Ο Απρίλιος είναι συνδεδεμένος, στην πρόσφατη Ιστορία του τόπου μας,
με δύο εκλογικές αναμετρήσεις, με ένα κοινό χαρακτηριστικό.
Ότι και στις δύο περιπτώσεις βίωσαν, όσοι τις παρακολούθησαν, μία
βραδιά-θρίλερ, εξαιτίας των οριακών συσχετισμών που προέκυψαν,
που καθιστούσαν, για αρκετές ώρες μετά το κλείσιμο της κάλπης,
ανοιχτό το ζήτημα της διακυβέρνησης.
Στην πρώτη, στις 8 Απριλίου 1990, η ΝΔ, υπό τον Κωνσταντίνο
Μητσοτάκη, μετά από τρεις διαδοχικές αναμετρήσεις, έφτανε τους 150
βουλευτές, δηλαδή στην «κόψη του ξυραφιού» για την αυτοδυναμία.
Επρεπε να προχωρήσει αρκετά η εκλογική βραδιά, για να υπάρξει η
ανακοίνωση του Κωστή Στεφανόπουλου, προέδρου της ΔΗΑΝΑ, ότι ο
μοναδικός βουλευτής που είχε εκλέξει, ο εκ του τότε υπολοίπου Αττικής
Θεόδωρου Κατσίκη, θα παρείχε ψήφο στήριξης στη ΝΔ, ώστε να φτάσει
στην πολυπόθητη αυτοδυναμία.
Στις εκλογές του 2000, που έγιναν στις 9 Απριλίου (διαφορά μιας
μέρας), το εκλογικό θρίλερ ήταν για πολύ γερά νεύρα. Καθώς τούτη τη
φορά, το επίδικο δεν ήταν η κατάκτηση της αυτοδυναμίας, αλλά της
πρωτιάς, καθώς τα δύο τότε μεγάλα κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ,
βρίσκονταν περίπου στα ίσια.
Οι «δημοσκοπήσεις εξόδου», μάλιστα, πιο γνωστές ως «exit polls», που
διενεργούνται μεταξύ πολιτών που έχουν ήδη ψηφίσει, έδιναν ένα
προβάδισμα της ΝΔ, που έφτανε και τις δύο ποσοστιαίες μονάδες.
Επρεπε να φτάσουμε στις πρώτες πρωινές ώρες, για να ξεκαθαρίσει το
πράγμα και να δικαιωθούν όσοι υποστήριζαν, πως ο τελικός νικητής θα
ήταν το ΠΑΣΟΚ.
Με μία μονάδα και 70.000 ψήφους περισσότερους…
