Μεστή σηµαντικών πολιτικών εξελίξεων αναµένεται να είναι η περίοδος που ξεκινάει ουσιαστικά από τις αρχές Δεκεµβρίου και φτάνει περίπου στα µέσα Μαρτίου του 2025. Από τις εξελίξεις της περιόδου αυτής που κυοφορούνται και σταδιακά θα βγουν στην επιφάνεια, σε µεγάλο βαθµό κρίνονται οι όποιοι νέοι συσχετισµοί στο πολιτικό σύστηµα.
Ο νέος προϋπολογισµός που η συζήτηση του θα ξεκινήσει στη Βουλή τις επόµενες µέρες θα «δοκιµάσει» κατ΄αρχήν τις αντοχές του Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης. Όχι µόνο γιατί αναµένεται να διατυπωθεί κριτική σε όψεις της οικονοµικής πολιτικής από «γαλάζιους βουλευτές», αν και τελικά, πλην απροόπτου βέβαια θα ψηφίσουν υπέρ, αφού η ψήφος στον προϋπολογισµό θεωρείται ψήφος εµπιστοσύνης προς την Κυβέρνηση. Αυτό όµως που προκαλεί νευρικότητα στο Μαξίµου είναι το τι θα κάνει ο διαγραφείς πρώην Πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Ν.Δ,Αντώνης Σαµαράς, ο οποίος εξακολουθεί να έχει επιρροή σε ένα κοµµάτι της βάσης της ΝΔ αλλά και σε κάποιους βουλευτές. Πέραν των όσων θα πει στην οµιλία του και της κριτικής που θα ασκήσει, το κρίσιµο είναι το τι θα πράξει στην ψηφοφορία. Αν θα καταψηφίσει τον προϋπολογισµό, αν θα δηλώσει παρών, ή αν δεν θα παρευρίσκεται στην αίθουσα κατά την ψηφοφορία.
Ο πλέον όµως σηµαντικός σταθµός αυτής της περιόδου, είναι η εκλογή Προέδρου της Δηµοκρατίας. Εάν υπάρχει διαρροή έστω και µιας ψήφου από την Κοινοβουλευτική Οµάδα της ΝΔ, τότε θα υπάρξει πολιτικό πρόβληµα για τον Πρωθυπουργό, αν και µετά την αναθεώρηση του Συντάγµατος Πρόεδρος µπορεί να εκλεγεί έστω και µε απλή πλειοψηφία.
Όµως δίλληµα και διακύδευµα για τον Πρωθυπουργό είναι το στίγµα που θα πρέπει να έχει η πρόταση για το πρόσωπο που θα προτείνει. Αν θα προέρχεται από την Κεντροδεξιά Παράταξη, οπότε θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να υπάρξει «διαρροή» ψήφων από τους «γαλάζιους» βουλευτές. Ωστόσο αυτό ενδεχοµένως να «περιορίσει» την εµβέλεια της κίνησης και των ανοιγµάτων του Πρωθυπουργού, καθώς πλην απροόπτου µια τέτοια επιλογή δεν θα έχει συναίνεση από τα κόµµατα της αντιπολίτευσης.
Αν πάει για πρόσωπο εκτός της Κεντροδεξιάς, τότε είναι πιθανές οι «διαρροές» ψήφων από την Κοινοβουλευτική Οµάδα της ΝΔ (αρκετοί βουλευτές έχουν τοποθετηθεί και δηµόσια). Ωστόσο δεν είναι βέβαιο ότι σε µια τέτοια επιλογή θα διασφαλίσει και την συναίνεση της Αντιπολίτευσης και πρωτίστως του ΠΑΣΟΚ που φαίνεται πως πιθανότατα το µόνο πρόσωπο, από όσα ακούγονται µέχρι σήµερα, που θα µπορούσε να δώσει συναίνεση είναι αυτό του πρώην Προέδρου του Ε. Βενιζέλου.
Όπως και να κλείσει το θέµα του Προέδρου της Δηµοκρατίας (αφού εκλέγεται και µε απλή πλειοψηφία) και όποια προβλήµατα δηµιουργήσει, αν τελικά δηµιουργήσει στο κυβερνών κόµµα, θα «πέσει» στο τραπέζι η αλλαγή του εκλογικού νόµου. Όσο και αν διαψεύδεται και από επίσηµα χείλη η αλλαγή του εκλογικού νόµου, οι πιθανότητες και οι αναγκαιότητες για να αλλάξει είναι πολλές καθώς τουλάχιστον µε τα µέχρι τώρα δεδοµένα, είναι εξαιρετικά δύσκολο η ΝΔ να έχει αυτοδυναµία και να πλησιάσει τα ποσοστά του 2023. Κλειδί θα είναι η αλλαγή του ορίου εισόδου κοµµάτων στη Βουλή από 3% που είναι σήµερα σε 5% κάτι που θα χαµηλώσει τον πήχυ της αυτοδυναµίας κοντά στο 33%-34% σε συνδυασµό και µε το κλιµακωτό µπόνους στο πρώτο κόµµα.
Για την ώρα και παρά την µεγάλη φθορά που καταγράφει η Κυβέρνηση, η ΝΔ είναι κυρίαρχο κόµµα και ο κ. Μητσοτάκης ηγεµονεύει, καθώς δεν έχει αναδειχθεί απέναντι του ισχυρό αντίπαλο δέος παρά του ότι δηµοσκοπικά το ΠΑΣΟΚ κερδίζει πόντους και η διαφορά είναι πλέον µονοψήφια.
Ωστόσο οι διεργασίες και οι εξελίξεις της περιόδου από τώρα µέχρι τα µέσα Μαρτίου θα είναι κρίσιµες και καθοριστικές για την αναδιάταξη των συσχετισµών που θα προκύψουν.
