άξιοι πολιτικής και κοινωνικής καταδίκης όταν βγαίνετε και φωνάζετε στα κοινωνικά δίκτυα: ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ !
Τι λέτε Φαήλο και Θάνο; ΝΑ ΖΗΣΕΙ Η ΔΕΞΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ;
Εγώ θα έλεγα να μη πεθάνει, ούτε η Αριστερά, ούτε η Δεξιά, αλλά να ζήσουμε όλοι μαζί σε μια δημοκρατική Ελλάδα.
Καλύτερα από μένα όμως , απέναντι στη ρητορική μίσους, με την οποία επιχειρείτε να στήσετε το εκλογικό σας μαγαζάκι, τα λέει ένας Αριστερός, που μια ολόκληρη ζωή έδωσε μάχες για την Ελλάδα της Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Είναι ο Γρηγόρης Πετρόπουλος, σύντροφος ,που συνάντησα πρόσφατα στις Βρυξέλλες και έχω υποκλιθεί στη σεμνότητα, την πολιτική του σκέψη και την αγάπη του για την πατρίδα μας και την οικογένεια του. Με το παρακάτω κείμενο σας λέει ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΠΟΥ ΜΕ ΦΑΣΙΖΟΥΣΑ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ….ΣΚΟΤΩΣΕΤΕ:
«Όταν μπορείς να δημιουργήσεις ομορφιά γιατί ασχολείσαι με το να δείχνεις την ασχήμια του αντιπάλου?
Βλέπω τις πολιτικές αναρτήσεις ψηφοφόρων και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και αναρωτιέμαι λες να μην ξέρουν οι ψηφοφόροι της ΝΔ τι ψηφίζουν?
Οι δεξιοί ξέρουν πολύ καλά γιατί ψηφίζουν ΝΔ.
Ψηφίζουν Δεξιά γιατί τους αρέσει αυτό που δυσαρεστεί εμάς.Σχολιάζοντας αυτό που αρέσει στους δεξιούς το μόνο που καταφέρνουμε είναι να αναπαράγουμε γεμίζοντας με σκουπίδια τον Τοίχο μας.
Έχουμε ομορφιά να σπείρουμε, ας το κάνουμε για να ομορφύνει ο τόπος.
Να μιλήσουμε για τα πανεπιστήμια που θέλουμε, για το παραγωγικό μοντέλο που θα γειώνει την γνώση, την έρευνα με την Ζωή, που θα ανεβάζει τον άνθρωπο.
Για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας που θα έχει πρωταγωνιστή τον άνθρωπο και όχι τους αριθμούς, όχι μόνο τους αριθμούς.
Να μιλήσουμε για τους παιδικούς σταθμούς που θα φτιάξουμε έτσι ώστε τα παιδιά μας να μεγαλώνουν μες την ομορφιά, μες την αγάπη!
Να μιλήσουμε για την αλληλεγγύη των ανθρώπων, για τον γιατρό που νοιάζεται για σένα, για τον γιατρό που έχει ως αξία τον άνθρωπο και όχι την ψευτιά της πολυτελούς διαβίωσης που δημιουργούν τα φακελάκια.
Αναρωτιέστε γιατί βγαίνει πρώτος ο Πατούλης; Το σάπιο σύστημα Πατούληδες θα εκλέγει για αρχηγούς. Υπάρχει πολύ σαπίλα στο υγειονομικό σύστημα!
Να μιλήσουμε για τον Δάσκαλο που εμπνέει και εμπνέεται από τους μαθητές, φοιτητές.Πόσοι από εμάς είχαμε την τύχη να διδαχτούμε από εμπνευσμένους δασκάλους. Στη δουλειά μου δεν ασχολήθηκα με τους ανταγωνιστές μου, δεν κακολόγησα κανέναν. Εκείνο που κοίταξα ήταν να γίνω καλύτερος σε ότι κάνω έτσι ώστε η δουλειά μου να κερδίζει τους ανθρώπους και όχι τα λόγια μου. Αυτό μας έμαθε η μάνα μου! Δεν την άκουσα ποτέ να πει κακό λόγο για κανέναν!
Η αριστερά είναι ομορφιά, ας την δείξουμε, ας την κάνουμε σπορά για να ομορφύνει ο κόσμος!»
Σ’ ευχαριστώ για το Μάθημα Γρηγόρη !
Το θαύμα της Ομορφιάς
από τη Σύρο στα Τρίκαλα
Ανεπανάληπτη για την Ομορφιά και τη συγκίνηση που προσφέρει, η Τέχνη της ζωγραφικής ενός από τους μεγαλύτερους εν ζωή έλληνες καλλιτέχνες, του Μιχάλη Μακρουλάκη είναι για μένα η καλύτερη ΚΟΝΤΡΑ στην κυρίαρχη ασχήμια των καιρών μας. Έχω ξαναγράψει και πρόσφατα μάλιστα, για την πόλη των Τρικάλων και την ολομέτωπη ευγενή «επίθεση» κατοίκων και δημοτικής Αρχής στον Πολιτισμό, την Ποιότητα ζωής, την προστασία του Περιβάλλοντος και την Καινοτομία.Τα Τρίκαλα δείχνουν ξανά το δρόμο.Αφιερωμένη στο έργο του κορυφαίου ζωγράφου είναι η έκθεση με 80 έργα του, που εγκαινιάστηκε στο Κουρσούμ Τζαμί, υπέροχο κτίσμα της πόλης και διοργανώνεται από τον Δήμο Τρικκαίων.Με τον τίτλο «Απόπειρες για μια ζωγραφική που δεν υφίσταται», ο Μιχάλης Μακρουλάκης θέλησε να δηλώσει το ανεκπλήρωτο της ζωγραφικής. Ο ζωγράφος καταθέτει έτσι φόρο τιμής στον πρώτο του δάσκαλο Γιάννη Τσαρούχη, που τον παρότρυνε να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη ζωγραφική και που δεν ήταν ποτέ απολύτως ευχαριστημένος με το ζωγραφικό αποτέλεσμα. Το Κουρσούμ Τζαμί ή Τέμενος Οσμάν Σάχ των Τρικάλων είναι ισλαμικό τέμενος, κτίσμα του 16ου αιώνα σχεδιασμένο από τον Μιμάρ Σινάν, το οποίο σήμερα λειτουργεί ως χώρος εκδηλώσεων, δίπλα στο Μουσείο Τσιτσάνη. Ονομάζεται έτσι από την τουρκική λέξη κουρσούμ, που σημαίνει μόλυβδος, καθώς ο θόλος του είναι μολυβοσκέπαστος.
Είναι χώρος ομορφιάς μιας άλλης εποχής, σκληρής για την Ελλάδα ,αλλά καθοριστικής για την αρχιτεκτονική και την Τέχνη στην Ευρώπη της εποχής εκείνης. Χώρος ταιριαστός για την παρουσίαση της αναπαραστατικής ζωγραφικής του Μακρουλάκη που κινείται παγκοσμίως ανάμεσα στους μεγάλους δημιουργούς του φωτογραφικού ρεαλισμού. Στη δική του ζωγραφική, μια πεταλούδα είναι πεταλούδα κι ένα τριαντάφυλλο, τριαντάφυλλο. Φυτικό και ζωικό βασίλειο, η Φύση, ο Άνθρωπος και η Ζωή σε κάθε εκδοχή, που επιλέγει ο ζωγράφος παρουσιάζονται σε όλο τους το μεγαλείο, με την Αλήθεια τους. Σιωπηλές εικόνες που μιλάνε. Αυτό νοιώθει ο θεατής της δουλειάς του Μακρουλάκη, που αποκαθιστά τον χαμένο διάλογο του σύγχρονου ανθρώπου με την Ομορφιά γύρω του. «Στα Τρίκαλα, σημειώνει ο Δήμαρχος Τρικκαίων και πρόεδρος της ΚΕΔΕ, Δημήτρης Παπαστεργίου, εμπλουτίζουμε την καλλιτεχνική προσφορά με αυτή τη σημαντική έκθεση, το πανόραμα έργων του Μιχάλη Μακρουλάκη. Αποτελεί τιμή για εμάς η ατομική έκθεση έργων του κορυφαίου Έλληνα ζωγράφου.» Η έκθεση περιλαμβάνει περί τα 80 αντιπροσωπευτικά έργα, της μεγάλης πορείας του στη ελληνική ζωγραφική, από τη δεκαετία του ’60 ως σήμερα και δίνουν ένα πανόραμα της δημιουργίας του. Τα τοπία, οι εκκλησιές, οι θάλασσες της ιδιαίτερης πατρίδας του της Σύρου, κάνουν εμφανή την παρουσία τους, μαζί με τη φύση της, που οργιάζει σε ένα μπουκέτο με λουλούδια. Βράχοι και αμμουδιές αγκαλιάζουν τις θάλασσες του. Οι λουόμενοι του φέρουν ατόφια την αίσθηση των διακοπών και της ξενοιασιάς.
«Τώρα που ηρέμησα (εννοώ μεγάλωσα) το μόνο που με ενδιαφέρει είναι η ζωγραφική, λέει ο ξεχωριστός αυτός εικαστικός καλλιτέχνης και συνεχίζει: «Η ηλικία μου και η φυσική μου κατάσταση δεν μου επιτρέπουν πολλά άλλωστε… Θεωρώ σπίτι μου το μέρος που μένω εδώ στο Φοίνικα (Σύρος). Ζωγραφίζω πρωί-βράδυ απόλυτα συγκεντρωμένος. Η ζωγραφική είναι η ασφάλεια μου κάτι σαν την παλιά κουβέρτα του Linus από την σειρά Charlie Brown-Peanuts. Ζωγραφίζω χωρίς πολλή σκέψη, (θανάσιμο ελάττωμα;) ερμηνεύοντας τις φόρμες, το ρυθμό, τη σύνθεση αυτών που με συναρπάζουν γύρω μου, ατενίζοντας με δέος τη δημιουργία στη θαλπωρή της απομόνωσης στο χειμωνιάτικο νησί. «Δεν προσπάθησα «να γίνω» ζωγράφος, αν έγινα βέβαια, γιατί ακόμα ψάχνω, δεν είμαι βέβαιος τι είναι η ζωγραφική τέχνη, είναι τόσα πολλά που πολλές φορές διαλύονται στον αέρα, ιδίως στην εποχή μας που τα πράγματα είναι τόσο συγκεχυμένα. Νέοι με ρωτάνε καμία φορά εάν είμαι ζωγράφος του πινέλου. Δεν αισθάνομαι δάσκαλος, αν και λόγω ηλικίας τουλάχιστον θα μπορούσα, γιατί δεν έχω πολλές βεβαιότητες, μαθητής είμαι ακόμα, τυχερός που ακόμα μπορώ να μαθαίνω! «Η ζωγραφική είναι η ζωή μου, μια ερωτική σχέση σχεδόν… Είχα (και έχω ακόμα) ένα φοβερό ταξίδι μαζί της!»
